Η τελευταία συμμαχία

Κεφάλαιο 20: Κι έτσι έμειναν δύο

Το κρύο ήταν τσουχτερό και μούδιαζε όλο τους το σώμα περνώντας μέσα από τα πανωφόρια και τη γούνα τους και τρυπώντας τα κόκαλά τους. Οι δύο αγγελιοφόροι είχαν βρει καταφύγιο σε μια μεγάλη κουφάλα δέντρου που τους χώραγε και τους δύο. Οι άλλοι τέσσερις είχαν χαθεί μέσα στην νύχτα την ώρα που μια περιπολία χάντεκ τους είχε βρει και τους είχε κυνηγήσει. Είχαν χάσει κάθε ίχνος τους κι έτσι αποφάσισαν να συνεχίσουν μόνοι την αποστολή.

Ο Αρούκ που το όνομα του σήμαινε φτεροπόδαρος ήταν ο πιο γρήγορος της κοινότητας ή ίσως και όλης της φυλής των τόκου. Όταν ο Μάλεν έψαξε για έξι αγγελιοφόρους να παραδώσουν το μήνυμα στο Ζάφερ, ο Αρούκ ήταν η πρώτη του επιλογή. Ήταν οξυδερκής και άψογος στην εκπαίδευσή του, ένας αθόρυβος και αποτελεσματικός αγγελιοφόρος, αυτό ακριβώς που χρειαζόταν ο Μάλεν. Ο Αρούκ ήταν πάντα πιστός στην κοινότητα και συμφώνησε αμέσως να κάνει την αποστολή παρόλο που γνώριζε τους κινδύνους.

Μαζί του ταξίδευε ο Μοσάκα που σήμαινε απαισιόδοξος στην γλώσσα των τόκου. Κι αυτός ήταν γρήγορος και αθόρυβος (όπως βέβαια και κάθε εκπαιδευμένος αγγελιοφόρος) αν και όχι η πιο ευχάριστη παρέα που θα μπορούσες να έχεις. Ο Μοσάκα πολλοί έλεγαν γεννήθηκε μια θλιβερή και μαύρη μέρα και το μόνο που μπορούσε να δει ήταν άσχημες ανατροπές και την κακοτυχία στη ζωή του. Ήταν ωμός και καμιά φορά γινόταν αγενής και δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται και πολύ για την μοίρα του.

Και οι δύο ήξεραν την σημασία της αποστολής τους και τις λίγες πιθανότητες που είχαν να περάσουν από όλη την περιοχή του φεγγαριού απαρατήρητοι μα ο Μοσάκα δεν έχανε ευκαιρία να υπενθυμίζει στον Αρούκ το πόσο επικίνδυνο και σχεδόν ακατόρθωτο ήταν. Ο Αρούκ ήταν υπομονετικός και άκουγε όλες τις παρατηρήσεις που είχε να κάνει ο Μοσάκα για αυτήν την επικίνδυνη αποστολή.

Οι δύο αγγελιοφόροι είχαν τρίχωμα σκούρο καφέ αλλά για να είναι σίγουροι πως δεν θα γίνονταν αντιληπτοί ήταν ντυμένοι από πάνω μέχρι κάτω ρούχα και κουκούλες μαύρα σαν την πίσσα. Την νύχτα δεν μπορούσες να τους διακρίνεις και την ημέρα κρύβονταν γιατί θα ήταν πολύ επικίνδυνο να ταξιδεύουν κάτω από το φως του ήλιου.

Βρίσκονταν σε μία κουφάλα που είχε μία παράξενη και ενοχλητική μυρωδιά, σαν κάποιο ζώο να είχε πεθάνει εκεί μέσα. Είχαν αποφασίσει όμως να μείνουν εκεί για την διάρκεια της ημέρας και ο Μοσάκα είχε ξεκινήσει να λέει μια σειρά από άσχημες καταλήξεις που μάλλον είχαν οι υπόλοιποι τέσσερις αγγελιοφόροι που είχαν ξεκινήσει μαζί τους και πως πολύ φοβόταν ότι θα κατέληγαν και εκείνοι έτσι.