druppels inkt

samen één

Ik ben een van de twee.
Met zijn tweeën sta je sterk, nooit sta je alleen.
Jij bent ziek. Ziek voor altijd.
Dat maakt mij ontzettend verdrietig, want het gaat slecht met jou.

Maar moet ik nu blij zijn, omdat ik het niet ben.
Jaloers, omdat jij alle aandacht krijgt.
Of toch wel heel schuldig, want ik ben niet ziek en jij wel.

Ik kan huilen, maar het veranderd niets.
Ik vraag me dan af, waarom huil ik?
Wat zijn tranen?
Een rivier van verdriet, schuld, pijn.
Ik weet het niet.

Op school ben ik er vaak voor twee.
Dan ben ik allebei, jij en ik. Als jij te ziek bent, ben ik jou.

Maar alles maakt eigenlijk allemaal niet uit, want ik hou van je.
Zonder jou besta ik niet, want samen zijn we een.
Tweelingen haal je niet uit elkaar.
Zo sta je samen. Handen verstrengeld en hoofden bij elkaar.

Jij en ik, niks komt daartussen.
Ik kan jaloers zijn of boos, maar dat moet niet. Omdat er altijd iemand is die mij steunt, want dat ben jij.

Samen verder, turend naar de horizon. In de zon en de regen, wind en kou. Wij blijven samen, voor altijd.

Ook al heb je momenten, dat je zwak bent en niks kan.
Verdrietig bent of bang. Jij blijft jij, blijft staan als een boom.
Rotsvast met een glimlach op je gezicht, zolang als het kan.
Al heb je nog zoveel pijn.

Het mooiste is nog wel? Jij helpt mij, ook al heb jij nog zo veel meer hulp nodig.

Zonder jou is alles een groot zwart gat.
Als jij ziek bent, doe ik mee. Of ik wil of niet, mijn schouders verslappen, mijn lach verdwijnt.
Tienen worden vijfen en kleren worden zwart.

Tot je beter bent, dan komt de regen. Bij ons niet nat en koud, maar goud en vol warmte.
Zon, blijheid, alles vrolijk. Zolang en vaak het kan is onze wereld vol confetti.
Ik kan gewoon niet zonder jou.
Samen zijn we alles, niets en blijven we bij elkaar.
Elke dag met jou is een cadeau.
Het leven een groot feest. Al onze vreugde komt door een ding, liefde.

Liefde voor elkaar.