Benimle Oynar mısın? (Alsel)

19.

Multimedia; bölüm şarkısı

-

Bir ağırlık vardı ensemde. Her yeri bulanıklaştıran o kan kırmızı renk, tüm ruhuma yayılıp ele geçirmişti beni. Çırpındıkça daha çok batıyordum o bataklığa ve kendimi bile tanıyamıyordum aynadaki yansımada.

Yeşil bir vadide yolumu kaybetmişim, yürüyorum. Üzerimde beyaz uzun kuyruklu bir elbise. Ne zamanı kestirebiliyorum ne de bulunduğum yeri. Boynumda ve omzumda yer yer çürük ve morluklar var. Gözlerimi kapatıp, zihnimi zorluyorum. En son nerede, kiminle olduğumu kestirmeye çalışıyorum. Aklıma sadece Ali geliyor.

"Ali!"

Vadide yankılanan sesim geri dönüyor bana. Daha kuvvetli bağırıyorum.

"Ali! Neredesin?!"

Ağaçların daha çok sıklaştığı kısma koşmaya başladım. Nefes aldığımı bile hissedemiyordum. Bedenimi saran korku her şeyi katıp götürüyordu önüne.

Hava bir zift gibi yakarken ciğerlerimi, durdum. Etrafıma bakındım. Arkamı döndüğümde beyaz elbisenin upuzun kuyruğu kırmızıya dönmüştü. Kan kırmızısı.

Kanın nereden geldiğini anlamaya çalışırken neredeyse tüm elbise kana bulandı. Çaresizce çırpınmayı bırakıp, yere çöktüm. Etraf bulanıklaşıyordu yavaş yavaş, karnıma kramplar giriyordu. Toprağın koyu kahverengi rengiyle bütünleşen kırmızı, büyüleyici görünüyordu.

Çok uzaklarda bir beden görüyordum. Ama o kadar uzaktı ki, beni kurtaramazdı. Zamanım kalmamıştı. Sırt üstü bıraktım kendimi yere. Gülümsüyordum. Çünkü kendimi Ali'nin yanında hayal ediyordum.

"Selin.."

"Uyandın mı?"

Bulanık gözlerim yavaş yavaş netleşmeye başladı. Ve kulağıma bu sözcükler doldu. Karşımda beliren, yüzüme eğilmiş bu erkek silueti, Kuzeyden başkası değildi.

Ağzım kupkuruydu. Bir süre ses çıkarmadan ona baktım. O kısa sessizliğin sonunda ellerimin bağlı olduğunu fark ettim. İşte şimdi kafam iyice karışmaya başlamıştı.

"Selin, iyi misin?"

Sesi sakin geliyordu. Onun bu sakinliği beni git gide endişelendiriyordu.

"Ne- Neredeyim ben?"

Sözcükleri toparlamam biraz zor olmuştu. Sorumun cevabını beklemeden ayağa kalkmaya yeltendim.

Ayaklarımda bağlıydı.

Tiksintiyle baktım Kuzeye.

"Çabuk çöz beni!"

Yüzü mimikten çok uzaktı. Şu an ki  manzara çok normalmiş gibi davranıyordu. Çıldırmak üzereydim.

"Sakin ol.."

Dişlerimi sıkmaya başladım.

"Ne sakin olması ya? Delirdin herhalde sen!"

Yeni yeni çıkmaya başlamış kirli sakalını kaşıdı. Gözlerini bir saniye bile gözlerimden ayırmıyor ve beni gerçekten korkutuyordu.

"Bak benden korkma. Konuşmak istiyorum sadece. Konuşmak."

"Konuşmak için beni bayıltıp, ellerimi bağladın ve neresi olduğunu bilmediğim bir yerde mi tutuyorsun?!"

"Ben seninle gerçekten konuşmak istiyorum Selin! Normalde çıksam karşına, dinleyecek misin beni? Umurunda bile olmayacağım. Ben seninle biz hakkında konuşmak istiyorum Selin."