Uyandığımda telefonu elime aldım. Saat 12.45 ti. Kendime yeni bir telefon almayı aklıma not ederek yavaşca ayağa kalktım. Banyoya gidip duş almak için suyu açtım. Yavaş hareketlerle yıkanmaya başladım. Her bir yaramda ayrı bi sızı veriyordu. Daha fazla dayanamayıp duştan çıktım. Yavaşça üstümü giyindim. Mutfağa doğru ilerledim. Ama yiycek doğru düzgün bişey kalmamıştı. Ayakkabılarımı giydim ve yavaş adımlarla çıktım. İnsanların kolumdaki ve yüzümdeki yaralara morluklara bakması rahatsız etmişti. Acıyorlardı büyük ihtimal. Bu iğrenç bi histi. Markete girip olabildiğince hızlı davrandım canımın acısını unutmaya çalışarak. Elimdekilerle eve doğru gidiyoken karşımdan Tae geliyodu. Telefonuna bakıyodu. Kafasını kaldırdığında dolmuş gözlerimle yarım yamalak gördüğüm suratı endişeyle kaplanmıştı. Koşarak yanıma geldi. "Kook sana noldu, iyimisin?" hepsi senin yüzünden oldu ve o gün gülerek yanımdan geçmiyo olsan birazdaha dikkat etsen belki yardım ederdin. Veya cidden ulaşmaya çalışsaydın. "İyiyim birşeyim yok." dedim ve ilerledim. Düşündüklerimi söylemeyi isterdim ama üzülmesini istemiyordum. Tamam birazı onun birazı benim suçumdu ama ben hala çok seviyordum. Üzülmesini istemiyorum hem geçicek sonuçta bu yaralarda. Hızla kolumdan tutup kendine çekti. Acıyla inlemiştim. Yaptığının farkına varıp binlerce kez özür diledi. Sonra havalandığımı hissettim. Sokağın ortasında kucağına almış eve doğru koşuyordu. Herkes bize bakıyordu. Utanç vericiydi. Eve geldiğimizde yavaşca yere indirdi anahtarı cebimden çıkardı ve kapıyı açtı. Sonra geri koltuğa kadar taşıdı. "Sen olmadan bunları yapabilirdim artık gidermisin." gitmesini istemiyordum. "Gidiceğimi falan düşünmüyorsun heralde. Sen bu haldeyken.!" bu iyi halimdi ama bunu bilmesi gerekmezdi. Yada gerekirdi. Herşeyi anlatsam ve açıklamasını dinlesem sanırm iyi olucaktı. "Tae o kız kimdi?"
Sorduğum soruyla bana döndü ve anlamaz bakışlar attı. "Şu ilk önce okulda gülümsediğin sonra sevdiğini söylediğin sonra gece birlikte dolaştığın ve güldüğünüz için yardım istememi duymadığın kız." duyuklarıyla şaşırarak yüzüme bakmıştı. "Kook şuan ne denir bilmiyorum ama o kız kardeşimdi. Ve sen benim yüzümden bu haldesin. Aynı okulda olduğunu söylemem lazımdı sen şuan benim yüzümden o lanet olası acıları çekiyosun özür dilerim çok özür dilerim." gelen anlık rahatlama hissiyle sevinmiştim. Ama bu kırgınlığımı geçirmezdi tabiki.. Beni merak etmemiş mesaj atmamış ve acı içinde kıvranırken yardıma gelmemişti. Duvara yumruğunu geçirmesiyle ona baktım. "TAE NAPIYOSUN SEN" sesim biraz yüksek çıkmıştı ama umrumda değildi. Elinden tutup banyoya götürdüm. Elini sardım. "Şu hale bak. Benden daha kötüsün ama hala benim için çabalıyosun. Kendimi iğrenç hissediyorum. Ve kendimi nasıl affettiriceğim hakkında en ufak bir fikrim yok." dedi. Pişmanlığı gözünden okunuyordu. Hadi ama o bu haldeyken nasıl kırgın kalabilirdimki ona. Çenesinden tuttum ve kafasını kaldırdım. "Sanırım bir öpücük olabilir." dedim. Ve hızlı hareketlerle dudaklarımızı birleştirdim. Çok geçmeden karşılık vermişti.
---------------------------------------------------------
Aynı günde 3 bölüm clskdk Mutlu olsunlar artık diye şeyettim clsöcödö
Oy verip yorum yaparsanz sevinirim..
İyi okumalar..
İnstagram: bitibiti.bities
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Taekook•ΓHE MФSΓ•
Fanfiction-Mesaj gönderimini iptal etsende bildirimde kalan kısmı okuyabiliyorum. Şuan mesaj atmasına mı sevinsem yoksa rezilliğime mi üzülsem karar verememiştim.
