Only One Friend [Dutch 1/3]

-8-

Pov Noah
Maandag. Ik ben eerder wakker dan dat de wekker gaat. "Hah, lekker voor je wekker." schreeuw ik naar mijn wekker. Ik haal het alarm eraf voor hij af kan gaan.

Na de ochtendroutine is het tijd voor hel. Ik bedoel school, maar dat is hel. Dat zijn synoniemen van elkaar. Ik doe weer een keer slim. Wauw.

Ik fiets naar school met een lekker nummer van Fall Out Boy.

Aangekomen parkeer ik mijn fiets gewoon een keer in plaats van hem in het rek te dumpen. Ik heb er tijd voor deze keer. Ik heb besloten eerder te komen. Anders word er vast weer een scène geschopt. Geen zin in nu.

Ik kom veilig bij mijn kluis. Het is heel vroeg namelijk. Er is nog zo goed als niemand. Als ik alle spullen heb wordt het wachten op de bel.

Brandon komt binnen met Jason en Froy. Leuk.

Ze zien me zitten in de aula. "Wat eerder gekomen? Slim hoor. Hoe kun je denken zonder hersenen?" roep Brandon. Moet hij nodig zeggen. Volgens mij heeft hij naast geen hart, die we anders hadden ontleed, ook geen hersenen. "Komt er nog antwoord? Vast niet. Zonder hersenen kan je niet praten." Gaat hij verder. Of wel, hij is levendig voorbeeld. Hij praat nu ook.

Ze lopen naar hun kluizen. Dan valt me iemand op die net van zijn kluis weg loopt, Samuel. Mijn onderbuik kriebelt. En ik heb kramp. Dat verpest het gelijk weer. Wacht, kriebels? Bram en ik hadden het daar over. Zou het? Nee, ik geloof Bram toch nooit. Zijn ogen blijven even hangen in die van mij, tot Rune tegen hem begint te praten. Rune heeft Samuel door en schenkt mij en Samuel kort een bedenkelijke blik.

RIIIIIINGGGGGGG

Ik schrik me dood van de bel. Lessen. Nu ben ik er nog blij mee, straks heb ik gym. Geweldig. Er komen in de gang weer de gebruikelijke scheldwoorden en een aantal slechte scheldzinnen voor. Fagot, homo en 'je hebt geen vrienden'-zinnen bijvoorbeeld.

Eerste pauze. Ik zit te eten op mijn standaard plekje, alleen, in de kantine.

POK. Ik krijg een sinaasappel naar mijn hoofd gesmeten. De mensen in de kantine vinden dit maar al te hilarisch. POK POK POK. Een leeg pakje, een klokhuis en een flesje water worden ook geraakt. Het flesje kwam goed hard aan zeg ik je. Ik ben er klaar mee. Dus is sta op en loop weg. Een paar dingen worden nog gegooid, maar missen. Slechte worpen weer.

"Je laat te veel over je lopen." Ik draai om. Daar staat Marit. "Nee hoor." "Ja hoor, ze gebruiken je als levende schietschijf en jij zegt er niks van." Ze heeft een punt, hier lul ik me niet meer uit. "Jij wint." Mijn gezicht staat op onweer. Andere mensen gelijk geven slaat op mijn humeur. Sowieso slaan mensen op mijn humeur. Ik ben geen mensen-mens.

Ik ga. Ik heb zo toch gym.

Zonder Marit aan te kijken loop ik dus ook weg. Ze had al gelijk. "Waar ga je heen?!" roept ze verontwaardigd. "Gym. Doei." Niet dat ik er zin in had, maar daar kon ik nu beter zitten dan hier. Technisch gezien sta ik, maar dat te zijde.

Ik kom aan in de kleedkamer van de gym. Er is helemaal niemand. Dat is het beste aantal als je het mij vraagt.

Ik kleed me om. Anders heette het ook geen kleedkamer. Wat een logica zit hier in zeg. Ik ben al even klaar en zit wat op mijn mobiel. Heel wat mensen hoor ik deze kant op komen. Ze praten allemaal door elkaar. "Ja. Nee. Klopt. Weet je." zijn de enige dingen die ik kan verstaan.

Jason, Kalle, Ace en Samuel komen de kleedkamer ook binnen. Samuel ziet er goed uit zo. Mijn hart slaat er een slag van over. Ik heb echt iets vandaag.

Als de andere jongens aan het omkleden zijn mag ik de zaal eindelijk eens in. Werd tijd, er waren te veel mensen in een kleine ruimte. Niet voor mij bestemd.

Gym.

We gaan vandaag gewoon een duurloop doen, maar ook hockey. De duurloop is wat voor mij. De hockey mag je houden. De combinatie balsport/teamsport en mij pakt niet goed uit. Tenminste negen van de tien keer niet. Deze keer hoort vast bij die negen. Die tiende is meestel zodra ik op de bank mag zitten. De beste plek bij teamsporten en balsporten voor mij.

We zullen wel weer zien. Zit ik in het team dat één speler minder heeft juist waardoor het geen wissel heeft.

Maar dat zien we strak pas. Nu eerst 2800 meter loop. Alsof het niks is. Voor mij niet. Beetje ego! Maar ik lieg niet. Ik kom als eerst van de klas aan met een tijd van 10:08 wat best goed is. Blij ben ik nooit. Dat woord staat maar half in mijn woordenboek. Half ja, alleen de 'bl' dus.

Ik zit al even te wachten en al de jongens en een stel meiden zijn ook aamgekomen en aan het wachten.

Ja hoor. Eindelijk komen ook de echte hittepetitten aan. Alsof we de hele dag de tijd hebben. Ugh.

Nu? Hockey. Leuk. Sarcasme staat duidelijk helemaal in mijn woordenboek.

Zoals verwacht zit ik in het team zonder wissel. Dat betekend dat ik moet spelen, voor als jullie dat nog niet door hadden. Samuel en Kalle hadden gelijk gepispot toen de gymleraar vroeg om teams. Kalle begon met kiezen, dus hij had sowieso een speler meer. Samuel kiest mij, bijna als laatst. Niet helemaal. Een primeur voor mij. Als ik nou wel als laatst werd gekozen zat ik nu wel in het team met de meeste spelers. Ugh.

We zijn al even bezig en ik moet wel iets doen. Leraren. Meer hoef ik niet uit te leggen neem ik aan. Ik voel dat mijn been gehaakt wordt met een stik. Ik val vol voorover. De klap is niet zo hard als normaal gesproken wanneer ik op de grond beland...

Ik ben vol op Samuel gevallen. Fijn.

-
Einde hoofdstuk 8
Cliffhanger alvast. Feit: ik houd van cliffhangers.
Houden jullie ook zo van cliffhangers of totaal niet?

Ps: I had bij het vorige deel gewoon al de 100 reads weer gehaald! Omg! Dankjulliewel! ❤️💚🖤