SERSERİ.

Vazgeçemem,yapamam!

Multiyi beğenenler yorum bıraksın. Upuzun bir bölüm sizi bekliyor.

İthaflar ;
sedacgdm
MrsBurgaz
aleyna349

İyi okumalar

***

Teyzemin arabasına bindiğimden beri dinmeyen göz yaşlarımla kendime lanetler ediyordum. Sahi ben ne ara bu kadar kör olabilmiştim. Ateş'in beni kandırdığını nasıl fark edememiştim.

Teyzem bakışlarını yoldan ayırmadan ilerlerken, bizim evin sokağından girdiğini anca görüyordum.
"Teyze," dedim sorarcasına.

"Anneni göreceğiz, sonrasında bu şehirden gidiyoruz." İtiraz kabul etmediğini belli eden sesiyle tek düze konuşuyordu. Zaten bende itiraz edecek hal kalmamıştı ki.

Arabadan indiğimiz de annem kapıda gözü yaşlı bekliyordu. Ben ne ara böyle bir evlat olmuştum. Hayırsız ve pervasız...

"Nazlı'm," diyen annem kollarını bana sarmasıyla ağlaması daha da artmıştı. İçimin acıması gerekiyordu değil mi? Ama ben tek bir his kırıntısı bile hissetmiyordum içimde.

"Anne lütfen," dedim sesimin kibar çıkmasına gayret göstererek. "Ağlama çünkü ben hata yapmadım. Gitmem ikimiz içinde en iyisi olacak, bu kez bana güven."

Kollarının arasından çıkarkem, sanki 10 yaş daha yaşlanmıştı annem. Öylesine üzgündü ki, uyanıyordum kendimden.

"Baban evde yokken git odadan valizini al. Hadi Nazlı. Acele et!"

Başımı hemen olumlu onlamda salladım. Ondan ayrıldıktan sonra annem teyzeme odaklanmış,konuşmaya başlamışlardı bile. Ben de hızla ayakkabılarımı çıkartıp,özlediğim evime girdim. Merdivenleri çıktım ve odamın kapısını görünce bir nevi uçarak kapıyı açtım. Çok özlemişim lan. Bak bunlar hep Ateş'in lafları hep. Düşündüğüm şeye gülüp yataktan valizimi aldım. En sevdiğim,üzerinde barbie resimleri bulunan valizimi bile özlemiştim. Odama tekrar bakıp istediğim bir şey var mı diye kontrol ettim. Yoktu. Odama tekrar göz gezdirdikten sonra kapıya döndüm. Koridora geldikten sonra bu sefer merdivenleri indim. Annemle teyzem hala konuşurken annemin yanına gidip yanağına sulu bir öpücük kondurdum. Teyzeme baktığımda duruşunu bozmamıştı.

"Kendine dikkat et." Başımı salladım eğilip ayakkabılarımı giymeye başladım. İşim bittiğinde kalktım ve bir kez daha ona sarıldım. "Görüşmek üzere anneciğim. Sen de kendine dikkat et." Ondan ayrılıp teyzeme baktım. Başıyla git derken gözlerini anneme çevirdi.

Yürümeye başladığım da teyzemin anneme bir şeyler söylediğini duyuyordum. Cebimde duram telefonu çıkartıp kapattım.

"Anne, bir şey olursa teyzemi ara," telefonu fırlatıp çöp kutusunun içine attım. Artık ona ihtiyacım yoktu. Benim artık hiç bir şeye ihtiyacım yoktu.

Teyzemin kiraladığı arabaya bindiğimizde otogara doğru yola çıktık. Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki bütün her şey alt üst olmuştu.

"Nazlı'm. Hadi iniyoruz," daldığım düşüncelerden sıyrılıp arabadan indim. Sanki nir robottum ve yönlendirilmeye ihtiyacım vardı.

Teyzem arabanın anahtarlarını birine uzatı ücreti ödediğinde bile tepkisizdim. Asıl tepkilerim içimdeydi , benimle savaşıyorlardı.

Otobüsün kalkacağı yere geldiğimiz de etrafta koşuşturan insanlar,bağıranlar ve yiyecek içecek satanlarla başım daha çok ağrımaya başlamıştı. Elimden valiz alındığında başımı kaldırdım. Görevli valizimi almış,bagaja koyuyordu. Nazikçe teşekkür edip kocaman otobüsün arkasına yürüdüm.