The Pseudo Bride (Revising + Translating)

Pseudo 20: Candice Natividad

Pseudo 20: Candice Natividad

Tahimik lang ako sa buong biyahe. Nagcoconcentrate akong umiyak pero walang tubig na lumalabas sa mga mata ko. Tao pa ba ko? Bakit hindi ako makaiyak? Sobrang nasasaktan ako ngayon pero bakit parang namamanhid ang buong katawan ko? Naka-shabu ba ko? Hindi ko alam. Hindi ko na matandaan. Baka kung tanungin ako ni Luiz ngayon kung anong pangalan ko, hindi ako makakasagot.

"Luiz," tawag ko sa kanya habang nakatingin lang ako sa labas ng bintana.

"Yes?"

"Tanungin mo nga ako kung anong pangalan ko."

"Bakit?" Kahit hindi ko tignan, alam kong nakakunot ang noo niya sa mga panahong ito.

"Basta. Tanungin mo nalang."

"Fine," naiinis pa ang tono niya, "what's your name?"

Ginulo ko ang buhok ko. Grabe! Sobrang frustrated na ang buhay ko. "Asar! Candice Natividad! Bakit 'yon alam ko?" Akala ko may amnesia na ko?

I heard him chuckled at mas lalong nadagdagan ang inis ko. "Bakit ka tumatawa? May nakakatawa ba? Sinabi ko bang tumawa ka?" Sinuntok ko siya sa balikat at nakatanggap ako ng masamang tingin in return.

"I'm driving," sabi niya, "but you're too funny not to ignore. Mukha kang tanga," and he chuckled again.

"Kapaaal." Inismiran ko lang siya at inirapan niya ako. Really, bakit parang ang gwapo niya sa side na 'to? Sana lagi nalang siyang naka-side view, 'noh?

The rest of the trip was pretty boring. I even texted Liz and Eury para naman malaman nila na uuwi na ko. Sila lang ang pinagsabihan ko at I make sure to tell them not to tell to everybody, especially my parents. Sana lang talaga itikom nila 'yung mga matatabil nilang bibig.. o dila? Ah, basta! Sana hwag nilang sasabihin sa parents ko. Kailangan ko muna kasing makita si Vio bago ako umuwi samin. I want to secure our relationship. Hindi rin ako nagtitiwala sa sinabi ni Luiz. Pero there's a part of that's believing him.

"Niloloko ka lang niya," sabi niya at pakiramdam ko nawala lahat ng dugo sa utak ko. Kung may utak pa nga akong natitira.

tried to conceal it. "Bakit naman ako maniniwala sa'yo?"

I was tensed and

"Because that's the truth."

"Quit it, Luiz. Hindi pa April Fools kaya tumigil ka na. Vio wouldn't cheat on me." Hindi ako sigurado kung sino ang kinukumbinsi ko. Si Luiz ba o ang sarili ko?

Ngumisi siya at umiling. "He wasn't cheating. Pabagsak na ang kompanya nila. He needed your family's fund. Iyon nalang ang pag-asa ng pamilya nila. Anytime soon, yayain ka na niyang magpakasal. I'm just wondering kung bakit hindi niya pa ginagawa." Lintanya niya and I snorted in a very unlady like way. Writer ba si Luiz? He's good at making stories.

"Okay. So, why did you attacked him?"

"I didn't. He did. I know everything and I was going to tell you. We fought."

"Bakit mo naman sasabihin sakin? I mean, it's between me and Vio. It has nothing to do with you. Why are you sniffing your nose in?" Tanong ko at tumingin sa ocean. Kahit papano nakalma ang sistema ko ng dagat.

"That.. I can't tell you. At least, not now." And that was fishy. Hindi ako naniniwala.. medyo.

"Okay. Let's packed our things. We're going back to metro." Sabi ko at nagpatuloy sa pag-eempake. He walked out and packed his own things.

