When boy meets boy|BxB|ON HOLD

1) Calvin

Ken je dat gevoel? Dat je 's avonds meteen in slaap valt als je dat wilt, je de hele nacht doorslaapt zonder naar het toilet te moeten en dan 's ochtends vredig wakker wordt op het juiste moment zonder wekker?

Nee, ik ook niet.

Met een grom reik ik naar mijn telefoon, om het meest afgrijselijke geluid ooit gemaakt af te zetten. Als ik mijn telefoon wil ontgrendelen word ik ook nog even verblind door het felle scherm. Heel fijn om kwart over zeven 's ochtends.

Als ik met veel pijn en moeite, met een knuffel van je zusje in je rug slapen is niet bevorderlijk voor je spieren, uit bed ben gekomen, slaapwandel ik naar de badkamer. Halverwege bedenkt ik me dat ik alleen maar een onderbroek aanheb, maar ik ben te lui om terug te lopen.

Als ik binnenkom, word ik er gelijk weer uitgeduwd door mijn zeven-jarige zusje. "Je mag niet binnenkomen als ik bezig ben. Dat mag ik bij jou ook niet!" krijst ze terwijl ze met mijn moeder's mascara staat te zwaaien. Fijn, blind én een gehoorbeschadiging. "Maar ik doe daarom de deur ook op slot. Dat zou jij ook eens moeten proberen!" roep ik net zo hard terug, maar waarschijnlijk luistert ze niet want ze trekt de deur met een harde klap dicht.
Ik weet dat ze de deur niet op slot zal doen, want ze heeft zichzelf per ongeluk een keer opgesloten op een wc en toen kreeg ze het slot niet meer open. Grote paniek natuurlijk.

"Kunnen jullie wat rustiger doen? Die herrie is nergens voor nodig" roep mijn moeder een beetje boos van beneden.
Ik zucht en besluit eerst maar te gaan ontbijten. Mijn zusje is namelijk niet de snelste in de badkamer.

Beneden scan ik de koelkast en trek er een pak yoghurt uit. Dan ga ik op zoek naar de muesli. Het enige dat ik kan vinden is een pak Frozen-cornflakes. Door gebrek aan iets anders schud ik maar flink wat van dat in mijn yoghurt. Dan plof ik neer op de enige stoel aan de tafel die niet bezaait is met rotzooi en begin te eten. Het is nog best wel lekker ook.

Tussen de happen door scroll ik wat door mijn telefoon. Op wat succes-wensen van vrienden voor mijn eerste dag op mijn nieuwe school na is er niks interessants.
Dan komt mijn moeder binnengelopen met een wasmand onder haar arm. Ze kijkt zuchtend naar het halflege pak Frozen-cornflakes op het aanrecht en stort dan de wasmand bijna bij mij op schoot. Dan werpt ze een blik op mij. Meteen vertrekt haar mond tot een dunne streep.
"Kon je niet even iets aandoen? We hebben buren" zegt ze terwijl ze boze vibes mijn richting op zendt.
Ik haal mijn schouders op en eet door. "Welke buren?" mompel ik met mijn mond vol en mijn moeder geeft me gelijk een tik tegen mijn schouder.
"Gedraag je" zegt ze op een waarschuwende toon.
Ik rol met mijn ogen en sta op om mijn lege kom op het aanrecht te zetten. Ik wil net nog even op mijn telefoon neuzelen, als ik zie dat het al half acht is. Ik moet opschieten want ik moet al om 10 over acht op school zijn.
Dus ren ik omhoog om me klaar te maken voor school.

Nadat een snelheidsrecord douchen heb verbroken trek ik snel een kam door mijn natte haren. Plukken vallen voor mijn ogen en het blijft voor geen meter netjes zitten. Niet dat ik dat dan verwacht had. Ik besluit het maar gewoon zo te laten, het ziet er straks toch wel rommelig uit.

Dan hops ik richting mijn kamer, de over de grond uitgespreide kleding van mijn zusje ontwijkend. Ze heeft wel eens zo'n bui dat ze niks van haar eigen kleren aan wil. Op dat soort momenten strooit ze de inhoud van haar kledingkast door het hele huis. Ik hoop dat ik weg ben voordat mijn moeder het merkt. Op mijn kamer trek ik mijn kast open, om voor een bijna gehele zwarte inhoud te staan.
Ik trek de eerste de beste jeans uit mijn kast en trek hem aan. Dan kijk ik door het raam naar buiten. Het ziet er best wel warm uit, dus grijp ik een tanktop uit de stapel in mijn kast.
Nadat ik die over mijn hoofd heb getrokken, vis ik mijn zwarte Nikes onder mijn bed vandaan.

Als ik helemaal ben aangekleed pak ik mijn tas. Daar kieper ik alle spullen in die ik nodig heb. Dat is niet veel, omdat de eerste dag op deze school toch alleen maar introductie is. Dan slinger ik mijn rugzak over mijn rug en jog de trap af. Halverwege bedenk ik me nog iets en ik sprint terug om mijn vingerloze handschoenen te pakken. Cruciaal voor de outfit.
Dan ren ik voor de tweede keer de trap af en vis mijn sleutels uit de schaal.
Na nog een heleboel goed bedoelde raad en een lunchpakket van mijn moeder te hebben gekregen, loop ik naar buiten met mijn jack over mijn arm.
Buiten trek ik mijn fiets uit het schuurtje en stap op. Ik fiets al jaren op een oude omafiets. Er zijn teveel dingen mis mee, zoals dat het een damesfiets is en hij van ellende bijna uit elkaar valt, maar ik blijf volhouden dat ik geen nieuwe wil. Hij hoort ondertussen gewoon bij mij.