Brother's best friend

Hoofdstuk 18

|Rayan| //Woensdag//

Ik weet niet wat me overkwam. Tess trok me naar haar toe, ik draaide me naar haar toe waarna ik struikelde. Gelukkig kon ik nog net mijn armen naast haar hoofd zetten, anders werd het nog ongemakkelijker dan dat het al was.

De omweg die ik neem is wat langer. Als ik op mijn telefoon naar mijn rooster kijk zie ik dat ik natuurscheikunde heb in lokaal 0.40, samen met Tess. Fuck, ongemakkelijk.

Ik neem een nog wat langere omweg waarvan ik zeker weet dat ik niet tegelijkertijd met haar het lokaal in loop. Ook ben ik er zeker van dat ik een te laat briefje moet halen.

Eenmaal bij het lokaal klop ik eerst tweemaal voordat ik de deur open en het lokaal binnenloop. Iedereen zit al netjes in een stoel, maar een frons bekruipt mijn gezicht als ik Tess nergens zie.

'Euhm, meneer Aghassaiy, briefje halen alstublieft.' Kucht de docent waarna ik zuchtend het lokaal weer uitloop. Ik weet niet waar Tess heen is gegaan, maar het is zeker door net. Waarom ben ik zo klunzig?

Als ik mijn briefje heb en weer in het lokaal ben geef ik het aan mijn docent en loop door naar de plek naast Dakota die me veel belovend aankijkt.

'Weet je wat er met Tess is?' Vraagt ze opeens. Ik kijk geschrokken opzij en schud mijn hoofd, ookal heb ik wel een idee.

'Hoezo? Waar is ze trouwens?'

'Ziek naar huis. Normaal appt ze een van ons meiden, dit keer niet.' Fuck. Schaamde ze zich zo erg? Het was sowieso mijn schuld!

Ik maak mijn mond open om te praten maar er komt geen geluid uit en de docent zag het waardoor ze me weer afsnauwde.

Als de bel is gegaan ren ik meteen naar mijn kluisje waar ik mijn sporttas uithaal en naar de uitgang van onze school loop. Met mijn oortjes in mijn oren waar muziek doorheen dreunt loop ik naar mijn fiets die buiten het fietsenhok staat en fiets meteen richting de sportschool dat tien minuten hier vandaan is.

In de sportschool kom ik Caleb tegen die net zijn gewichten teruglegt. 'Kom op, nog een paar keer.' Imiteer ik de stem van onze gymdocent waardoor hij geschrokken omkijkt.

'Oh hey, Rayan.' Lacht hij waardoor ik met een kleine glimlach knik. 'Hoelang ben je er al?' Vraag ik terwijl ik mijn tas van mijn schouder af laat glijden. 'Een uurtje ofzo, laatste uur viel uit.' Ik knik waarna hij naar mijn tas kijkt, en daarna naar de zaal waar twee mannen bokszakken in een bepaald patroon rollen.

'Kijk, je bent net optijd. Snel omkleden en dan gaan we lekker boksen.' Grijnst hij waarna hij me een zacht zetje geeft. Lachend met mijn hoofd schuddend loop ik naar de kleedkamers die leeg is, als je de kledingstukken en tassen niet meetelt. Ik gooi mijn tas in een hoekje en trek mijn shirt uit om het om te wisselen met mijn Adidas trui. Eenmaal ik ben omgekleed jog ik de kleedkamers uit in een zwarte sportbroek en grijze Nikes.

'Rayan!' Hoor ik Caleb lachen, en als ik eindelijk naast hem sta slaat hij een arm om me heen. Terwijl hij me voorstelt kijk ik naar de twee mannen en de rest van de "leerlingen". Allemaal zijn ze gespierd, de een wat minder en de ander weer wat meer in vergelijking met mij.

De meest gespierde guy is Brendon. Hij heeft donkerblond haar dat alle kanten opstaat, maar toch goed? Aangezien hij een headset met een microfoontje heeft neem ik aan dat hij ons les gaat geven.

Agressieve rapmuziek begint zachtjes te draaien totdat het op een luide volume wordt gezet waarna iedereen een paar bokshandschoenen pakt en naar een bokszak loopt.

'Oké, laten we beginnen jongens.'

We zijn een uur geboks verder. Zweet druipt van mijn voorhoofd terwijl ik het met mijn mouw wegveeg en mijn bovenlichaam lucht probeer te geven.