Brother's best friend

Hoofdstuk 35

|Rayan| //Diploma uitreiking//

Ik ben geslaagd, aangenomen op de filmschool in Antwerpen en ga misschien samenwonen met mijn beste vriend. Alles is perfect, althans zo lijkt het.

Ik heb nog steeds niks gezegd over de foto's en van Dakota en de meiden moest dat voor de diploma uireikingen die vandaag zijn. En een nog groter probleem, ik weet niet waarom ik er zo enorm om stress.

Ben ik bang hoe Sammy zal reageren?

Of ben ik bang dat Tess me niet gelooft, maar waarom?

Of allebei?

Zuchtend loop ik met al mijn klasgenoten naar het schoolplein om een laatste schoolfoto te nemen. De jongens praten vrolijk terwijl ik maar een beetje naar de vloer kijk, nadenkend hoe en wanneer ik het haar nog kan vertellen. Terwijl ik mijn grootste en nepste glimlach trek flitst het lichtje van de camera. Wanneer enkele foto's zijn gemaakt begint iedereen weer vrolijk met praten en als ik rondkijk zie ik Tess vrolijk met Dakota praten terwijl Charlotte nors rondkijkt. Wanneer haar ogen de mijne vinden haalt ze haar wenkbrauwen omhoog, en ik weet precies wat ze bedoelt dus schud ik mijn hoofd. Ze laat haar hoofd in haar handen vallen waarna Tess haar raar aankijkt. Dan beginnen Tess en Dakota rond te kijken dus besluit ik alvast naar de aula te gaan waar de film -of terwijl ons toneelstuk- zometeen wordt gedraaid. 

Iedereen heeft zijn diploma in zijn handen terwijl ze kletsend wachten totdat de film begint. Tess en ik hebben het natuurlijk al gezien in tegenstelling tot de rest. Terwijl de zaal vult met gelach ben ik aan het worstelen met mijn gedachtes op een rijtje zetten. Hoe Tess zou reageren als ze me gelooft en als ze me niet gelooft, maar het is maar een verbeelding en het zou altijd anders kunnen zijn.

Ik voel al een tijdje dat iemand richting mij kijkt, en als ik opzij kijk zie Dakota en Charlotte me kwaad aanstaren. Tess is duidelijk verward en Camille lijkt niet zo goed te weten wat ze überhaupt moet denken. Zuchtend haal ik mijn vingers door mijn haar en daarna mijn handen over mijn gezicht. Mama vroeg me een paar keer of alles goed was waar ik natuurlijk 'ja' op antwoordde.

Als de film is afgelopen staat iedereen op -waaronder ik- waarna we naar het schoolplein lopen om naar huis te gaan. Vanavond is er nog een eindfeest.

Misschien kan ik het daar vertellen?

Ik weet dat ik het steeds uitstel, maar ik weet niet hoe ik het haar moet vertellen. Mijn gedachtes zijn zo'n zooi dat proberen na te denken geen zin heeft.

Ik voel ogen in mijn rug branden zodra ik de frisse zomerlucht instap. Als ik rondkijk zie de meiden van een afstandje naar me kijken waarna Tess me opvalt. Met grote stappen stapt ze naar em toe waarna ze me een duwtje geeft. Ik ben te verbaasd dat ik een paar stappen naar achter neem, mijn mond een beetje open om wat te zeggen maar mijn stembanden laten me in de steek.

'Wanneer was je van plan mij te vertellen over de foto's? Waarom heb je ze überhaupt?' Gilt ze waardoor het doodstil wordt op het schoolplein. 'He?' Vraagt ze door. De jongens die al meters voor lopen draaien zich ook om waarna Sammy naar ons toe rent.

'Vertel nou Rayan!' Gilt Tess nog een keer terwijl ze me weer een duw geeft. Dit keer kon ik haar nog net tegenhouden door haar handen in de mijne te nemen terwijl ze tegenstribbelde. Toen deed ik iets waar ik meteen spijt van kreeg, in haar ogen kijken. Verdriet, verraad en woede straalde haar donkere ogen uit terwijl ze tranen probeerde tegen te houden en haar mondhoeken die normaal in een vrolijke glimlach was gekruld, was nu in een bedroefde krul omlaag. Voordat ik nog wat kan zeggen trekt Sammy haar van mij los waarna hij tussen ons in gaat staan.