When boy meets boy|BxB|ON HOLD

4) Finn

Engels gaat net zo als wiskunde. Terwijl ik half naar de uitleg van de docente luister, maak ik het huiswerk al voor. Ik ben niet de enige, ik zie sommige anderen ook al beginnen voordat de docente klaar is met haar uitleg.
Aan het einde van de les ruim ik snel mijn boeken op en als de bel gaat sta ik als eerste buiten.
Zonder op Loïs en Olivier te wachten loop ik naar de kantine, waar we altijd zitten. Ze zullen me daar wel vinden en dat weten ze.

Ik zoek ons plekje langs de zijkant op en schuif drie stoelen bij elkaar.
Ik plof neer en vis een appel uit mijn tas. Ik zet net mijn tanden erin, als Loïs en Olivier naast me verschijnen.
Verrast kijk ik op als er plotseling stoel naast me word geschoven.
Meteen zakt mijn vrolijkheid van tien maar nul.
Calvin. Van iedereen waar hij bij had kunnen gaan zitten, moet het bij ons zijn?

Ik buig een beetje naar Olivier, die naast me zit.
"Waarom zit hij hier?" fluister ik zodat alleen hij me kan horen. Hij haalt zijn schouders op en fluistert terug: "Ik vond het best vervelend voor hem als hij alleen moest zitten. En trouwens, hij is best aardig."
Ik trek een gezicht naar hem en ga weer rechtop zitten. Hij schiet in de lach, waardoor Calvin en Loïs allebei opkijken. Hierdoor gaat hij alleen nog maar harder lachen. "Serieus Finn."
Als ze vragend naar mij kijken, haal ik mijn schouders op en eet verder aan mijn appel.

Hoe kan het dat die jongen zo gemakkelijk vrienden maakt, ondanks zijn vreemde uiterlijk? Ik kauw boos op mijn appel als ik bedenk dat ik het helemaal niet zo makkelijk had bij het vinden van nieuwe vrienden. Het heeft best een tijdje geduurd voordat ik Olivier en Loïs tot vrienden kon rekenen.

An het einde van de pauze hijs ik met tegenzin mijn tas op mijn rug en loop naar het lokaal. Loïs en Olivier zijn in gesprek, terwijl Calvin en ik geen woord tegen elkaar zeggen.
Niet dat ik daar behoefte aan heb of zo.
De lessen verlopen zonder dat ik ook nog maar een woord wissel met Calvin.

De rest van de week verloopt eigenlijk op precies dezelfde manier. Ik praat nauwelijks tot niet met Calvin en we zitten met zijn vieren in de pauze. Ik zie soms dat Loïs en Olivier het niet begrijpen, maar ik leg het niet uit. Ze zullen toch niet begrijpen dat ik geen vrienden kan worden met iemand die zo veel verschilt. Als vrienden moet je wel een beetje bij elkaar passen, maar dat is bij Calvin en mij helemaal niet het geval. We zijn te verschillend. Soms vraag ik me af of Calvin er ook zo over denkt, maar het enige wat ik kan bedenken is dat hij het zo prima vindt. Wie wil er nu vrienden worden met mij? Volgens mij doet hij nu alleen nog niet onaardig omdat hij nog zeven weken naast me moet zitten. Niemand wil zou zeven weken naast mij willen zitten, dat is gewoon absurd. Het idee alleen al.

Het is vrijdagmiddag als ik met Loïs afspreek. We zijn een beetje stil als we samen naar huis fietsen, en de gesprekken die we beginnen lopen telkens dood. Bij mijn huis aangekomen zetten we onze fietsen weg en gaan naar binnen. Ik mik mijn jas op de kapstok en bied Loïs wat te drinken aan. We zitten met drinken, koekjes en huiswerk aan de keukentafel als Loïs me iets vraagt waarvan ik liever had dat ze dat niet gedaan. "Wat is er met je aan de hand dat je zo afstandelijk tegen Calvin doet?" Ze kijkt me recht aan als ze het vraagt en ergens in haar ogen bespeur ik een boze ondertoon. Ik bijt op mijn lip en kijk naar het  huiswerk dat voor me op de tafel ligt. Mijn vingers vinden automatisch mijn pen en beginnen ermee te klikken. Ik staar naar mijn handen totdat ze wazig worden. Ik schrik als Loïs haar hand op de mijne legt en de pen tussen mijn vingers vandaan trekt. Ik kijk toe hoe ze de pen aan de kant legt en zich dan weer tot mij wendt. "Finn, wat is er?" vraagt ze zachtjes. Ik haal mijn schouders op terwijl ik naar mijn nagels kijk. "Niks" mompel ik, en besef gelijk dat het niet echt geloofwaardig overkomt. Ik ga rechtop zitten en kijk Loïs aan. haar ogen staan bezorgt. "Er is niks. Ik denk gewoon niet dat Calvin en ik zo goed bij elkaar passen. Dat is alles" herhaal ik rustig. Loïs houdt haar hoofd schuin terwijl ze me van top tot teen opneemt. "Je bent niet helemaal eerlijk, dat kan ik aan je zien." Ik zucht. "Het is waar. Calvin en ik zijn gewoon zo anders, ik denk echt niet dat we vrienden kunnen worden. Hij is zelfverzekerd, spontaan en het lijkt hem niks uit te maken wat anderen van hem vinden. Kijk maar naar zijn kledingstijl. Hij trekt de aandacht, en daar hou ik niet van. Jij en Olivier zijn nog redelijk spontaan, maar ik niet. Ik denk dat we te verschillend zijn om vrienden te kunnen worden" leg ik uit, maar Loïs schudt haar hoofd.

"Je moet hem wel een kans geven Finn. Hij is echt aardig. Ik weet dat je bang bent dat hij onaardig tegen je gaat doen, maar tot nu toe ik hij écht aardig. En dat zeg ik niet om je op te vrolijken. Ik zou nooit zeggen dat je met iemand om zou moeten gaan waarvan ik weet dat hij je pijn gaat doen. Dat weet je." Ik knik en luister. Soms zijn Loïs' peptalks nog beter dan die van mijn moeder. "Als er iets is dat ik graag wil is het jou gelukkig zien. En ik denk dat jij en Calvin best goed met elkaar om zouden kunnen gaan."

Ik leun achterover in mijn stoel en pluk aan mijn trui. Ik probeer Loïs blik te ontwijken als ik begin te praten. "Ik zal hem een kans geven. Maar als hij niet aardig is ben ik dat ook niet" besluit ik met tegenzin en Loïs knikt. "Klinkt als een prima idee." Ze grinnikt even en voegt er dan aan toe; "Als hij niet aardig is sla ik hem voor je in elkaar." Ik schiet in de lach en hou mijn hand op voor een high five. Loïs slaat haar hand tegen de mijne en als snel liggen we weer dubbel van het lachen.

Na een tijdje kijkt ze me weer serieus aan. "En ben je misschien ook een beetje bang Olivier en ik Calvin leuker vinden dan jou, en dat we jou inwisselen voor hem?"
Ik word rood en Loïs heeft gelijk door dat ze een gevoelige snaar heeft geraakt. Ze giechelt als ze haar armen om me heen slaat, alsof ik een klein kindje ben. "We houden van je, dat zou je ondertussen wel moeten weten."
----------------------------------------------
Bonjour beste mensen! Weer een ander hoofdstukje, ik hoop dat jullie het leuk vinden. Vergeet niet te stemmen en te reageren met hoe jullie het vonden.