"Ne diyosun sen baba!? Ne..ne demek seni ortaya koydum!!" babam umursamazca suratıma bakmaya devam ediyordu. Bu ne yüzsüzlük nasıl bir vicdan anlamış değildim.
"Duydun işte ne diye beni yoruyosun daha fazla.Ortaya koyacak param kalmadı bende seni k...
Bazen zorlamamak gerekir hayatı. Oluruna bırakırsın. Seni nereye sürüklerse oraya gidersin.
Ben şu an Buğra'ya sürükleniyordum işte. Hayatım da ilk defa birine karşı bir duygum oluşmuştu. İlk defa biri karşısın da dilim tutulmuştu.
'Bana hep böyle bak olur mu?' dediğinde tek yaptığım suratına mal gibi bakmaktı. Tabi o bakıştan bahsetmediği barizdi. Ama benim tek yapabildiğim birkaç anlamsız kelimeyi cümle yapmaya çalışmaktı. Hatta bir ara tükürüğüm de boğuluyordum o apayrı bir mevzu tabi.
Yine de ona kapılmak yanlış gelmiyordu bana. Sonuçta hiçbir zorunluluğu yokken beni yanına almıştı. Bir kötü davranışını yada kötü sözünü duymamıştım. Bana hep değerliymişim gibi davranıyordu. Kimsenin davranmadığı gibi.
Birkaç saat daha uyuduktan sonra ilaçlar iyi gelmiş olacakki kendime gelmiştim. Hatta sürekli yatmaktan sıkılmıştım bile. Yavaşca yataktan kalkıp ayaklarımı sürüye sürüye aşağı indim. Buğra'yı görecek olmak kalbimi hızlandırmıştı bile.
Salona indiğim de kimseyi bulamadım. Mutfağa baktığım da yine Buğra'yı görememek hevesimin geri içime kaçmasına sebep olmuştu. Anlaşılan dışarıdaydı.
Aklıma gelen fikirle gülümsedim. Buğra geçen gece bana en sevdiği yemeğin yaprak sarma olduğunu söylemişti. Hem teşekkür amaçlı hem de 'Bak ben evlenilecek kızım yaprak bile sararım!' tavrı için kolları sıvadım.
Gerekli malzemeleri çıkartıp önce dolmanın içini hazırladım. Bir saatimi de sarma işine adadıktan sonra pişmesi için ocağa koydum.
"E madem bu kadarını yaptım. Sofra da kurayım da ayakta yemesin." Romantiklik yapıyım demiyosun da Elif! Ah ah. Kendini kandır.
Güzelce bir sofra hazırladıktan sonra baktım bu iş farklı yerlere gidiyo bir yaprak sarmadan sofra hazırlamalara döndük bari kendimi de hazırlıyım dedim. Kendim için ya kendim için(!)
Önce güzelce bir duşa girdim. Sonra odamda ki dolaba yöneldim. Zaten ne ararsam vardı. Acaba bunları ben mi almıştım ki?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Siyah düz bir elbise de karar kıldım. Dekoltesi de yoktu. Böylece iddialı gözükmeyecektim. Saçlarımı topuz yapıp önden iki tutamını çıkardım. Takı kutusunda küpe ve ona uyumlu bilektikte bulduktan sonra makyaj için kolları sıvadım.
Bir yanım 'Elif delimisin şu an yapmaya çalıştığın ne?' dese de kendimi alamıyordum. Kızlık iç güdüsü beni güzel görsün dibi düşsün istiyordum ne yapayım!
İşlerim bitince aşağı indim. Buğra kapıdan girince direk beni görsün istiyordum. Koltuklardan birine oturup beklemeye başladım. Tabi ikinci dakika da stresten tırnaklarımı yememi saymazsak baya sabırlıydım.
Kapıda anahtar sesini duyduğum da derince bir nefes verip gözlerimi kapadım. Kalbime 'Utandırma beni hadi kızım sakin ol!' komutu verdikten sonra kalkıp rahatça görülebileceğim bir noktaya geçtim.
