Vecht

Vecht | hoofdstuk 25

25. VERHALEN

Het eten smaakte weer als vanouds, en dus geweldig. Daarna liet mam me zien waar ik en de rest van de familie sliep. Het was laat in de avond.

Iedereen lag inmiddels in bed, behalve mijn moeder, tante Hilda, Adam, Courtney en mijn oudste neef James, die normaal bij zijn vader woonde.

Er was veel veranderd toen ik weg was gegaan; tante Hilda had na tweeëntwintig jaar huwelijk met mijn oom het opgegeven en was van hem gaan scheiden. Ze waren uit elkaar gegroeid. Het feit dat hij een heleboel geld eiste, maakte haar razend. ‘Sinds we natuurlijk al dat geld hebben gewonnen en wij gingen scheiden, ging er bij hem een lampje branden,’ zei tante Hilda toen James even weg was. ‘Hij wilde nu opeens alles zo snel mogelijk geregeld hebben.’

Ik wist niet echt wat ik van m’n oom moest denken- hij was altijd weg. Hij had helemaal geen grote rol in mijn jeugd in Fashion Street gespeeld.

In mijn hele leven niet, eigenlijk.

Voor mij was hij altijd al een beetje egoïstisch overgekomen, en nu al helemaal nu ik tante Hilda’s verhaal had gehoord, maar ik hield wijselijk mijn mond- het zou haar niet verder helpen als ik ook nog eens mijn mening over hem uitsprak.

‘Ik heb het er heel moeilijk mee gehad toen James bij zijn vader ging wonen. Ik vroeg hem wat hem bezielde om bij z’n vader in te trekken, maar zijn antwoord was dat ‘’hij anders zo alleen zou zijn.’’ Aangezien hij meerderjarig is, kon ik niet meer over hem beslissen en had ik dus geen keus dan hem te laten gaan. Maar ik zou nu niet moeten klagen. Ik ben blij dat hij nou een keertje hier is, dus daar ga ik dan ook maar van genieten.’ Ze had tranen in haar ogen gekregen. Ik was opgestaan en had haar een knuffel gegeven. ‘U bent een sterke vrouw, tante Hilda. We zullen u allemaal steunen.’ zei ik.

‘Dank je. En je mag nu wel ‘’je’’ tegen me zeggen, hoor. Je bent oud genoeg.’

Ik grijnsde.

Alles wat James te vertellen had, vond tante Hilda interessant. Ze wilde zoveel mogelijk weten wat hij allemaal deed. Het was hartverwarmend om te zien hoeveel ze voor hem over had. James was een harde werker. Hij werkte bij andere mensen op het land. Het was fysiek heel uitputtend werk, maar James had het niet erg gevonden. Hij deed zoveel mogelijk kennis op, en studeerde fanatiek voor ingenieur van moderne landbouwmachines.

Ik vond het heel inspirerend dat hij zoveel motivatie had en deed waar hij als kind al van droomde. Hij zou vast heel erg succesvol worden in zijn vak, en tante Hilda glunderde van trots.

‘En waar zie jij jezelf later?’ vroeg hij aan mij toen hij zijn verhaal had verteld.

‘Ik weet het nog niet echt. Er zijn heel veel dingen die ik leuk vind om te doen, onder andere fotograferen en schrijven.’ Hij keek me geïnteresseerd aan. ‘O, dus jij bent zo’n artistiekeling?’

‘Als jij het zo wilt noemen, ja, ik denk het wel.’

Hij grijnsde. ‘Wel gaaf. Ik zou niet weten waar je al die inspiratie vandaan moet halen.’ Ik moest lachen. ‘Nou, ík zou niet weten waar ik zoveel motivatie en uithoudingsvermogen vandaan moet halen.’ Hij grijnsde opnieuw. ‘Bedankt.’

‘Jij ook bedankt.’

Na dat gesprek keken we met de rest nog even wat tv, totdat mam en tante Hilda voorstelden dat we beter allemaal naar bed konden gaan omdat het al zo laat was, waarmee we allemaal mee instemden, behalve Courtney, die volhield dat ze nog lang niet moe was, ook al viel ze net bijna in slaap. Mam zei dat ze niet moest zeuren, en stuurde haar naar boven.

Met vermoeide oogleden zwalkte ik over de overloop naar de logeerkamer. Mijn eerste dag hier zat er alweer op.