Η τελευταία συμμαχία

Κεφάλαιο 10: Ώρα για αποφάσεις

Αυτό ήταν . Όπως το είχε φανταστεί, ένας διαφορετικός τόκου, ένας τόκου λιοντάρι. Οι άνθρωποι τα κυνηγούσαν και τα φυλάκιζαν αλλά ποιος ξέρει τι θα έκαναν σε κάποιο που ήταν και μισός άνθρωπος.

Στάθηκε να τον κοιτάει αχόρταγα παρατηρώντας επίμονα τα χαρακτηριστικά του μη μπορώντας να πιστέψει τι έβλεπε. Τόκου και τόκου χωρίς τρίχωμα και ελάφια που μιλούσαν μα αυτό ξεπερνούσε κάθε φαντασία του.

Τρομερός· Αυτή ήταν η λέξη που του ερχόταν στο μυαλό όταν τον έβλεπε. Δεν θα ήθελε να βρεθεί σε μια μάχη μαζί του, αυτό ήταν σίγουρο. Αν πίστευε πως οι τόκου είχαν επιπλέον ικανότητες σε σχέση με τους ανθρώπους στη μάχη, οι άνθρωποι θα έπεφταν από γκρεμούς για να γλυτώσουν να πολεμήσουν αυτόν τον τόκου.

Τους προσπέρασε όλους και κάθισε στην ιδιαίτερη καρέκλα του, η οποία άδεια φαινόταν υπερβολικά μεγάλη μα τώρα νόμιζες πως είναι μια φυσιολογική καρέκλα που χωρούσε μετά βίας την μεγάλη πλάτη του βασιλιά.

Κάθισε ,λοιπόν, και οι τέσσερις φρουροί του ήρθαν για να προστεθούν σε εκείνους που ήδη ήταν στην αίθουσα .Φαινόταν μεγαλοπρεπής και ισχυρός και δεν χρειαζόταν στέμμα για να καταλάβεις ποιος ήταν. Ο βασιλιάς πρέπει να λατρεύεται σαν θεός.

Ένα γρύλισμα που έμοιαζε με απόηχο που ερχόταν βαθιά μέσα από το στόμα του ακούστηκε και ύστερα μίλησε:

«Καλησπέρα σε όλους σας». Είχε βαθιά αλλά παραδόξως ευγενική φωνή. Ένας νεαρός τόκου έσκυβε στο αυτί του Φάριαν και μετέφραζε σιγανά τα όσα έλεγαν. Ήταν ο ίδιος από την δίκη του.

«Χαίρομαι που γύρισα κι από αυτό το ταξίδι μου για να δω πως όλοι είσαστε ακόμη ζωντανοί παρότι η ηλικία σας δεν το επιτρέπει»

Σε αυτό το σημείο ο βασιλιάς γύρισε λοξά και κοίταξε έναν από τους τόκου που πράγματι φαινόταν πολύ μεγάλος, και όλοι γέλασαν σιγανά.

«Αλλά βλέπω και μερικά καινούρια πρόσωπα σε αυτό το τραπέζι» ,είπε κοιτάζοντας τον Φάριαν και εκείνος ενώ στάθηκε για λίγο σκεπτόμενος την επόμενη κίνησή του, σηκώθηκε από το τραπέζι και υποκλίθηκε ελαφρά λέγοντας :

«Βασιλιά μου»

Πέρασε μια μικρή στιγμή σιωπής και συνειδητοποίησε πως αυτό δεν ήταν απαραίτητο τώρα, αφού έχει καθίσει ο βασιλιάς και κάθισε κάτω αμήχανα.

«Ένα σημαντικό ζήτημα εμφανίστηκε και πρέπει να λυθεί και αυτό είναι η εμφάνιση τριών ανθρώπων στο δάσος μας. Από ότι φαίνεται ο Φάριαν -το νέο μέλος της φυλής μας- τους γνωρίζει μα δεν ξέρει γιατί εμφανίστηκαν έτσι ξαφνικά στο δάσος μας αφού έχει να τους μιλήσει από τότε που εξορίστηκε από το Έλεναϊτ.» Κάποιες φωνές δυσπιστίας ακούστηκαν και μερικοί γέλασαν ειρωνικά αλλά ο βασιλιάς συνέχισε.