Teachers//Luke Hemmings//☑

Six

Voor niets rende we samen richting het wiskundelokaal. We waren te laat, dachten we, maar nee, we waren zelfs een uur te vroeg. Toen we hijgend (Zelfs Luke) aankwamen bij het lokaal, was het leeg. 'Misschien hebben ze het lesuur uit laten vallen,' stelde Luke voor, maar ik schudde mijn hoofd. 'Geen appjes in de groepsapp, dus geen uitval.' Al snel werd het duidelijk dat we gewoon veel te vroeg waren. 'Stiekem wist je het wel, dat het zo vroeg was.' Ik ging bij hem op het bureau zitten en wachtte zijn antwoord af. 'Hoezo?' Hij keek me kort aan, maar die blik vloog al snel naar het scherm van zijn computer. 'Welke docent wilt nou niet met zijn 'vriendin'- leerling één uur in één klaslokaal zitten?' Hij moest lachen. 'Het zal je verbazen hoeveel docenten een 'vriendin'-leerling hier op school hebben.' We moesten beide lachen. 'Laat me raden.... 1.' Hij keek me aan en knikte. 'En weet je ook wie?' Ik pakte mijn kin vast en keek bedenkelijk in de lucht. 'Misschien Hemmings wel, van Wiskunde.' Hij keek me aan met een lach. 'Nee, die zit nog in the friendzone.' Ouch, that hurts. 'Oh, wilt ze je niet?' Ik stond op en liep naar een tafel achterin het lokaal. 'Ik geloof erin dat ze eerst haar schoolcijfers iets moet opkrikken. I mean...' Hij draaide zijn laptop naar me toe. '4 Voor Nederlands, Mel.' Ik keek naar de rode cijferlijst. 'Dat is die toets van hoofdstuk 3, right?' Hij knikte, terwijl hij zijn laptop weer omdraaide. 'Oh, dat is te verklaren.' Hij keek verbaasd op. 'Je hersenen werken niet zo goed als je die nacht door je moeder bent wakker gehouden. Sterker nog, ze werken maar 24 uur goed, voordat je langzaam gaat vragen om slaap, maar aangezien ik die 8 uur slaap heb gemist, is het logisch dat mijn hersenwerking niet optimaal is. Het is misschien niet zo handig om een moeder te hebben met IKMHNTH-s (Het Ik Kan Mijn Handen Niet Thuis Houden syndroom), maar een 4 is toch een goede uitkomst voor iemand met zo'n moeder en weinig slaap.' Zijn mond was ondertussen opengevallen. 'Hoelang heb je er over gedaan om dat uit je hoofd te leren?' Ik haalde mijn schouders op. 'Ik bedacht het zo net ter plekken.' Hij stond op. 'Maar dat klonk veel te slim voor jou..' Ik liep naar hem toe en keek hem aan. 'Ik ben niet altijd dom.'

Toen de les eindelijk begon, was hij nog steeds van domheid geslagen. Dacht hij echt dat ik zo slecht was. Tuurlijk is het te verklaren waarom ik onvoldoendes haal en natuurlijk is het te verklaren waarom ik mijn kennis niet altijd deel. 'Uhm, Mel. Kan jij mij opdracht 24 voorlezen en daarna je antwoord benoemen.' Ik pakte mijn boek wat dichterbij en begon te lezen. ' Als zijde AB 4 centimeter is en zijde BC is 10 centimeter, hoelang is zijde AC?' Ik keek een beetje mokkend naar mn schrift. 'Dat is de Stelling van Pythagoras. Je doet 4 in het kwadraat en 10 in het kwadraat. 4=16 en 10= 100. Dus de wortel van 116 is 10,77 afgerond.' Ik weet niet wat ik in zijn ogen zag, was het verbazing of trots? Ik vond het maar een rare blik. Ik had hem ook nog nooit bij iemand gezien. Misschien was het wel niet voor mij. 'Goed zo. Wie had dat fout?'

