Seducing My Husband

Chapter 23

CHAPTER 23

HOME SWEET HOME

"It has been three days already! Why is she not waking up?!" narinig ko ang boses ni Mom.

"Look Honey. If you'll just calm down, we can talk to the doctor—" Pati si Dad.

"That doctor is fake. Lagi nyang sinasabi na okay lang si Tin pero bakit hanggang ngayon hindi pa rin siya gumigising?!"

"Look. He's one of the best doctors in the country. Inexplain nya na nagkaroon ng too much fatigue si Tin kaya hindi pa sya gumigising. We just need to wait—"

"I DON'T WANT TO WAIT ANYMORE! Hon, I want my daughter awake. Now. Oh God. Kasalanan 'to ng asawa nya eh! I knew it! That boy is no good. Dapat sa umpisa pa lang hindi na tayo pumayag sa arranged marriage na yan!"

"Can you please calm down?! Tatlong araw mo nang sinisisi si Jefferson sa nangyari. Mabuti nga hindi ka nya pinapatulan!"

"Hindi nya talaga ako sasagutin because I'm in the right. Kasalanan nya kung bakit nagkaganito si Tin kaya dapat lang—"

"M-Mom. Dad." Sa wakas nakapagsalita na rin ako. Kanina ko pa gusto magsalita pero walang lumalabas na boses.

Tumakbo sila papalapit sa'kin. Si Mom hinawakan agad yung kamay ko. "Oh gosh baby. Are you okay? Andito lang si mommy. Baby andito lang si mommy ha."

"Tin? Tin naririnig mo ba kami? Nakikita mo ba kami?" sabi ni Daddy

Inikot ko ang paningin ko. Bakit puro puti? Na saan ba 'ko? Bakit parang ang bigat ng katawan ko?

"TIN. TIN BABY. Ako si mom. Remember me?" Pinisil nya yung kamay ko, tapos tumingin kay Dad. "Oh gosh hon, she doesn't remember us anymore. Tinititigan nya lang tayo."

"May amnesia ka ba Tin? Hindi mo na ba kami naalala?" Yung totoo, naging doktor ba agad ang mga magulang ko? Bakit sinasabi na agad nila na may amnesia ako. Kaloka. Pag hindi agad nakasagot may amnesia agad? Hindi ba pwedeng overwhelmed muna?

"Dad, Mom... ang ingay nyo. Wala po akong amnesia. Imbento naman kayo eh." Ngumiti na ako para makalma sila.

"Oh Tin, my baby. Nagsasalita ka na. Akala ko di ka na gigising. Three days ka na dito sa hospital." Nasa hospital ako? Pero bakit? Pa'no nga ba ako napunta dito. Ang naalala ko lang, tumatakbo ako. Umiiyak.

"Tatawagin ko lang si Dr. Paige. Siguradong matutuwa sya pag nalamang gising ka na. I'll be right back Tin." Hinalikan naman ako sa noo ni dad.

"You'll be alright baby. Everything's gonna be okay." Inayos nya yung buhok ko. "For sure, papauwiin ka na ni Dr. Paige. There's really nothing wrong with you so—"

"Mom. Si Jeff? Asan po si Jeff?"Naalala ko na. Tumakbo ako kasi kailangan ko humingi ng tulong para iligtas si Jeff. Kung ganun asan na siya?

"Mom ano pong nangyari kay Jeff? Naligtas po ba sya ng mga pulis? Nandito din po ba sya sa hospital?"

"Baby please calm down. Wag mo muna isipin si Jefferson. Magpahinga ka muna so—"

Umupo ako sa bed. Wow ang hirap pala. Siguro hindi na sanay gumalaw ang katawan ko after 3 days ng pagtulog.

"Tin anong ginagawa mo? Humiga ka muna please—"Tinanggal ko ang nakalagay na dextrose sa wrist ko. Tapos tumayo from the bed. Kailangan ko hanapin si Jeff. Kailangan ko siya makita.

"Tinatawag na ng Dad mo ang doctor. Please Tin wag ka muna tumayo. Kailangan mo pa magpahinga—"

Lumabas na ako ng room. Sinundan ako ni Mom. "Nasan po si Jeff? Kailangan ko po sya makita—"Hinawakan ni Mom ang arm ko kaya bigla akong napatigil.