Brother's best friend

Hoofdstuk 9

|Therese| //Zaterdag//

Ik weet dat dit niet slim is, ik weet dat ik in de problemen kom, maar misschien ook niet? Ik bedoel ik wil Lindsey graag helpen en ik wil Finn graag zien na een aantal weken. Oké ik kwam hem tegen op school, maar dat was anders dan hoe het zometeen gaat zijn.

Oké tas, waar is mijn weekendtas? Haastig zoek ik door mijn kledingkast om uiteindelijk een oude, ruime sporttas te vinden. Na een korte tien minuten is mijn tas volgestopt met kleding en twee toilettassen.

Als ik mijn telefoon weer te voorschijn haal zie ik dat het half vijf is. Ik kijk op naar mijn balkon en bedenk me dat ik nog niet heb nagedacht over hoe ik in godsnaam naar beneden ga. Met mijn telefoon weer in mijn kontzak loop ik mijn balkon op, de frisse wind laat me nog een keer denken over mijn beslissing.

Is dit slim? Nee.

Waarom doe je het dan? Geen idee.

Ik loop naar de linkerkant van mijn balkon en kijk naar beneden. Er steekt niets uit zodat ik makkelijker naar beneden kan klimmen, jammer.

Gekraak van een nieuwe deur klinkt achter me. Ik draak me geschrokken om en vind een vrolijke Rayan die zijn balkonnetje op loopt. 'Oh hey Tess,' Glimlacht hij terwijl hij naar het hek loopt, het dichts bij mij. 'Hey Rayan.' Glimlach ik terug terwijl ik richting Rayan loopt.

'Wat ben je netjes gekleed.' Grinnik ik, verwijzend op zijn nette blouse. Hij kijkt even naar zijn zwarte blouse waarna hij trots knikt.

'Ik haat het om blousjes te dragen maar het moest van mijn moeder.' Zucht hij waardoor ik grinnik. 'Het staat je leuk hoor, lekker schattig.'

'Precies wat mijn moeder zei.' Mompelt hij geïrriteerd met een zacht, schattig lachje.

'Wat deed je trouwens? Je keek zo over je hek.' Vraagt hij nieuwsgierig. Mijn mond opent om te praten, maar Rayan is me voor.

'Of wilde je van je balkon afspringen?' Ik schud lachend mijn hoofd en denk na, zal ik het vertellen?

'Oké, wel zwijgen hierover hé?' Rayan knikt terwijl hij wat naar voren buigt zodat hij me beter kan horen.

'Ik zou Lindsey helpen met klaarmaken, maar ik vroeg eerst aan mijn ouders of ik bij Finn mag logeren en-'

'Die eikel vriend van je?' Onderbreekt Rayan me. Ik schenk hem een boze blik waarna hij lachend sorry achter elkaar mompelt. 'Ga verder.'

'Oké, dus mijn ouders zeiden nee-'

'Wat niet gek is.' Onderbreekt Rayan me, opnieuw.

'Wat jij wilt, maar ja ik mocht dus ook niet meer naar Lindsey dus nu gaat Finn me ophalen alleen moet ik een manier vinden om naar beneden te klimmen.' Vertel ik in een adem. Rayan kijkt stilletjes naar de regenpijp die naar omlaag gaat. Ik begin er ook naar te kijken. Ik hoef alleen over het hek te klimmen en hopen dat de regenpijp stevig aan het huis zit.

'Je weet dat je in de problemen komt?'

'Niet als jij je mond houd.' Glimlach ik waarna hij lachend zijn ogen rolt. 'Ik bedoel, wat als ze de deur openen en je niet meer zien?'

'Deur is opslot.'

'Succes ermee.' Mompelt hij, zijn handen in de lucht van frustratie terwijl hij naar zijn deur loopt. Ik grinnik.

'Oh ja, ook al na gedacht aan hoe pijnlijk de val zou zijn als je valt?' Vraagt hij voordat hij zijn kamer inloopt. Ik kijk nog een keer naar beneden en besef me dat ik inderdaad best hoog zit, grof gezegd vijftien meter. Zuchtend slof ik mijn kamer weer binnen en plof neer op mijn bed.

Ga ik dit echt doen? Ik bedoel, het kan op verschillende manieren fout gaan.

1. Ik val dood.
2. Ik word gepakt.
3. Het gaat in het begin succesvol maar ik krijg levenslang huisarrest.

Zuchtend laat ik mezelf achterover vallen en kijk naar mijn plafond. Niet lang daarna gaat mijn telefoon af waardoor ik overeind schiet. Ik grijp meteen naar mijn hoofd terwijl ik snel achterelkaar knipper.

'Hallo?'

'Finno hier, ik sta al beneden.' Ik sta op en neem mijn sporttas in mijn andere hand terwijl ik naar mijn balkon loop. Een grijze auto staat voor de deur geparkeerd, mijn mond valt open.

'Je hebt je rijbewijs!' Gil ik door de telefoon waarna hij lacht door mijn duidelijke opmerking.

'Kom je nog naar beneden of moet ik via je haar naar boven klimmen?'

'Ik kom al, sta beneden voor mijn tas en voordat ik val.' Is het laatste wat ik zeg voordat ik op hang. Kort daarna gaat een deur van de grijze auto open en stapt Finn de auto uit.

Als hij voor mijn voordeur staat laat ik mijn tas als eerst naar beneden gaan. Hij vangt het alsof het niets is en houdt dan zijn armen uit voor mij. Ik haal diep adem voordat ik over het hek klim en dan via de regenpijp naar beneden.

'Veel succes en plezier!' Hoor ik iemand roepen, en als ik omhoog kijk zie ik Rayan zwaaien. Ik zwaai glimlachend terug, maar verlies grip waardoor ik achterover naar beneden val. Uit angst sluit ik mijn ogen en beland...

In een paar sterke armen. Ik open meteen mijn ogen en zie dat Finn me heeft opgevangen.

'Gaat het Tess? Je trilt helemaal.' Vraagt hij, bezorgdheid over zijn gezicht. 'Dankjewel babe.' Zucht ik waarna ik een kus tegen zijn lippen aandruk. Als hij er niet was dan was ik misschien wel dood.

Een deur vliegt open. Uit schrik sluit ik weer mijn ogen en hoop dat het niet mijn voordeur was, maar door de stem die volgt is het duidelijk dat het niet mijn voordeur was.

'Tess?' Ik open mijn ogen en voel Finn me neerleggen. Rayan springt over het kleine hekje die onze voortuinen scheidt en slaat zijn armen om me heen. 'Godzijdank dat je nog leeft.' Lacht hij waarna ik lachend op zijn rug klop. Een geïrriteerde kuch, afkomstig van Finn, onderbreekt onze omhelzing waardoor Rayan wegtrekt.

'Hey, ik herken jou. Jij vertelde mij hoe ik met mijn vriendin moet omgaan.' Grinnikt Finn terwijl hij naar Rayan toe stapt en zijn vingers knakt.

'Stoppen Finn, laten we gaan.' Zucht ik waarna ik hem meetrek aan zijn arm. 'Doei Rayan, veel plezier nog!' Roep ik voordat ik in Finn's auto stap, onderweg naar Lindsey.
---
En dit was het tweede deel van het vorige hoofdstuk! Ik kon dit net zo goed Hoofdstuk 8 deel 2 noemen, maar dat is misschien verwarrend of zo dus ja.

In het volgende hoofdstuk is de date van Lindsey, dat is waar jullie achter een verschrikkelijke waarheid komt..

Cliffhanger, moehahah.

Comment en vote om me te motiveren en ja joe! Xx

1110 woorden