Aan het eind van de dag liep ik terug naar Luke. 'Hey.' Hij keek op van zijn bureau. Hij was toetsen aan het nakijken. 'Hey. Kom zitten.' Hij wees naar de stoel tegenover hem. 'Je was echt goed vandaag. Had ik dat al gezegd?' Ik schudde mijn hoofd. Weer stond dezelfde blik in zijn ogen. 'Je hoeft je intelligentie niet te verstoppen.' Ik liet mijn hoofd zakken. 'Je wilt niet weten hoe ze me behandeld als ik het laat zien.' Hij keek me vragen aan. 'Je bent gek. Laat haar gaan.' Ik kon het niet. 'Waarom? Ze heeft best wel eens gelijk. Alleen dat zie jij natuurlijk niet.' De speelse glimlach die op zijn gezicht lag, verdween als sneeuw voor de zon. Ik was ook wel heel hard. Hij stond op en kwam naar me toe lopen. 'Wat is er?' Heel even wist ik niet wat ik moest doen. Moest ik weglopen en naar huis gaan of moest ik blijven zitten en mijn hart zich laten gaan? Ik keen in zijn helder blauwe ogen. 'Het is mijn dag gewoon niet.' Hij wreef met zijn hand over mijn rug. 'Dan gaan wij zo wat leuks doen en jij mag kiezen!' Hij liep terug en plofte op zijn bureaustoel. Hij zette 'Beep Beep' van Little mix op en zei: 'Je hebt bedenktijd tot deze stapel weg is.'

'We gaan een film kijken!' Hij zuchtte en plofte naast me op de bank. 'Welke film? Ik heb alleen 'de 101 dalmatiërs' en 'night at the museum' film 1 en 2.' Ik keek hem aan. 'Geen netflix?' Hij schudde zijn hoofd. 'Internet doet het niet.' Hij reikte zijn telefoon aan en inderdaad, niks deed het, behalve het spelletje Solitaire, wat zonder internet kan. 'Doe dan maar 'De 101 Dalmatiërs'.' Hij stond op en deed de dvd in de dvd speler. 'Wist je dat dat mijn lievelingsfilm was vroeger. Dit is de gespeelde versie, maar ik was echt dol op de animatie.' Hij liep naar de keuken toe. 'Wil je drinken, Mel?' Ik keek richting de keuken. 'Doe maar ijsthee.' Hij kwam vervolgens terug met 1 roze beker, 1 blauwe beker waar zijn naam op stond en een schaal popcorn. Hij sloeg zijn arm om me heen en startte de film.

De kleine momenten, zoals het moment dat hij me knuffelt wanneer ik de bekers en de schaal op het aanrecht zette, waren bijzonder voor me. Het voelde zo fijn om bij hem te zijn. Bij elke aanraking werden mijn zenuwen vermaakt. Hij kietelde me onbewust bij elke aanraking. 'Doet het internet het al weer?' Hij pakte zijn mobiel uit zijn broekzak en keek. 'Nope, maar ik ben wel 2x door mam gebeld. Ik ga even terugbellen.' Hij draaide zich om maar bedacht zich. 'In de koelkast staat een pak multivitaminen. Wil je daar mijn beker in ieder geval me vullen?' Ik knikte en hij vervolgde zijn weg. Ik pakte onze bekers en schonk wat in. Het gesprek duurde niet lang, want na een paar minuten stond hij al weer naast me. 'Mam is even naar haar zieke vriendin. Ze blijft een paar dagen voor haar zorgen.' Ik rijkte hem zijn beker. 'Dus je bent alleen thuis?' Ik nam snel een slok. 'Ligt eraan.' Hij draaide zich om en liep naar de woonkamer. 'Waaraan?' Hij lachte en zei: 'Alsof ik wist dat je het ging vragen. Het ligt eraan of jij hier blijft. Zo ja, dan ben ik niet alleen thuis.' Ik keek hem kort aan. 'Vraag je nu of ik hier wil blijven?' Hij knikte. 'Maar dat mag op 1 voorwaarde.' Ik keek hem vragend aan. 'Jij gaat een 7 of hoger halen morgen op je wiskunde tentamen.' Ik bleef hem aankijken. 'En jij denkt dat mij dat niet gaat lukken?' Hij knikte. 'Waar ging het okal weer over?' Hij ging zitten. 'Cosinus, sinus, tanges, rekenen met oppervlaktes en inhoud. Dat is het.' Ik nam ook maar plaats op de bank. 'Ben ik het beste in. Maar ik heb ook een voorstel.' Hij keek nu mij vragend aan. 'Als ik een 9 haal, gaan we uit eten op jouw kosten, lager op de mijne.' Zijn mond viel open. 'Ik zou maar gaan studeren, dan!'