It Started At 7:45

Kabanata 12

Kabanata 12:

Marahan kong tinupi ang sulat na galing kay Gabriel. Paano naman ako nito makakalabas kung mag-a-alas otso na? Ayaw pa naman ni ina na lumabas pa ako ng ganitong oras. Bakit naman kasi makikipag-meetup sa akin si Gabriel ng ganitong oras? Napatingin ako sa salamin. Nakapantulog na rin ako.

Ayoko rin namang maghintay doon si Gabriel. Napahawak ako sa sentido ko. "Naku naman Gabriel, wrong timing ka rin 'no?" Tumayo na ako sa kinauupuan ko at kinuha ang isang pañuelo. Agad kong 'yun sinuot. Nilagay ko rin ang isang kulay pulang belo na nakapatong sa higaan ko. Hindi na ako magpapalit ng baro't saya. Aksaya sa oras. Bahala na si batman.

Dahan-dahan kong binukas ang pintuan. Wala nang nakabukas na lampara sa hallway at tanging sinag ng buwan na lang ang nagsisilbing liwanag. Marahan lang akong naglakad para hindi ako makagawa ng ingay. Nang makababa na ako ay sa likod ng bahay ako dumaan para easy na sa akin ang pagpunta sa tree house.

I smiled. Buti naman at maliwanag ang daan dahil kay precious moon. I thought I will use candle papunta doon. Tinakbo ko na ang papunta sa tree house. Nang nasa baba na ako ng tree house ay may munting liwanag doon. Agad akong umakyat at nakita ko si Gabriel doon. Nakaupo at nakadungaw sa bintana.

"Gabriel."

Napalingon siya sa akin at ngumiti. Naks naman puso, nag-party ka na naman. "Magandang gabi, Señorita Keira."

"Magandang gabi rin sa iyo." Lumapit ako kay Gabriel. "Bakit mo pala ako pinapapunta dito?"

"May sasabihin ako sa'yo Señorita."

Ngumiti ako. "Baka naman makalimutan mo na naman ang sasabihin mo." Bahagya akong tumawa sa joke ko. Pero walang responds kay Gabriel. Supah dupah serious siya ngayon. "Uy sineryoso mo naman, biro lang 'yun."

Ngumiti siya sa akin at hinawakan niya ang kamay ko. Hinalikan ni Gabriel ang likod ng palad ko. "Sa susunod na araw ay uuwi na aming magulang."

"Mabuti iyon! Sa wakas magkikita na ulit kayo." Umiwas ako ng tingin kay Gabriel. Nakadama kasi ako ng inggit sa kanya na buti pa siya makikita na niya ang parents niya while me, never ko na atang hindi makikita ang parents ko. Bigla akong niyakap ni Gabriel na ikinagulat ko. "G-Gabriel?"

"Pagbigyan mo ako, kahit ngayon lang Señorita Keira na ika'y aking mayakap." Humigpit pa ang yakap niya sa akin. "Pakiramdam ko ay matagal pa bago kita mayakap o baka hindi na. Pakiramdam ko rin na baka hindi na tayong magkita muli."

Napakunotnoo ako. "Bakit mo naman nasabi na baka hindi na? Inuunahan mo naman ang desisyon ko sa'yo Señorito Gabriel?" Masyado naman kasing assuming itong si Gabriel. May plano naman akong sagutin siya ah. Kaso sa tamang panahon. Ayoko na agad-agad kami na. Kahit Millenial ako, nasa katauhan ko pa rin kahit papaano ang dalagang Pilipina.

"May nararamdaman lang talaga akong may hindi magandang mangyayari."