'Link, blijf alsjeblieft niet te lang weg, ik heb je nodig!' Tranen kwamen als watervallen uit mijn ogen. 'Ik kom terug Jer, ik zal je niet vergeten, echt niet.' Link zijn handen kwamen achter zijn rug vandaan, in zijn handen had hij twaalf rozen. 'Zolang deze rozen leven, zal ik van je blijven houden, ik heb uitgerekend wanneer dat zal zijn.' Jer zijn ogen werden groter. 'Maar deze rozen zijn toch zo dood!!' Link liep naar hem toe en pakte hem bij zijn heupen, Jeremy barstte in tranen uit. 'Vertrouw me, het komt goed, beloofd.' fluisterde Link in zijn oor. Link liet Jeremy los om nog een keer in zijn mooie, blauwe ogen te kunnen kijken. Jeremy sprong, sloeg zijn armen om Link zijn nek en zijn benen om zijn heupen. 'Nog een kus voor je gaat, alsjeblieft..' Met die woorden gezegd te hebben drukte Jeremy zijn lippen op die van Link. Nog een keer leek de tijd stil te staan. Jeremy liet los en zette zijn benen weer op de grond. 'Ik kom terug Jer, voor jou, ik hou van je.' 'Ik ook van jou Link, ik ook van jou.' Link liet nog een keer zijn mooie glimlach zien, de glimlach die mijn hart sneller laat kloppen. Link stond bij het vliegtuig, draaide zich om om nog één keer te zwaaien en stapte toen het vliegtuig in, op weg naar Syrië.......
--2 jaar later--
Twee jaar later en nog twee rozen over, maar een van de twee is langzaam aan het sterven, de blaadjes zijn verkleurd en ze hangen slap. Er is dus nog eigenlijk nog één roos over. Als deze sterft is link zijn liefde voor mij voorbij, dat waren zijn woorden. Maar niet vandaag, alsjeblieft niet vandaag. Vandaag is namelijk mijn verjaardag, de tweede zonder Link, ik mis hem zo erg. De dag dat hij vertrok voelt als de dag van gisteren. Die blik in zijn ogen en zijn mooie, zachte maar verdrietige glimlach. Hij moest en zou zich sterk houden, voor mij. Hij dacht dat ik hem zwak zou vinden, een pussy. Alles behalve dat, Link is zowel mentaal als lichamelijk sterk, zo sterk....
Ik werd uit mijn gedachte geschud door de deurbel. Waarschijnlijk is het mijn broertje Enzo. Toen ik mijn ouders vertelde dat ik homo was hebben ze me uit huis gezet. Alleen Enzo wilde nog contact houden en Link zijn familie accepteert ons ook. Toen ik de deur open deed zag ik Enzo daar staan samen met mijn schoonfamilie. Voor hen stond een grote doos. 'We hebben een cadeau voor je, het is heel waardevol, dus wees voorzichtig!' Ik zuchtte 'Je weet dat alleen Link me kan opvrolijken, toch?' 'Wacht nou maar tot wij weg zijn, maak dan je cadeau maar open.' Ik ging ermee akkoord en wachtte tot iedereen weg was gereden.
Toen iedereen weg was haalde ik de strik van de doos. In het midden onder de strik lag een papiertje. Op de achterkant stond een groen oog. Uit angst pakte ik mijn zakmes uit mijn broek. 'Groen oog.... Wie of wat heeft nou weer groene ogen??' De doos ging uit zichzelf open en uit de doos stapte een persoon, een jongen. Ik schrok en viel op mijn rug, ik klikte het scherpste en grootste mesje van mijn zakmes aan. 'WIE DENK JIJ WEL NIET DAT JE BE-' Ik stopte mijn zin. Ik stond op om te kijken of ik niet droomde. Toen ik besefte dat het geen droom was, liet ik mijn zakmes vallen. De jongen pakte het papiertje met de groene oog erop op, hij lachte. 'Wat dacht je van mij?' Ik was verbijsterd..
'Link..' fluisterde ik. 'Dat ben ik!' zei hij, hij had zijn armen al open geslagen. 'LINK!!!!' Ik vloog zo snel als ik kan om zijn en drukte mijn lippen op de zijne, oh god wat heb ik dit gemist!! 'Ik ook' lachte hij. 'Zei ik dat hardop?' vroeg ik blozend. 'Ja, maar dat maakt niet uit, ik heb je zo erg gemist.' 'Ik jou ook Linkie, ik jou ook.' Link keek me in mijn ogen, ze glinsteren helemaal van blijdschap. 'Hoe zit het met de rozen?' vroeg hij. Ik liep naar binnen, pakte de allerlaatste roos en liep weer naar buiten, de roos gaf ik aan Link. 'Aha, dat dacht ik al.' Ik keek hem verbaasd aan. 'Wat bedoel je?' Link wees met zijn vinger naar de zijkant van de roos, er liep een horizontale lijn. Ik trok aan het bovenste gedeelte van de roos en dat stukje kon ik net zoals bij een doosje naar achter duwen. De tranen schoten in mijn ogen toen ik zag wat er in het doosje zat, een ring. Link was ondertussen al op een knie gaan zitten, hij pakte de roos met de ring uit mijn handen. 'Lieve, lieve Jer, ik ken je al acht jaar en vijf daarvan ben je mijn vriendje. Twee jaar lang heb ik je moeten missen en nu ik eindelijk terug ben wil ik je voor altijd bij me houden. Ik wil meer zijn dan je vriendje, een liefde die voor altijd verbonden is. Jeremy Frieser, wil je met me trouwen?' 'Ja, ja, ja, 1000 maal ja!' Het was het enige wat dat moment uit mijn mond kwam. Link stond op en deed de verlovingsring om mijn vinger. Uit zijn zak pakte hij er nog een en gaf hem aan mij, ik schoof hem om zijn vinger.
Link zijn ogen stonden vol met tranen van blijdschap. 'Je bent niet zwak, je toont emoties, sterker kan niet!' Hij lachte. Onze voorhoofden kwamen tegen elkaar. 'Voor altijd de mijne, ik hou van je.' 'Ik ook van jou Linkie, of moet ik je nu mijn verloofde noemen?' Beide schoten we in een lachbui. Na de lachbui pakte Link me beet en drukte zijn lippen op de mijne. Mijn armen vlogen om zijn nek en ik liet hem niet meer gaan.
Twaalf rozen, één eeuwige liefde.....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De tweede OneShot alweer! Laat natuurlijk gewoon weten wat je ervan vind en of ik natuurlijk iets kan verbeteren!!
Tot de volgende OneShot!!
आप पढ़ रहे हैं
YouTube OneShots! (BoyxBoy)
बेतरतीबDit is een boek met allemaal zelfbedachte OneShots! Ik schrijf deze verhaaltjes voor de lol, dus laat de haatreacties maar weg :).
