Benimle Oynar mısın? (Alsel)

18.

Multimedia; Bölüm şarkısı

-

Aşk denen şey imkansızlıkmış aslında. Kimileri aşkı mutluluk olarak, kimileri nefret olarak tanımlasa da, 'aşk' gibi soyut kavramların tanımları herkese göre değişirmiş. Ali, ulaşamadığım değilde kavuşamadığım benim. Aramızdaki mesafeyi bir türlü kapatamadığım, nefes mesafesindeyken kendime çekip sarılamadığım. 

Eğer hikayede gerçekten birbirini seven iki kişi varsa, üçüncü kişi sadece figüran olabilirdi. İşte bugün, tamda şuan bu hikayenin esas kızını belirleme vaktiydi. Beril, vazgeçilmez olduğundan her zaman emin, Selinden daha cesurdu. Kendine güveni hep Selinden daha fazlaydı. Selin.. Yani ben. Duygusaldı. İnsanların içine, hep neşeli maskesini takarak çıkıyordu. Zayıf yanlarını kimseye göstermek istemiyor, hatta kimsenin yanında ağlamak istemiyordu. Ama Ali onu tek bir sözüyle ağlatabiliyordu. 

"Ali!"

"Bir şey söyle!"

Çenem titriyordu. Bununda Beril'in yeni bir yalanı olmasını diliyor, elimi sıkıyordum. Ali, kısık gözleriyle bana baktı. Ve hiç vakit kaybetmeden yumruk yaptığım elimi sıkıca tuttu.

Orada duyulan son ses benim titrek hıçkırığım oldu. Ali konuşmadı. Sadece elimi sıkıca tutup beni okulun çıkışına sürükledi. Bende ağlamayacağıma emin olmak için bir süre sustum. Neresi olduğunu bile bilmediğim ıssız bir ara sokağa girdik. Kimsenin bizi duyamayacağına emin olduğunda durdu ve elimi bıraktı. 

"Sana her şeyi anlatacağım.." dedi. 

Onu dinlemek istemiyordum. Almak istediğim tek cevap, Beril'in sorusunun cevabıydı. Eğer Ali, o kızı bir kere daha bana güldürdüyse bir şeylerden vazgeçme vaktim gelmişti. 

"Selin bana bak! Gözlerimin içine bak!"

Kafamı isteksizce kaldırıp gözlerine baktım. Gözlerine bakınca, dayanamam sanıyordu. Kalbime küçük bombalar misali döşediğim kibrit çöplerinden habersizdi.Kalbimle birlikte onuda yakardım. 

"Berilin söyledikleri doğru."

Beril'in söylediklerinin doğru olduğunu zaten ilk andan beri biliyordum. Yalan olsaydı, Ali gülerdi. Ciddiye bile almaz dalga geçerdi. 

Şuan, tamda şuan ilk defa, üç aydır anlamsız bir hayale kapıldığımı düşündüm. Mutlu olamazdım ben. Annem bile sevmiyordu beni.. Başkası neden sevsin ki? 

"Beril kendimle yüzleşmemi sağladı Selin.. Korktum. Kendime bir şeyleri ispatlamak istedim sadece ama her şeyi mahvettim. "

Sanki kısık sesli bir masal anlatıyor ve bende uyumayı bekliyor gibiydim. 

"Ali dinlemek istemiyorum."

Gözümde her şeyi bulanıklaştırmış, tüm gemileri yakmıştım. 

"Ne?! Ne yani?"

"Yani.." dedim, "Biz diye bir şey başlamadan tarih oldu."

Gülümsedi. 

Ona dokunmadan tam yanından geçtim ve sokağın çıkışına yürüdüm. Adımlarım yavaştı. Hem Aliden hemde kendimden gidiyordum aslında. 

Arkamda derin nefesler aldı.

"Bende sana aşığım!" 

Durdum ama arkamı dönüp ona bakmadım.

"Berilden sonra hiç bir kızı sevemem sandım. Hiç beklemediğim bir anda karşıma çıktın! Hiç beklemediğim bir anda hayatımın merkezine girdin! Oradaydın işte, istesem de istemesem de hep yanımdaydın!"