Ik sta genageld aan de grond.
Rachel.
Ze kijkt me aan met een killend blik die me wilt vermoorden.
"Wie is dat?" Fluistert Jasmine in mijn oor.
Ik slik en zwijg.
"Ga je mijn vraag nog beantwoorden?!" Snauwt Rachel fel.
"Zoiets kun je ook normaal aan haar vragen." Mompelt Romee geërgerd.
"Rachel, ik weet niet waarom we elkaar steeds tegenkomen. Maar kun je me alsjeblieft met rust laten en me mijn eigen leven laten leiden?" Vraag ik.
Ze wenkt haar blik af.
"Je hebt nog gevoelens voor Cam, nietwaar?" Merk ik op.
Ze slikt en blijft wegkijken.
"Ja, en als hij jou nooit tegen was gekomen, hadden wij nu nog een relatie gehad!" Schreeuwt ze met tranen in haar ogen.
We schrikken alledrie van haar reactie, en ik voel mijn hart sneller kloppen.
Ik snap dat ze gefrusteerd is, maar ze moet het zien los te laten..
"Cam was gewoon niet meer verliefd op je, al voordat hij mij vond." Vertel ik.
Het lijkt alsof Rachels ogen van wanhoop naar agressie overslaan.
Haar ogen lijken wel vuur te spuwen, ze balt
haar vuisten.
K L A P !!
Een pijnlijke steek schiet door mijn wang, ik voel mijn wang gloeien.
Ik bijt op mijn tanden om die pijn te onderdrukken.
"What the hell?!" Hoor ik Romee roepen en ik voel een paar handen op mijn schouders.
Voor me staat Rachel, om haar mond verschijnt een klein lachje en haar ogen staren me kill aan.
"Bitch." Fluistert ze en ze draait zich om.
Haar steile, bruine lokken draaien met de richting van haar hoofd mee.
De tranen branden in mijn ogen.
Talloze gedachten schieten door mijn hoofd; waarom is ze zo wreed tegen mij?
Waarom?!
Het is avond en mijn benen voelen loodzwaar als ik voor de spiegel sta.
Ik reinig de make-up van mijn gezicht en spoel vervolgens mijn gezicht af met warm water.
Ik zie een rode, brandende plek op mijn
wang zitten.
Er zit een brok in mijn keel.
Ik besluit er maar een pijnverzachtende zalf op te smeren, want die plek trekt voorlopig toch nog niet weg.
Mijn mobiel rinkelt, en het is Cam.
"Whatsup sunshine."
Zijn ogen twinkelen en zijn lach is breder dan ooit. Ik wordt meteen weer vrolijk als ik hem zie. "Hi." Ik glimlach.
"Hoe ging het vandaag?" Vraagt hij.
Ik vertel het hele verhaal, over de eerste shootdag, de rit met Romee en Jas, de mensen die er allemaal werkte en natuurlijk mijn eigen shoots.
"Ik ben trots op je, en ik mis je." Zegt Cam en hij lacht naar me.
Dan verandert zijn blik.
"Wat zit daar voor plek op je wang?"
"Ooh..," Ik wrijf zachtjes over de zere plek.
"Ik ben tijdens de lunch in de stad Rachel tegengekomen." Ik houd mijn adem in.
"Rachel..?" Camerons lach verdwijnt en hij haalt diep adem.
"Ze is echt te ver gegaan, dit is allemaal mijn schuld. Ik heb het allemaal zo laten lopen." Hij woelt onrustig door zijn kuif.
"Nee nee! Het is niet jouw schuld! Rachel kan het gewoon nog niet loslaten, en daar geeft ze míj de schuld van." Stribbel ik tegen.
"Maar jij hebt daar helemaal niets mee te maken, ík had die klap moeten krijgen in plaats van jou." Antwoord hij trillend.
"Cam, gebeurd is gebeurd. Laat het los, Rachel zal het ook los moeten laten." Kalmeer ik hem. Hij zucht.
"Ik kan zo niet langer doorgaan. Ik kán niet blijven toekijken vanaf de andere kant van het continent hoe jij gepest wordt."
"Lieverd.." Ik wil protesteren, maar hij praat gefrusteerd verder.
"Ik kan je niet zo lang missen. Ik mis je armen om me heen als ik wakker wordt.
Ik mis jou als persoon, Char."
Zijn ogen worden vochtig.
Ik voel langzaam wat tranen opborrelen.
Ik glimlach breed.
"Ik mis je ook, meer dan ooit. En daarom heb ik besloten.."
"Wat heb je besloten?" Cam kijkt me verrast aan.
"Dat ik bij jou kom wonen, we kunnen samen een appartement huren." Ik lach door mijn tranen heen.
"Serieus?!" Vol ongeloof staart hij me aan, ik zie zijn mooie lach weer.
"Kijk, ik heb mijn koffers al ingepakt en morgen betaal ik de laatste huur voor dit appartement en dan zeg ik lening op."
Ik laat de koffers in beeld zien en rammel
met de huissleutel.
Ik verhuis naar Chino, waar Cam een appartement heeft gehuurd.
"Wanneer vertrek je dan?" Vraag Cameron, nog steeds in shock.
"Morgen om 10 uur. En ik hoef naar twee uurtjes te vliegen. Dus, tot morgenmiddag!" Beaam ik vrolijk.
"Ik hou zoveel van je, Char. Ik kijk nu al uit naar morgen." Hij gebaart een kusmondje.
"Ik hou ook van jou." Ik knipoog voldaan naar hem, en we sluiten langzaam het gesprek af.
Eindelijk kan ik bij hem blijven, zijn avonturen meebeleven. En misschien mag ik míjn avonturen ook wel met hem delen..
Ik maak me klaar om naar bed te gaan, want ik moet morgen vroeg op.
Het appartement is schoongemaakt en opgeruimd voor zover dat nu kan.
Het is 22.04 en ik lig in bed mijn media nog te checken. Ik beantwoord reacties, geef likes en bekijk allemaal posts die me interesseren.
Ook bekijk ik Cams account en ik zie allemaal leuke en vrolijke foto's waar ik ook van
moet lachen.
Cam is de vrolijkheid zelf!
Zo kan ik morgen vroeg vertrekken en vlieg ik een nieuw deel van mijn leven tegemoet.
Een leven mét een volledige Cameron Dallas.
Comment Auteur:
Hi guys!!!
Sorry dat ik allang niets meer gepost heb, maar ik had het nogal druk.
(School was weer begonnen, geen vakantie meer etc.)
Maar ik ben terug, want het is herfstvakantie!!🍁💞
En blijer dan ooit, want ik heb de 1K reads gehaald!!! OMG, THANK YOU SO MUCH FOR YOUR SURPORT AND LOVE❤️
Het verhaal gaat denk ik tot de 40 hoofdstukken ofz, en misschien komt er dan nog wel een tweede deel.
Ik probeer elke week een nieuw hoofdstuk online te zetten! Of soms meerdere..☺️
Nogmaals: THANKYOUUU😘
xoxo
JE LEEST
I Could Take You ft. Cameron Dallas❤️
Fanfiction{COMPLETE} ~ "Kom er nou even bij liggen, je bent alleen maar aan het werken." Ik poets met een keukendoekje het aanrecht schoon. "Nee hoor, vandaag had ik een dagje vrij." Plots word ik bij de pols gegrepen en beland ik met een dreun op zijn opge...
