Teachers//Luke Hemmings//☑

Neuf

Het was 9 uur, redelijk vroeg, maar het maakte mij niks uit, voor zijn deur. Ik belde aan en het duurde inderdaad even tot ik antwoord kreeg. Hij opende het raar boven en schreeuwde wat er aan de hand was. 'Doe de deur nou maar gewoon open,' had ik terug geschreeuwd. 'Wat is er, Mel?' vroeg hij toen hij eindelijk de deur open had. Ik liet mezelf binnen. 'Die band en die vrienden...' Hij knikte langzaam, haalde een hand door zijn haar en kneep zijn ogen fijn. 'Kan dit niet later, Mel? Heb een kater, okay.' Ik schudde mijn hoofd. 'Waarom heb je me nooit alles verteld?!' Ik schreeuwde, ik weet het, maar ik was zo teleurgesteld. Hij liet zijn blik zakken. 'Ik heb het je niet verteld, omdat ik wil dat jij mij leuk vind, in plaats van mijn geld,' gaf hij uiteindelijk toe, maar hij durfde nog niet op te kijken. Toen hij eindelijk opkeek zei ik: 'Hoezo wil je überhaupt dat ik je leuk vind?!' Zijn blik zakte meteen. Hij was bang dat ik hem zou niet breken. 'Wil je daar echt antwoord op?' Ik liep naar hem toe en legde een hand op zijn schouder. 'Ja.' Zijn heldere ogen kwamen in beeld. 'Denk je dat het antwoord verstandig is?' Ik bleef hem aankijken. 'Nee, maar ik wil het horen.' Hij liet zich tegen de muur aanzakken en ik ging in kleermakerzit tegenover hem zitten. Hij keek me kort aan. 'Ik vind jou wel leuk..,' zei hij ineens. Hij haalde weer een hand door zijn haar. 'Ik weet nog dat ik je zag lopen. Ik reed bijna tegen een lantaarnpaal aan. Het was zo raar, maar je blonde haren straalde in de zon en ik weet nog dat je een groen jurkje aanhad. Je hoopte was dat die de blauwe plekken op je bovenbeen zou verbergen, maar dat deed het net niet. Ik zag jou...' Hij keek weer weg. 'Maar je zag mij niet.' Ik pakte zijn hand vast. 'Wanneer was dat?' Hij keek me weer aan. 'Maandje geleden, ongeveer. Ik had mijn sollicitatiegesprek.' Twijfelend keek ik weg. 'Weet je aan welk liedje dit mij doet denken?' vroeg hij met een kleine grinnik in zijn stem. Ik keek hem vragend aan. 'Long way down, One Direction.' Ik moest kort lachen. Hij had gelijk. 'Het spijt me, dat ik boos werd, bedoel ik.' Hij schudde zijn ook. 'Als jij nu ook iets opbiecht, staan we quitte.' Ik ging naast hem tegen de muur zitten. 'Mam is uit huis en ik heb vannacht Paper towns en Divergent uitgelezen. Ben ik nu een nerd?' Hij moest lachen. 'Een leuke nerd.' Hij legde zijn hand op mijn been. 'Ga je mee naar boven. Hoofdpijn blijft stijgen?' Hij stond op. 'Waarom heb je dan zoveel gedronken?' vroeg ik hem terwijl ik lachend opstond. 'Jij was boos en had een date met een lid van de 5sosfam. Wat moet ik anders doen dan mijn verdriet wegdrinken?' kaatste hij schouderophalend terug. Hij pakte mijn hand en trok me mee naar boven.

'Dus ze is weg.' Ik lag tegen hem aan op bed. 'Jup, pap zei dat ze hem had verlaten en dat ze niet van plan was om terug te komen. Ik vind het best. Dat betekend dat ik niet meer wordt mishandeld als ik mijn huiswerk maak of mijn kamer opruim, dus mijn leven wordt een stuk rustiger en geordender.' Ik zuchtte diep. 'Was het echt zo erg?' Ik knikte, hij had het gevoeld dus reageerde meteen met: 'Damn. Heeft je pa er nooit wat over gezegd?' Ik knikte weer. 'Alleen mijn moeder beweerde altijd dat ik loog, dus pap kon niks anders dan het accepteren. Hij had het inderdaad 'uit' kunnen maken, maar mijn pap was blij dat mam op zijn minst zorgde dat de was werd gedaan.' Ik hoorde hem iets mompelen. 'En ja, liefde kies je niet uit.' Hij moest kort lachen. 'Nee, liefde kies je niet uit.' Hij zuchtte diep. 'Maareh... Mel...?' Ik ging rechtop zitten en keek hem vragend aan. 'Hoe zit het nu, tussen ons?' Ik liet mijn blik vallen. 'Ik wil je niet opdringen!' zei hij snel en onverwachts waardoor ik hem weer aankeek. 'Ik wil gewoon duidelijkheid.' Ik knikte. 'Ik heb daar even tijd voor nodig. Luke...' bekende ik zachtjes. Ik wilde hem geen pijn doen, dus bracht alles met een zachte stem. Hij ging ook rechtop zitten en knikte. 'Juridisch gezien, mag het,' grinnikte hij. Ik lachte ook. 'Maar ik ben nog nooit echt verliefd geweest, dus ik weet nog niet of ik verliefd op jou ben, want als ik dat wel was, dan uhm, had ik meteen al ja gezegd.' Hij moest lachen, waarschijnlijk om het feit dat ik ratelde. 'Het spijt me,' voegde ik er snel aan toe. 'Het is okay.' Ik stond op. 'Ik denk dat ik maar terug ga naar pap.' Hij stond ook op. Een pijnlijke stilte volgde. 'Wanneer gaan we uit eten?' vroeg hij voordat ik de zolderdeur open deed. Ik draaide me om. 'Vrijdag avond?' Hij knikte. 'Is dat dan een date?' Ik knikte. 'Moet ik in pak?' Ik knikte. 'Is goed. Alleen als jij in een jurk gaat.' Ik draaide me weer om. 'Deal.'

