Masum

SEVGİLİM

Bir... kapat

İki... aç

Üç... tekrar kapat

Dört.... Yok yok!

Ağzımdan bir çığlık kaçtığında ben bile korkmuştum. Ama yok hayal değildi!

"B..Buğra!?" Karşımda yerdeki doktora öfkeli bakışlar atan Buğra benim seslenmemle bana dönüp o güzel dudaklarını araladı.

"Sözümü tuttum sevgilim." Senin sevgilim deyişine ölürüm adam!

"Ne..ne sözü!?"

"Bu ukala doktora iyi bir geçirdim!" Tekrar öfkeli bakışları doktora indiğinde ben hala olayın şokundan yerdeki doktora bile bakamıyordum. Sanki gözlerimi Buğra'nın üzerinden çeksem kaybolup gidecekti.

Arkamda ki kapı bir anda açılıp içeri Semih ve Simay girince ikisi de benim gibi şoka girmişti. Böylece hayal görmediğime bir kez daha emin olmuştum.

Sonunda şoktan kurtulup Buğra'nın kucağına zıpladım. Beni hemen iki kolunun arasına alıp sıkıca sarmıştı.

Şu an ölsem gözüm açık gitmezdim!

"E..Elif. İn adamın boynundan. Yarası hala tam iyileşmedi." Simay'ın arkamda ki kekeleyerek konuşmasını duyup inmeye çalıştım. Ama Buğra beni daha da sıkı sarıp inmeme izin vermedi.

"Karışmayın!" Buğra'nın sesindeki mutluluğu duyduğumda kendimden geçmişcesine daha da sıkı sarıldım.

Allahım sen ne büyük mutluluktun bana böyle!

"Abi. Ben. Kafamı toplayamıyorum! Sen.. sen uyanmışsın! Nasıl? Ve doktor neden yerde!?" Semih hala olayın şokunu atlatamadığından kesik cümleler kuruyordu.

Daha sabah ne haldeyken şimdi ne haldeydik!

"Benim uyanma sebebim kollarımın arasında Semih! Gerçi doktorunda yerde olma sebebi kollarımda." dedi muzip bir şekilde. Bende kafamı boynundan çekip ellerimi yanaklarına çıkarıp dolan gözlerimle onu izliyordum.

"Buğra bey siz yanlış.." Doktorun konuşmasıyla Buğra gözlerini benden çekip tekrar sinirli haline döndü.

"Defol git burdan elimde kalma!" Doktor yerinden kalkıp üzerine düzeltti. Sehpada ki belgelerini alıp yavaş adımlarla odadan çıktı.

"İbne!" Buğra'nın homurdanmasıyla tekrar ona döndüm. Şu an arkamda adam öldürseler Buğra'ya tekrar baktığımda gülümserdim. Öyle şapşal olmuştum.

"Abi Elif'i bıraksan da biz de sarılsak!" Semih'in heyecanlı konuşmasından artık rahatladığını anlayıp kahkaha attım.

İstemeyerekte olsa Buğra'nın kucağından inip Semih'e yol verdim.

İki erkek kendilerince sarılırken Simay yanıma gelip büyük bir gülümsemeyle elimi tuttu. Bu sevinci hiçbir şeye değişmezdim!

"İnanamıyorum hala abi! Nasıl oldu bir anda böyle?!" Buğra da bu halimize kahkaha atıp konuştu.

"Kaç zamandır iyi uyuyamıyordum. Biraz dinledim hepsi bu koçum!"

Semihle Buğra ayrıldıkların da hemen Buğra'nın kolunun altına girdim. Bundan sonra böyle hep dibinde duracaktım!

"Ne desem bilemedim ama çok sevindim Buğra!"

"Sağol Simay." Buğra Simay'a kısaca gülümseyip bakışlarını bana çevirdi. Gözlerinde öyle duygular gördüm ki kalbim patlamak üzereydi.

"Abi hemen hastaneye gidelim kontrole hadi!" Semih'in dediğini kafamı sallayarak onayladım. Doktor bir sorun yok derse içimiz daha da rahatlardı.