Chapter Fifty Four

Magsimula sa umpisa
                                    

"Alex!!"

I gasped for air. It was like my soul left me for a second. I felt weak. Not being given food and water sucks big time. Back to reality huh? My ears were kinda clogged but I can still hear the song. It was still playing.

"Thank god you woke up. I was beginning to get bored here Frances."

I almost forgot that I'm here. I coughed as I observed her. Nakangiti nanaman siya. Did I almost drown? My head was wet and my hair was dripping wet. May drum ng tubig sa harapan ko.

It was just a dream.. I thought. I was free from the chair but my hands and ankles were still tied up so I don't have balance. Wala din akong lakas para tumayo ramdam ko yun. Buti nalang nakaupo ako ngayon. I really need to get out of here.

Napatigil ako sa pagiisip ng makita kong may nilagay siya sa tubig. Mga ahas ba yun?! Pagtapos ay pumunta siya sakin. Hinawakan ang buhok ko ng marahas.

"What are you doing?" Tanong ko. Kinakabahan ako. Don't tell me ilulublob nanaman niya ang ulo ko dun?!

"Hmm I don't know? Patayin nalang kaya kita?" Nakita ko yung spark sa mata niya.

"No no noooo!!!" Sabi ko sakanya at naiyak na. Takot ako sa ahas! Pero nilublob niya ang muhka ko dun. I was screaming against the water then biglang inangat niya ang ulo ko.

"Hmm. Ilang beses kaya kita gagantuhin bago ka nila makagat?"

Bago pa ko makasagot ay nilubog nanaman niya ang ulo ko. She dunk my head in the water again and again. All the while laughing maniacally. Habang ako iyak ng iyak. I was hearing shouting voices pero diko siya marinig ng maayos.

Then finally binagsak niya ko sa lapag. I was gasping and coughing hard. Di naman ako kinagat ng mga ahas talaga pero the close proximity, it was enough to make me scream for my life.

"Stop please!!" Sabi ni John ng hatakin ni Charmaine ang buhok ko. Napapikit ako sa sakit.

"Don't hurt her!"

"Oh goody he's awake." Sabi niya at inalis ang pagkakahatak sakin. Sinubukan ko naman umupo.

"I'll kill you with my bare hands when I get out of here." Rinig kong sabi ni John.

"Not if I kill you first." Rinig kong sabi ni Charmaine at nakita kong may kinasa siyang baril.

"Now eeny meeny miny mo. Where should I shoot first?" Sabi niya at pinopoint kung saan saan ang baril. She took the safety off. Namilog ang mata ko.

Naging impit ang sigaw ko. All I could do was cry. She shot John in the shoulder. Blood flowed in his shirt.

"Does it hurt? There's more to come! Iiwanan ko muna kayong dalawa, may gagawin lang ako. Ciao!"

I was still crying kahit na nung wala siya. Natatakot ako. Nanginginig na din ako hindi lang dahil dun kundi dahil basa ako. I feel sick already.

"Don't cry Frances."

"She wants to kill us."

"Mahahanap nila tayo."

"Tell me asan ba tayo?"

Hindi niya ko sinagot. Tahimik lang siyang nakatingin sakin.

"Trust in them." Sabi niya after a few moments.

But soon after days passed. Di parin nila kami nakikita. Nandito parin kami ni John. How many days we've been here? 8 days maybe? Ang pinapakain samin ni Charmaine ay mga tira tira okaya dog food. Napapaiyak nalang ako pero kelangan namin kumain.

Benevotta's GirlTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon