The Devil's Time

[22.5] The Another Unexpected Incident

This is only a continuation of the last chapter. Para kasing bitin 'yong last eh. At kung mabibitin pa po kayo dito. Don't worry dahil ipopost ko po bukas ng gabi ang next chapter. Sorry sa matagal na pag-iintay. Read. Vote. AND LEAVE A COMMENT! ^_^

*****

LIWANAG ang sumambulat sa akin pagmulat ng aking mata. Hindi kalamigan at hindi din kainitan ang nararamdaman kong temperatura sa loob. Agad kong ipinilig ang ulo ko pakaliwa't pakanan para alamin kung nasaan ako. At sa aking kaliwa, ay nakita kong nakatayo sina Justine at Rhea na tila nag-aalala.

"Nagmula ka na." Nasambit ni Rhea nang makita siguro akong nakatingin sa kanila. But still, nag-aalala pa din ang mga hitsura nila.

"W-what happened?" Nahihirapan kong tanong sa kanila. Nanghihina ang katawan ko at sumasakit din ang ulo ko. Hindi ko naman ito masapo dahil nahihirapan din akong iangat ang kamay ko.

"Grabe! Kakaiba ka talagang babae. Sabi ng doktor, baka abutin pa ng ilang araw bago ka gumising, pero anim na oras pa lang ang nakakalipas magmula kanina, eh." Komento naman ni Justine.

"We found you in the fire exit sa mall na pinuntahan mo. Buti na lang talaga at papunta kami sa'yo n'on nang tumawag si Michael. Sinabi niya agad na magpunta kami sa mall na malapit sa pinagtatrabahuan mo. Hanggang sa marinig ko ang sigaw mo pagtuntong namin sa ikalawang palapag. God! Jeanella. Muntikan ka na talaga n'on." Mahabang litanya naman ni Rhea atsaka hinaplos ang buhok ko.

Naalala ko na. Nasa mall pala ako kanina nang magpakita sa akin ang doppelganger, at puntiryahin ako. Isa pa ding palaisipan para sa akin ang nangyaring iyon. I thought we're done. I thought we already conquered that. Pero bakit nasundan? And worst, ako pa.

Si Mr. Grey, kailangan ko siyang makausap. Pero nasaan naman si Michael? Gusto ko din siyang tanungin tungkol sa nakita niya.

"S-si Michael?" Tanong ko kina Rhea at Justine.

"Bumaba lang saglit, bumili ata ng makakain niya. Siya na din kasi ang magbabantay sa'yo ngayon. Hanggang isa o dalawang tao lang kasi ang pwedeng magbantay kada pasyente, eh." Pagsagot naman ni Rhea. "Oh! Andito na pala siya, eh."

Nilingon ko agad si Michael na kasalukuyang isinasara ang pintuan nh kwarto ko. May bitbit itong mga plastik na may lamang mga pagkain.

Inilapag niya muna ang bitbit na pagkain sa katabi kong mesa atsaka ako nilapitan.

"Ang aga mong nagising, ah. Ayos ka na ba?" Bagamat malumanay ang kaniyang pagkakasabi, ay bakas naman sa mukha nito ang pag-aalala. Pero sa halip na sagutin ang tanong nito, ay ginantihan ko din siya ng isang tanong.

"A-anong nakita mo kanina? I mean, anong oras, sino 'yong ginaya, ano 'yong ginamit n'ong killer-"

"Stop! Huwag mo munang intindihin 'yon. Ipagpahinga mo muna ang sarili mo." Pagpipigil nito sa akin.

"No! Michael. Gusto kong malaman. Pati na din ang opinyon mo sa nangyari. Gusto kong malaman lahat." Medyo tumaas na ang boses ko sa pagpipilit sa kaniya.