polaroid || bts

dix

"Τι εννοείς δεν ήρθε για μένα και τον Yoongi? O Yoongi είναι νεκρός, hyung? Τι απέγινε ο Yoongi?"

"Μία μια οι ερωτήσεις μικρέ!" ο Namjoon προσπάθησε να γελάσει πίσω από τα στεγνά του δάκρυα "Καταρχάς, ο Yoongi δεν είναι πια μαζί μας, αν και μάλλον το κατάλαβες-"

"Μην το λέτε αυτό!" ο Jungkook φώναξε υστερικα και ο Taehyung έτρεξε στο πλευρό του παίζοντας με τα μαλλιά του και προσπαθώντας να αγνοησει ο ίδιος τα δικά του δάκρυα.

Μέχρι και ο Namjoon δακρυσε στη σκηνή. "Απλά... Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έφυγε Jimin. Ήταν 16, Jimin,16!" ο μεγαλύτερος συνέχισε παρορμητικα κερδίζοντας ένα άγριο βλέμμα από τον Taehyung. "Πρέπει να το αποδεχτουμε κάποτε, όμως. Δεν μπορούμε να κοροιδευουμε τους εαυτούς μας. Δεν μας κάνει καλό."

"Μπορούμε να μιλήσουμε γιαυτό όλοι μαζί, hyung? Κοίτα πόσο χαμένοι είμαστε χωρίς τον Seokjin. Μας λείπουν τρία άτομα."

"Ειμαστε έξι τώρα, Jimin. Μας λείπουν δύο"

Δεν νομίζω πως είμαστε έξι.

"Πώς μπορείς να αντιμετωπίζεις τον θάνατο ενός από τους καλύτερους φίλους σου έτσι? Είμασταν και είμαστε εφτά." ο Taehyung διαφωνησε και τώρα ο Jungkook έκλαιγε λιγότερο απορροφημενος από την έντονη συζήτηση.

"Που είναι, τελικά, ο Ho-" ο Jimin δε πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του γιατί το προαναφερομενο αγόρι μπήκε κι αυτό στο δωμάτιο με δάκρυα στα μάτια.

"M-Minnie! Όταν ήρθα να σε δω πριν κοιμόσουν ακόμα!" ο Hoseok προσπάθησε να δείξει χαρούμενος μπροστά στους υπόλοιπους, μα η αλήθεια είναι ότι δεν επειθε κανέναν.

Ο Jimin μπορούσε να δει το σώμα του να ταρακουνιεται ολόκληρο. "Hoseokie, που ήσουν, τι έγινε?"

"Χρειάστηκε να αναγνωρισω ένα πτώμα" ο μεγαλύτερος ψυθίρισε κοιτώντας το πάτωμα και νιωθοντας στα μάτια του να συγκεντρωνονται νέα δάκρυα.

"Ήταν του...ξέρεις?"

"Όταν εκείνη η φωτιά ξέσπασε η μητέρα μου ήταν σπίτι και κοιμόταν, Jimin."

O Jimin πετάχτηκε πάνω σαν να τον χτυπησε ηλεκτρικό ρεύμα, βγάζοντας βιαστικά τις βελόνες από το χέρι του "Αποκλείεται! Πες μου πως δεν είναι αυτό που κατάλαβα!"

Οι λυγμοι του Hoseok μπορούσαν να ακουστούν σε όλο τον όροφο του νοσοκομείου. Ίσως έτσι να τους άκουγε ο μικρότερος αφού ήταν ακριβώς δίπλα στο αυτί του. "Η μαμά μου, Jiminnie! Τι θα κάνω χωρίς τη μαμά μου? Είμαι ορφανός, τι θα κάνω?" οι λέξεις δεν έβγαιναν από το στόμα του να τον παρηγορησουν, τα λόγια είχαν χάσει την αξία τους εκείνη τη στιγμή. Μέχρι και ο Jungkook είχε έρθει δίπλα με τον Taehyung, θέλοντας να βοηθήσουν το ανήσυχο αγόρι.