Brother's best friend

Hoofdstuk 6

|Therese| //School//

Ik zit in het derde lesuur. Iedereen staart hoopvol naar de klok waar de secondes voorbij tikken. Drie, twee, een.. De bel gaat, het is pauze.

Charlotte vertelt uitbundig over een van haar crushes uit de buurt terwijl we langs de balie lopen. Plots wikkelen een paar vingers om mijn pols die me tegenhouden om verder te lopen. Ik trek alvast mijn mond open om de persoon af te snauwen, maar als ik me omdraai zie ik dat het Rayan is.

'Oh hi.' Lach ik. 'Ik dacht dat je iemand anders was.'

'Ja, ik euhm, riep je de hele tijd maar je liep gewoon door.' Lacht hij verlegen. Ik voel nog steeds zijn vingers om mijn pols en als ik dan naar mijn hand kijk trekt hij blozend weg. 'Sorry.' Fluistert hij beschaamd. 'Gaan we ons nog inschrijven?'

'Ja!' Kir ik vrolijk waardoor Rayan begint te lachen. We wachten even totdat de baliemevrouw klaar is met praten aan de telefoon zodat we kunnen inschrijven.

'Sorry lieverd vandaag is het heel erg druk. Wil je je weer inschrijven?' Ik knik trots. 'Hij ook trouwens.' Vertel ik vrolijk terwijl ik naar Rayan sein. 'Aw, is hij je nieuwe vriendje?' Rayan en ik schudden tegelijk ons hoofd. 'Buren.' Vertelt hij waarna ze knikt. 'Je zit toch wel op deze school?' Hij knikt, nog steeds lachend.

'Volledige naam?'

'Rayan Aghassaiy.' Aghassaiy, dat is dus zijn achternaam.

Nadat we ons hebben ons hebben opgegeven -en beide wiskunde hebben laten vallen, yay- lopen we naar de tafel waar we vanochtend zaten, hopend dat Charlotte en Dakota ons zullen vinden erbij komen zitten.

'Leuke achternaam Tess Laurent.' Grinnikt Rayan terwijl hij een flesje water pakt. 'Dankje meneer Aghassaiy.' Hij rolt lachend zijn ogen waarna hij zegt: 'Je bent de eerste die het in een keer goed zegt, bravo.' Beide klappen we lachend in onze handen.

'Jeetje Tess waar ging je heen?' Hoor ik een opgeluchte Dakota vragen. 'Ja, je verdween opeens.' Ik kijk met een kleine grijns rond mijn lippen naar Rayan die schuldbewust naar zijn handen kijkt. 'Wacht, wat hebben we gemist?'

'Ja, wat hebben we gemist?' Als ik omhoog kijk zie ik een geïrriteerde Finn staan. Zijn gespierde armen zijn over elkaar gekruisd. 'Kan ik net zo goed aan jou vragen aangezien je nu pas tegen me praat sinds woensdag.' Kaats ik terug. 'Kom, we moeten praten.' Hij pakt me ruw bij mijn pols en trekt me uit mijn stoel.

'Kerel zo doe je niet met je vriendin.' Finn draait zich kwaad om en als hij ziet dat Rayan degene was die het zei begint hij te lachen.

'Is het jouw vriendin of zo?' Bromt hij terwijl hij me ruw loslaat en naar Rayan toe stapt. Ik grijp meteen naar mijn pols die tintelt van zijn stevige greep. 'Finn stop.' Beveelt Charlotte. Als ik opkijk zie ik Finn Rayan een duwtje geven.

En nog een,

En nog een.

Ik lijk wel verlamd van schaamte, hoe is mijn vriendje opeens zo'n monster?

'Finn stop!' Gil ik waardoor alle aandacht nu weer op mij is gericht. Hij zegt nog iets voordat hij naar mij toeloopt en me naar buiten sleurt. Hij loopt naar de zijkant van het gebouw waar de docenten meestal pauze houden als het lekker weer is. Woest duwt Finn me op het bankje waarna hij zijn rug naar me toekeert.

'Wie is die kerel en waarom is hij de hele tijd in de buurt?'

'Waarom praat je tegen me?'

'Tess antwoordt me.'

'Antwoord mij eerst! Je hebt me voor een week genegeerd, weet je hoe irritant dat is?!' Schreeuw ik terwijl ik opsta en tegenover hem ga staan. Ik ga me niet inhouden, het kleine beetje woede overwint en het moet eruit.