Luiz is really a mysterious person. Marami siyang alam tungkol sakin and it's bothering me. Hindi kaya stalker ko siya? O kaya naman trip-trip niya lang 'to? Hay naku! Hangga't wala akong nakikitang pruweba, hindi ako maniniwala.. or not. Bwisit.

After two and a half hour, nakarating din kami sa metro. Luiz seems to know what I'll do. He pulled outside Vio's house. Hindi ko na siya tinanong kung paano niya nalaman kung saan nakatira si Vio. Luiz seems to know a lot of things.

Bumaba ako kaagad ng sasakyan. Luiz just stay inside the car, nodding at me as I walked inside the big house. Pinindot ko ang doorbell. My heart was beating in full speed. Hindi ko maintindihan kung bkit sobrang bilis ng tibok ng puso ko. It's not the first time I went at this house pero bakit ganito? Para akong kinakabahan.

Magdo-doorbell pa sana uli ako pero bumukas ang malaking gate at iniluwa noon si Lizzie. "Candice.. anong ginagawa mo dito?" She sounded more than surprised - not in a happy way. I know she's hiding Vio.

Hindi ko siya pinansin at dire-diretso sa loob ng bahay. Sinundan niya ako. "Nasan si Vio?" I asked.

"Wala si Vio dito, Cands. Sinabi ko naman sa'yo diba? He's at somewhere. May inutos lang sa kanya si Dad tungkol sa company." Hindi ko siya pinakinggan at patuloy kong nilibot ang malaki nilang bahay. There was no Vio inside the house pero nakita kong may lumalangoy sa pool. And based on its shoulder blades, alam kong si Vio 'yon. I glared at Lizzie. Kaibigan ko siya pero alam kong mas pipiliin niya ang kakambal niya kaysa sakin. Ang hindi ko lang alam ay kung bakit itinatago niya Vio at kung bakit ayaw ni Vio na makita ko siya.

Dali-dali akong naglakad sa pool at sakto namang umahon na si Vio. Bakas ang gulat sa mukha niya nang makita ako. "Candice? What are you doing here?"

I stand in front of him. Mas matangkad siya sakin kaya kinailangan ko pang tumingala para lang makita ang mukha niya. "Naglayas ako, Vio. I supposed to marry Race pero tumakas ako. Come away with me." Saad ko. I'm breathless. We're both breathless. Hinihintay ko kung ano ang magiging sagot niya. At 'yung arrange marriage kay Race? Hindi ko sinabi sa kanya pero alam kong alam niya na 'yun. Iyon din siguro ang dahilan kung bakit hindi siya nagpakita sakin for so long. Pero kung alam niya malamang alam niya narin siguro na hindi natuloy ang kasal. Pero bakit hindi niya ko hinanap?

"Candice, do you hear yourself? Do you even know what you're saying?" He looked at me as if I was crazy.

"Magtanan na tayo, Vio." I said seriously.

"Candice - " I heard the disagreement in his voice. And that I already confirmed what I wanted to know.

pumigil sakin. Gusto kong pigilan ako ni Vio. Gusto kong ipaliwanag niya lahat. Kung bakit nawawalan na siya ng oras. Kung totoo ba lahat ng sinabi ni Luiz. O kung mahal niya pa ba ko. But I never heard anything from him. Tumayo lang siya doon habang umaalis ako papalayo.

I shoved him using my index finger. "We're done, Vio." I said and walk away. Hindi man lang niya ko hinabol. Lizzie just stood there, froze. Walang

I brushed my cheeks as I opened the door of Luiz's car. He looked at me, concerned why am crying. Concerned to know what happened. I stare blankly at his eyes. May hinahanap ako sa mga mata niya na hindi ko alam kung ano. His blank stare, maybe. Dahil at this time, puro sympathy ang nakikita ko sa mga mata. Bullshit. I just wanted to end this crap. "Luiz. I'm now your pseudo bride."