Brother's best friend

Hoofdstuk 21

|Rayan| //Woensdag//

Ik zit al de hele nacht te woelen en te draaien. Het feit dat ik nog steeds zit te denken aan net helpt ook niet.

Waarom was Tess zo verlegen?

Of leek het maar zo?

Waarom pieker ik er überhaupt over?

Zuchtend sla ik de deken van mijn lichaam af waardoor ik word verwelkomd door de onaangename kou. Hoe graag ik er ook in blijf liggen, besluit ik om me alvast klaar te maken voor school zodat ik zometeen geen wedstrijd heb met de tijd, hey dat rijmt. Mijn telefoon vertelt me dat het half vijf is, veels te vroeg. Ik ga echt in slaap vallen op school.

'Meneer Aghassaiy, wilt u alstublieft luid en duidelijk aan de klas vertellen wat de wortel van vijfentwintig is?'

'Vijf meneer.' Antwoord ik terwijl ik geschrokken overeind ga zitten.

'Fout meneer Aghassaiy.' Ik begin verward in mijn hoofd te tellen totdat meneer Caves -de invaller van wiskunde- me stopt. 'Scherp, maar val de volgende keer niet in mijn les in slaap.' Ik knik en zucht terwijl de klas begint te grinniken en te smoezen.

De bel is gegaan het vijfde lesuur is voorbij, nog drie lesuren te gaan. Ik zit al in de aula terwijl de rest in de rij staat van de kantine of nog onderweg is naar de aula. De hele nacht, de hele ochtend en zelfs gister zat ik er niet eens over na te denken, maar wat doet Camille hier? Waarom voel ik zo'n afkeer tegenover haar?

Omdat ze me nooit heeft teruggebeld?

Omdat ze me negeerde?

Mijn handen gaan wild door mijn haar terwijl ik zucht.

'Wow, allereerst is meneertje moe en chagrijnig, nu ook bezeten?' Lacht Charlotte die plaatsneemt, een stoel tussen ons voor waarschijnlijk Lindsey.

'Haha Charlotte.' Mompel ik sarcastisch waarna ik weer onderuit hang.

'Heb je Camille al ontmoet trouwens? Ze is echt aardig.' Ik rol mijn ogen, kan het nog erger?

'Hoef niet, ze is mijn ex.' Snauw ik waarna ik meteen spijt heb. 'Komop man, je kan je woede niet zomaar op mensen afreageren' fluister ik mezelf toe. Als ik weer naar Charlotte kijk zie ik haar een beetje beduusd kijken. Fuck.

'Sorry, ik bedoelde het niet om zo te reageren.' Ze schudt lachend haar hoofd, gelukkig.

'Vindt je het erg als ik vraag wat er is gebeurd?'

'Ja en nee.'

'Leg uit?'

'Aan de ene kant wil ik er niet over praten, maar aan de andere kant heb ik er met niemand over gepraat. Behalve met Sammy.'

'Praat er anders later met Lindsey over ofzo, zij is nu eenmaal je vriendin.' Ik knik en glimlach. 'Dankje Char.' Zucht ik. Ze staat glimlachend op en slaat haar armen om me heen. 'Geen probleem.'

'Ahem, verpesten we iets?' Vraagt een stem die ik uit duizenden herken, Lindsey. Charlotte laat me meteen los waarna we beide oog in oog staan met Lindsey, jaloezie spat van haar af terwijl Camille naar de vloer staart en Tess haar probeert te kalmeren. Fuck, nog een keer.

'Hij had een beetje troost nodig Lin.' Vertelt Char waarna ze me uit mijn stoel trekt. 'Vertel het aan haar.'

'Wat?' Vraagt Lindsey, overduidelijk verward door de situatie.

'Kom het is niet erg, ik zit gewoon met iets.' Glimlach ik zwak waarna een opgeluchte zucht haar lippen verlaat.

|Therese|