Sweater Weather

Rozdział 29

Atmosfera w samochodzie była napięta i ciężka. Jechaliśmy przekraczając wszelkie ograniczenia prędkości, co poskutkowało tym, że na miejsce dojechaliśmy jakieś dziesięć minut wcześniej niż zawsze. Jesse był zdecydowanie poddenerwowany i cały spięty. Gdy podjechaliśmy pod budynek studia, chłopak pierwszy wysiadł z samochodu, a potem podszedł do mnie, otworzył drzwi i rozejrzał się po okolicy. Truchtem podbiegliśmy do drzwi i weszliśmy na klatkę. Z góry dochodziły głosy kilku osób, a gdy weszliśmy na najwyższe piętro, zobaczyliśmy chodzących nerwowo Brandona i Zacha, oraz Dakotę siedzącą przy stole. Wszyscy byli zdezorientowani i widać po nich było, że zostali gwałtownie wyrwani z zabawy w klubie. Chłopcy podeszli do siebie i zaczęli rozmawiać przyciszonymi głosami, a ja usiadłam w jednym z foteli. W ciągu następnej godziny dowiedziałam się, że tej nocy nie wrócę już do domu. Byłam z tego powodu zaskoczona i trochę zdezorientowana. Jesse tłumaczył to tym, że pod domem nadal może kręcić się Mason czekając na nasz powrót. Niepokoiła mnie myśl, że w domu są moi rodzice i brat, ale chłopak zarzekł się, że nic im się nie stanie, bo Masonowi nie zależy na nich, tylko na nas.

Kilka godzin później Zach przyniósł kilka koców i dmuchanych materacy ze schowka mieszczącego się w budynku, a potem rozłożyliśmy się na podłodze. Ktoś włączył przenośne radyjko i w pomieszczeniu rozbrzmiał cicho stary rock. Ułożyliśmy się na swoich materacach i przykryliśmy się kocami. Zasnęliśmy szybko, zmęczeni dzisiejszymi wydarzeniami. 

--------------------------------------------------------

Wybaczcie mi tak długą nieobecność, w ogóle nie miałam weny, pomysłów na rozdział (jego długość mówi sama za siebie), dostałam jakiegoś doła i... no właśnie. 

Rozdziały będą pojawiały się rzadziej, raz na tydzień, może częściej.

Przepraszam raz jeszcze, miłego dnia

                                                                         Małgosia, xoxo