De week ging voorbij en ik heb Luke niet meer gezien of gesproken, op de wiskunde lessen na. Niet alleen bij de wiskunde les verbeterde zich van alles, maar ook mijn biologiedocent viel het op dat ik alles aan het inhalen was qua huiswerk, samenvattingen maakte en actiever meedeed in de les. Ik was in een week veranderd van het slechte rolmodel naar het perfecte rolmodel. Het leek wel een film, niet alleen voor mijn docenten en klasgenoten, maar ook voor mezelf. Ik hoefde me geen zorgen meer te maken over het eten, mijn vader was thuis gaan werken en deed al het huishouden, en ik had alle tijd om te gaan leren en te lezen. Het verbaasde mijn vader ook niks toen ik vrijdagochtend beneden kwam met 10 snelhechters. 'Dit zijn alle samenvattingen van biologie tot nu toe, ook die van vorig jaar, waarvan ik het boek online heb gevonden, op volgorde. Deze van geschiedenis en nog een van aardrijkskunde. Maatschappijleer en vergeet economie niet.' Mijn vader zat lachend toe te kijken. 'Ik ben blij je zo te zien.' Ik nam ook plaats aan de tafel en pakte een broodje van het bord voor me. 'Het is opluchtend om al het werk af te hebben. Kijk vandaag heb ik de laatste 3 tentamens en ik heb alle samenvattingen af, tot nu toe. Scheelt weer voor het examen.' Hoofdschuddend stond pap op om de waterkoker te pakken en wat heet water in mijn kopje te schenken. 'Als ik niet beter wist, had ik de politie gebeld voor skin change.' Ik keek hem aan. 'Dat is alleen in fantasiefilms, pap.' Ik pakte het theezakje van het schoteltje en duwde hem het kopje in. 'Plannen voor vanavond?' Ik keek hem weer aan. 'Uh ja. Ga met Luke uit eten, omdat ik een voldoende heb gehaald voor wiskunde, vorige week.' Mijn vaders ogen begonnen te shinen en er kwam een ondeugende lach op zijn gezicht. 'En daarna?' vroeg hij nieuwsgierig door. 'Daarna ga ik waarschijnlijk met hem mee naar huis, want zijn moeder is nog steeds bij een vriendin van haar, en daarna blijf ik daar slapen en daarna ga ik naar huis.' Hij moest lachen. 'Zolang je het maar voorzichtig doet, vind ik het prima,' zei hij snel terwijl hij opstond en naar boven liep. 'Wat zei je daar?!' schreeuwde ik hem nog, maar hij deed net alsof hij het niet gehoord had, dat wist ik zeker.

Na school kwam ik Elise tegen. Ze begon steeds meer aan me te wennen en begon minder te fangirlen wanneer ik het over Luke had of over mezelf. Ik was, volgens haar, nu beroemd en heel de wereld mocht zien dat ik gewoon bevriend kon zijn met een fan van 5 Seconds of summer. Toen ik vroeg of ze naar huis mee wilde, was ze ook minder enthousiast dan ik had verwacht. Het lag vast aan haar gewenning, of ze wilde zich laten zien aan de wereld. Haar rode regenjas viel ook op, naast mijn grijze wollen jas. Het was koud, maar het regende niet, dus een regenjas vond ik wat overdreven. 'Wat gaan we zo doen?' vroeg ze ongeduldig, terwijl ze naast me huppelde. 'Ik ga me zo klaar maken voor mijn date vanavond en jij gaat mij daarmee helpen. Aangezien je goed bent met make-up.' Ik knikte naar haar gezicht. Ze zag er altijd prachtig, maar niet opvallend uit. 'Dankje. Is het een date met Luke?' vroeg je, wenkbrauw wiebelend. Ik knikte een beetje onzichtbaar. 'En je vraagt of ik je wil helpen met voorbereiden.' Ik keek haar aan. 'Ja, ik heb alleen maar ouderwetse kutjurkjes en weet niet of Luke het leuk gaat vinden. Jij weet alles van Luke, dus kan inschatten wat hij leuk vind, toch?' Ze knikte haastig, misschien was ik iets te bot over gekomen. 'Hij gaat in pak.' In mijn ooghoeken zag ik dat haar mond open viel. 'Damn. Daar moet ik foto's van hebben.' Ik moest kort lachen. 'Ik maak ze wel voor je.'