It's been two weeks ago since that night happened. I can't say that nothing changed between I and Andrew. Sa abot ng aking makakaya ay iniiwasan ko na pumirmi sa iisang lugar na nado'n siya. Hindi naman naging mahirap na gawin 'yon lalo pa't ramdam ko rin na umiiwas siya sa akin.
Sobrang late na siya kung umuwi magmula nang bumalik kami sa Manila mula Batangas. I'm not that sure if he's really busy with work or he's plainly avoiding me. But either way, I'm thankful for it.
My line of thoughts was cut off when my cellphone rang.
Hindi ko maiwasan na mangunot ang noo nang makita kung sino ang tumatawag. I have no idea why he's calling me. Sa condo nga ay halos 'di na kami nag-uusap, swerte ng matatawag kung makaka-sampung salita kami sa isang araw.
"Hello?" Sagot ko.
[Chloe?] He said huskily.
Why he sounds so sexy on the phone? Wait, what? No, no way. Nabubuang ka na, Chloe.
"A-ahmm.. Yes? Napatawag ka?" Kinakabahan kong tanong.
Kailan pa ako kinabahan dahil kay Andrew? This is insane!
[Chloe?] Ulit niya sa pagtawag sa aking pangalan.
I didn't give response since he already called my name twice. I've waited for him to start talking but almost half of a minute had passed, it didn't happen.
"Andrew? Are you still there?" Tanong ko at baka naman wala na siya sa kabilang linya.
Mga nasa limang segundo siguro ang nakalipas bago siya sumagot. [Yes.]
Dahil sa inis, ang kanina na kaba na naramdaman ko nang sagutin ang cellphone dahil sa pagtawag niya ay nawala na parang bula. Hindi naman uusad ang usapan namin kung hindi niya sasabihin ang pakay niya at lagi lang niyang tatawagin ang pangalan ko.
"Kung wala kang kailangan sa akin, ibababa ko na ang tawa-"
[Wait!] Mabilis niyang putol sa akin.
[I'll pick you up. We need to talk about something very important.] Mabilis niyang dagdag sa sinabi.
"Tungkol saan? Bakit hindi pwede dito na lang sa telepono?" Tanong ko.
I heard him sigh deeply. Kinabahan naman ako sa asta niya at ginapangan ng takot ang dibdib. I think something big is going to happen.
[My parents finally found out about our marriage. And they're inviting us for dinner.] His answer made all of my blood runs out from my body.
[Chloe? Hello, Chloe? Did you hear me?]
I heard him but my mind was wandering elsewhere. I don't know what to do. I don't know what will happen next. I don't know what to say in response for that. I don't know what to feel. I don't know what is what. Nakakabaliw, sobra!
[Chloe, narinig mo ba ang sinabi ko? Hello? Are you okay? Chloe? Ano-]
"I heard and I don't know what to do!!!" Hysterical kong saad nang makabawi ng pagkabigla.
"Anong gagawin ko? Ipapa-hunting ba ako ng pamilya mo? Ipapakulong dahil alam na nila na niloloko natin sila? Ano? Anong gagawin ko, natin? Paano ku--"
[Sshhh.. Calm down, Chloe. Everything will gonna be fine. That's why I'm going to fetch you later for us to talk about it.] Mahinahon niyang turan ngunit hindi nabawasan nito ang kaba na nararamdaman ko.
"How can I calm down? Hindi malabong mapansin nila na nagpapanggap lang tayo pag nagkataon."
Bakit nga ba hindi pumasok sa kokote ko ang posibilidad na makaharap ang mga magulang niya? Ang tanga ko talaga!
YOU ARE READING
Trapped In (COMPLETED)
General FictionWARNING: R18/SPG Chloe married her friend for personal reason. At katulad ni Chloe ay may sarili ring dahilan si Andrew kung bakit ito nakipagsundo. Pero paano kung ang kasalang nagumpisa lang sa isang kasunduan ay nahulog sa pag-iibigan? Could she...
