Wolne wiersze

Przechodzień

Skąd wiesz, dogi czytelniku

czy nie wpadłem dziś na Ciebie

potrącając Cię swym barkiem

Mówiąc cicho me "przepraszam"

pełne żalu i tęsknoty

za tym co już utracone

I odszedłeś dziś spokojnie

Bez pojęcia kim ten człowiek

ani gdzie myśl jego błądzi

gdy na ziemi ciałem tylko

Nie pamiętasz jego oczu

pełnych łez i przekonania 

że utracił On osobę

Która w pełni go poznała

I nie powiesz czy dłoń jego

nie ściśnięta była w pięści

Wyrażając to cierpienie

które w słowach ciszą będzie

Nie udawaj że go poznasz

gdy Cie minie znowu jutro

Będzie On o innej twarzy

Nie zobaczysz już w niej smutku

Nie pozwoli On Ci na to

byś rytm serca jego poznał

widział duszy jego blizny

I prawdziwych oczu wyraz

I choć serce będzie boleć

gdy wspomnienia go nawiedzą

Tego co już utracone

Uśmiechniętym dla Was będzie

Czasem tylko gdy zbyt wiele

uczuć wzbierze w tym człowieku

i zobaczysz jego oczy

to nie będzie w nich uśmiechu

Będą one bardzo smutne

pełne pustki, zatracenia

one są oknami duszy

a tej duszy już w nim nie ma.