Sold to a Demon

12: Love

I clenched my fist. I had heard the confirmation from her. But I refuse to believe on what she said.

I felt her sincerity. Karina is true. Hindi ako pwede magkamali.

I looked up and heaved a deep breath to calm myself. I can't believe I'm in a situation like this.

When I look at her again, I offered her a smile. And she devilishly gave it back.

Agad bumangon ang inis sa aking dibdib. Kaunti na lang na reaksyon mula sa kanya ay paniniwalaan ko na ata ang bumubulong sa utak ko.

Her innocent posture was lost. Her pure cute little smile was gone. This girl in front of me is not my Karina anymore.

But I still want to believe on her.

I offered her my hand. "Karina? Please?"

Please what? I heaved a sigh.

She stared at my hand pagkatapos ay biglang tumawa ng malakas. Napahawak pa siya sa tiyan niya.

Binaba ko ang kamay at kinuyom ito.

Tangina. Hindi ganito tumawa ang Karina ko.

"Who are you?" Now I'm kind of sure there's something behind this.

Kung totoo man na hindi totoo ang Karinang nakilala ko, hindi ko na alam kung ano ang kaya kong gawin sa kanya.

She stopped laughing then smiled. Para akong natulos sa nakikitang inosenteng ngiti niya. I clench my teeth ng maramdamang parang may pumiga sa puso ko.

Masakit. Tangina. Hindi ko ata kayang paniwalaan ang mga nangyayari ngayon.

"As I said, it's Selena Corrine. God! Hindi ka atang naniniwalang niloko kita." She stared at me. Walang emosyon ang kanyang mukha.

"Look here Mr. Gavin Lhier Cordova. Matagal na akong nagmamasid dito sa bahay mo. And you know what I learned?" Ngumisi siya. "You're stupid."

"W-what?"

Yes I'm stupid. But how could I be? Pinaniwalaan ko lang naman siya, no I think I even gave more than that, I invested more than trust. This girl standing before me is so special I think I couldn't live without her. For a fuckin heartless man those lines were a blow. It was fuckin corny but I felt it. I really did. Kahit ang isipin na balang araw ay mawawala sa akin ang babaeng nasa harap ko ay nagpapahirap na sa akin huminga.

"Six months na tayong magkasama pero ni minsan talaga hindi mo ako pinagdududahan na bumasag sa mga gamit at bintana mo? Seryoso ka talaga?"

I looked away.  I never did because I trusted her. Inosenteng inosente siya para sa akin.

But then who is she? Malayong malayo sa babaeng mahal ko.

But 6 months, really? Ibig bang sabihin nun lahat ng pinaniwala niya sa akin ay hindi totoo? Was it all an act? Ang galing naman niya. Napaniwala niya ang isang walang pusong tulad ko, ang isang tulad kong inalis sa bokabularyo ang salitang tiwala.

Ito rin naman ang gusto ko diba? Ang makaalala siya? Pero Bakit ganito? Hindi ganito ang gusto ko. Hindi ito ang inaasahan ko.

Pero kahit ganyan, kahit nakikita ko na. Gusto ko pa rin paniwalaan na totoo ang Karinang mahal ko. Oo mahal ko. Tang*na! Pinaniwalaan ko ang taong  ako din pala ang lumikha ng katangian niya.

"You traitorous wench!" I gritted my teeth in annoyance and anger.

She smirked. "Gavin. If I'm a whore, then I'm pretty sure you're worse than me." She said and smirked. "And traitorous, really?" She chuckled

"I was never on your side." She snickered at humakbang palayo sa akin.

I stayed on my ground and stared at her blazing eyes and confident posture.

Malayong malayo sa Karinang kinagisnan ko.

"What do you want?" Sinubukan kong kalmahin ang dugo kong natitiyak kong kumukulo sa galit at panghihinayang.

"Set me free. Ayokong kinukulong mo ako dito." She chinned up and look at me. She's not asking. This one is demanding me.

Napaismid ako. Too confident. Pero ang nakakaputangina ay yung naaasar ka na sa inis at galit ay hindi mo pa rin maiwasan na pansinin ang kagandahan niya.

"I'm not locking you up Karina." I saw her rolled her eyes but I continued after giving her a glare. "Pinapalabas naman kita kapag may gusto kong puntahan."

I saw her clenched her fist and glared at me. "Then what's the meaning of these fuckin locks? " Her voice vibrating in rage while pointing at the door. May diin ang pagkakasabi niya na parang nanggigil na ewan.

Sinamaan ko rin siya ng tingin kahit na nagulat ako sa pagmumura niya. Nababahiran siya dahil sa mga sinasabi niya at hindi ko gusto yun. Hindi bagay.

"For your protection Karina."

Nagdugtong ang kilay niya. She crosses her arms on her chest then breathe in heavily and exhaled.

"Huh! Protection for what Mr Cordova? Shouldn't I be protected from you?" Nanguuyam ang kanyang tinig saka siya umismid. "And it's fuckin' Corrine."

Mabilis akong lumapit sa kanya pero bago ko pa man yun magawa ay napatigil na ako agad dahil may inilabas siyang kutsilyo na hindi ko pansin kung saan niya nakuha at itinago. Nagulat ako ng hindi niya ito itinutok sa akin kundi sa sariling pala pulsuhan.

"Sige lumapit ka. One more step and your Karina will bleed." Ngumisi siya ng nakakaloko at diniinan ang kutsilyo sa wrist niya.

Nagsalubong ang kilay ko sa narinig. Naguhuluhan ako sa kanyang sinabi. Nanatili ang tingin ko sa kanyang pulso at pilit na inaalis ang kabang nararamdaman. Napalunok ako at itinaas ang kamay na parang sumusuko.

"What are you talking about?" I pushed my teeth using my tongue para tigilan ang anumang namumuong galit para sa babaeng nasa harap.

"Aaah.... Hindi ko ba sinabi sayo?" She innocently asked then laugh afterwards. Baliw na siya.

Nagsalubong ang kilay ko. Said what?

"Karina and I are different. We're just both living in one body." Saka ito ngumisi at diniinan ang kutsilyo na kinakitaan ko na ng dugo pagkatapos.

I moved forward pero umatras lang siya at mas diniinan pa ang kutsilyo sa kanyang pulso.

"Calm down Corrine. What do you want?"

So ibig sabihin ay totoo ng pinaniwalaan at nakikita ko kay Karina? I internally smiled.

"Iba ka rin eh noh?"

Tumaas ang kilay ko at iniwas ang tingin sa wrist niya para tingnan siya sa mata. May hindi kapanipaniwalang ekspresyon sa mukha niya.

"Masaya ka pa kahit ganito na ang kalagayan niya. Ibang klase talaga.. Tsk! Tsk!"

Tumiim ang bagang ko.

"Pikibukas ang pintuan. Lalabas ako."

Binaba ko ang dalawang kamay saka tiningnan siya.

"You're not going out of this house Karina." Madiin kong pahayag.

Diniinan niya ang kutsilyo sa palapulsuhan niya.

Pero bigla ay parang nalito siya. Makikita ito sa itsura niya habang tinitingnan niya ang hiwa sa kamay.

Lumingon siya sa akin at binigyan ako ng nanglilisik na tingin. "Shit!" Aniya bago nawalan ng malay.

Agad gumalaw ang katawan ko patungo sa kanya at sinalo ang katawan niya. I inhaled her delicate scent and held her wrist saka ito binigyan diin para man lang kahit papaano ay matigil ang pagdurugo.