The Devil's Time

[16] The Remaining Eight

[ TIME 12 ]

Agad akong bumaba sa kotse pagkadating sa bahay ng ginoo. Mabilis ko ding inakyat ang kwarto o opisina nito sa itaas, subalit bigo akong makita ang ginoo sa buo nitong kabahayan. Pero sa halip na umalis, ay nanatili pa muna ako doon at pinakatitigan ang kaniyang mga gamit sa opisina. May mga piyesa ng orasan sa bawat sulok ng kwarto. Pulos ito mga umiikot. Ang ilan ay modernisado ang desenyo at ang iba nama’y makaluma.

            Inikot ko pa ang aking paningin hanggang sa tumama ito sa isang orasang nakakabit sa dingding na nasa likuran ng mismong mesa ni Mr. Grey. Nakita ko na ito n’ong isang beses kong pagpunta dito. Mayroon itong disenyo ng bungo habang may itim na kristal sa gitna. Lumapit ako dito para alamin kung totoong bato ‘yon o kaya’y plastik lamang. Pero nakuha ang atensyon ko sa pintuan ng makarinig ako ng kaluskos.

            “Mr. Grey, ikaw ba ‘yan?” tanong ko. Pero sampung segundo na ang nakalilipas ay hindi pa din ito sumasagot. Muli akong nagtanong subalit isa na namang kaluskos ang aking narinig. Kahit na nangangatog ang tuhod ko, ay buong tapang kong tinignan sa labas ng opisina ang pinanggagalingan ng kaluskos. Binitbit ko din ang isang vase na nasa loob ng opisina kanina para kahit papaano ay may magagamit akong pangdepensa.

            Muli kong narinig ang kaluskos at iyon ay nagmumula sa kwarto na nasa kabilang dulo. May ilang metro din ang ang layo nito sa opisina ni Mr. Grey, kaya marahil ay hindi ako narinig ng kung sinumang nilalang na iyon ang pagsalita ko.

            Mahigpit kong hinahawakan ang vase habang papalapit sa kwartong iyon. Hindi ko alam kung bakit ko pa binubuwis ang buhay ko eh kung pwede naman akong tumakas na lang ng bahay na ito. Pero pakay ko talaga kasi ang ginoo at baka siya lang pala ang nasa kabilang kwarto.

            Pagtapat ko sa pintuan, huminga pa muna ako ng malalim atsaka unti-unting binuksan ang nakauwang ng kaunti na pintuan. Pinagtaasan naman ako ng balahibo ng makita ang isang mama na may bitbit na malaking bag at saka pinagpapasok ang makitang bagay, pero napatigil ito ng makita ako. Nagkatitigan muna kaming dalawa nito bago niya ako tinutukan ng baril. Agad naman akong napapikit at pinangtakip ang hawak na vase para sana ipangsalag. Hanggang sa makarinig na lamang ako ng putok na siyang hindi ko na napigilan pa ang pagsigaw.

            Akala ko ay nabaril na ako ng mamang iyon, subalit sa labinlimang segundo ata na pananatili sa pwesto ko ay wala pa din akong maindang sakit. Dahan-dahan kong ibinaba ang nakatakip na vase sa aking mukha pero agad naman akong napasinghap ng makita ang mamang nakahandusay sa sahig. Sa isang banda naman ay ang ginoong may pilat sa pisngi ang aking nakita habang busy sa pag-ayos ng kalibre.

            “Anong ginagawa mo dito?” tanong nito na animo’y walang ibang nangyari. Narito pala ang kanina ko pa hinahanap. Hindi ko naman masagot-sagot ang tanong nito dahil sa bangkay na nakikita ko. Hindi naman na bago sa akin ito, pero nakakatrauma ang makakita ng mga bangkay lalo na kung sinasadyang patayin. Atsaka ano na’ng mangyayari sa bangkay na’to? Baka maipakulong siya di oras niyan.

            “Sabi ko, anong ginagawa mo dito?” nagulat na lamang ako ng makita sa harap ang gwapong mukha ng matanda na dinali lang ng pilat nito sa pisngi. Matalim ang tingin nito sa akin na para bang nagbibigay ng awtoridad na sagutin ang kanina pa nitong tanong.

            “A-ano k-kasi...” hindi ko pa din mahanap ang sasabihin dahil sa hindi ako mapakali sa bangkay na naroon. Ano na ang gagawin dito ng ginoo?

            “H-hindi mo ba muna aasikasuhin ‘yan. B-baka makulong ka sa salang pagpatay.” Saad ko dito.

            “Madali ko lang madidispatsa ‘yan. Matagal na din n’yang nilolooban ang pamamahay ko kaya nararapat lamang ‘yan sa kanya.” Ani ginoo. Wala din palang puso ang ginoo sa pagpatay ng tao. “Sagutin mo na ang tanong ko, ano ang ginagawa mo dito sa pamamahay ko? Ninanakawan mo din ba ako?” agad naman akong napakunot ng noo sa sinabi niya.