Wolne wiersze

Piękno szarości

I wstając znów tak wcześnie z rana

pijąc codzienną zwykła małą czarną

jedząc ten sam chleb z nudnym już serem

Stojąc na przystanku czekając na tramwaj

Idąc tą samą co zawsze drogą

widząc jak miasto pierwszy oddech bierze

stawiając kroki w wyryte już ślady

dzień dobry mówić tym samych ludziom

Gdy tak się życie moje toczyło

powoli dzień za dniem mijał bolesny

ciężki, okrutny w swej niezmienności

Nie wiem czy nie szczęśliwszym było

Bo teraz brak mi piękna szarości

Co niezmienną swą barwą mnie kusi

Brak mi spokoju, dni codzienności

teraz, gdy dzień wyzwanie oznacza

I brak mi siły już 

by oczy otwierać co rano

I brak mi woli 

by stawać do walki

I głucho brzmią me ideały

wykute młodzieńczym dłutem na duszy