"Wat is er, Char?" vraagt Taylor verward.
"Waarom ben je opeens zo humeurig?" Romee trekt zich los uit mijn grip en ik stop met lopen. Een zucht verlaat mijn lippen als ik de stem hoor. "Charlotte! Wacht even, ik moet je spreken!" Taylor trekt een verraste blik.
"Ethan Dolan, jij ook hier?"
"Wat toevallig." snauw ik en vouw mijn armen in elkaar. "Kennen jullie elkaar al?" Vraagt Romee en wijst ons één voor één aan.
Ik knik langzaam en maak contact met Ethan.
Hij lijkt zich ongemakkelijk te voelen.
"Het spijt me, ik had je nooit zo moeten behandelen. Vooral niet in die situatie.
Ik kan gewoon niet met meiden omgaan,
ik begrijp hun gevoelens niet en ik heb er weinig verstand van. Het spijt me zo erg, het was niet mijn bedoeling.." ik hoor een snik in zijn stem.
Dan komt Daphne aanlopen en ze overhandigd ons de cocktails.
"Ethan Dolan! Leuk je hier te zien!" Roept ze enthousiast. "Ooh, jullie zaten midden in een gesprek? Sorry." Verontschuldigt ze zich als ze onze gezichten ziet.
"Wat is er gebeurd?" Vraagt Taylor en legt een hand op mijn schouder. Ik neem een slok van mijn perzik-cocktail.
"Charlotte." Romee kijkt me doordringend aan.
"Ik-" Ethan kruipt me voor.
"Het is allemaal mijn schuld, we hadden een shoot samen en het was erg gezellig. Totdat ze mij vertelde over haar strugles met de relatie met Cam, en ik haar wilde helpen. Maar in plaats daarvan zoende ik haar." Vertelt Ethan aan een stuk door. Ik zucht diep.
Mijn vriendinnen kijken me niet-begrijpend aan. "Boy.." beaamt Romee neeschuddend. "Je hebt haar gewoon gebruikt?!"
Taylors stem verheft. Ethan knikt langzaam
en slaat zijn ogen neer. Ergens heb ik medelijden met hem, maar ik voel me nog steeds woedend als ik terugkom op die gedachte. Hoe kan je toch zó dom zijn om een vriendin te kwetsen om die manier?
"Heb je misschien nog betere excuses?" Vraag ik toonloos. Ik kijk hem strak in de ogen aan. Ik voel de drie paar ogen van mijn vriendinnen in mijn rug prikken.
"Ik ben Cameron tegen gekomen en heb mijn excuses aangeboden, hij was écht boos op me." "Goed." Die had ik niet zien aankomen, hij schaamt zich er echt voor. "En?" Het is Daphne die ongeduldig meeluistert.
"Hij vergeeft me als jij me ook vergeeft."
Ethan kijkt me aan. Ik breng het cocktailglas naar mijn mond en houd de stilte zo nog een tijdje vast. "Ik vergeef je." Begin ik. "Zolang we maar doorgaan als VRIENDEN." Leg ik uit, met de nadruk op het woord "vrienden".
Ik geef Ethan een knuffel en hij voelt zich al meer op zijn gemak. De muziek wordt luider en we beginnen gezellig te dansen.
Ik stuur laat in de avond nog even snel een
appje naar Cam:
~Ik: Ik heb Ethan vergeven, alles zit weer goed☺️ How are you doing? Doe de groetjes aan de jongens en je familie!
Ik hou van je. xx Char
*Skip de rest van de avond*
Ik ben weer terug van de show.
Uiteindelijk was het erg gezellig,
ondanks ik het eerst niet echt zag
zitten met Ethan in mijn buurt.
Nu zit ik in mijn appartement, niet wetend
wat ik op dit moment moet doen.
Ik zit veel na te denken, over mijn leven
op dit moment.
Ik voel me gewoon zo leeg vanbinnen,
op 'n een of andere manier.
Ik kan het niet uitleggen.
Mijn telefoon gaat over, en ik slaak een diepe zucht van vermoeidheid. Geen idee waarom.
Het is Cameron, hij wil FaceTimen.
Zijn vertrouwde gezicht verschijnt op beeld en ik mis hem. Hij toont een speels lachje.
"Whatsup, beauty."
"Heey Cam." Zeg ik glimlachend.
"Hoe gaat het met je?" Hij is bezorgd om mij.
Ik knik langzaam. "Wel oké."
"Weet je het zeker?" Cam trekt een wenkbrauw omhoog. Ik knik nog een keer.
"Ik ben gewoon moe." Mompel ik zachtjes.
"Je kan me alles vertellen, weet je nog?"
Ik lach naar hem, hij is zo lief.
Ik weet dat ik hem alles kan vertellen, en hij kan dat ook.
Maar ik voel me gewoon. Leeg.
"Je mist me." Zegt hij dan.
"Ja, heel erg. Ik mis iedereen. De jongens, Sierra, Gina, Jill, m'n moeder, m'n vader.."
Dan moet ik slikken. Mijn vader.
"Ik ben er voor je babe, ik zie je binnenkort snel weer." Cam gebaart een handkusje.
"Ik hou van je." Fluister ik.
"Ik hou meer van jou." Cam lacht en sluit het gesprek af. Ik laat mijn telefoon landen op de bank en ik nestel me onder mijn dekens.
Algauw val ik in slaap, dromend over het perfecte leven. Maar ja, wat is nu perfect?
Mensen hebben altijd wel iets te klagen..
Zoals ik, terwijl ik het gewoon goed heb.
Ik heb een inkomen, onderdak, ik kan eten en drinken kopen. Maar ik bedoel ook,
ik heb Cameron Dallas.
Miljoenen andere meisjes zouden hem als vriendje willen. Het is alleen, dat Cameron niet alleen van JOU is. Hij deelt alles met de hele wereld, iedereen kent zijn angsten, passie, privéleven etc. Ik zou hem graag altijd thuis willen hebben, dat we gesprekken hebben die alleen WIJ hebben. Dat ik kan zeggen; dat is MIJN vriendje van wie ik zielsveel houd.
Ik weet niet hoelang ik dit ga volhouden..
Hoelang ik nog van hem zal houden, hoelang hij nog van mij zal houden..
Comment Auteur:
Een heleboel vragen, maar nog geen antwoorden..
Wacht maar rustig af! Die komen zo af en toe door de serie heen wel voorbij, het zal allemaal steeds duidelijker worden voor Charlotte. Hopelijk vinden jullie het nog steeds leuk! Laat ff een stem en reactie achter en tot de volgende keer😉
xoxo
JE LEEST
I Could Take You ft. Cameron Dallas❤️
Fanfiction{COMPLETE} ~ "Kom er nou even bij liggen, je bent alleen maar aan het werken." Ik poets met een keukendoekje het aanrecht schoon. "Nee hoor, vandaag had ik een dagje vrij." Plots word ik bij de pols gegrepen en beland ik met een dreun op zijn opge...
