the boy with the mask

- V -

Ik draai me om. Hij doet twee stappen weg. 'Waarvoor' vraagt hij.

'Waarvoor ik spijt heb. Dat ik tegen u ben uitgevallen gisteren. Ik had niet mogen zeggen dat... dat...'

Hij steekt zijn hand op. 'Vergeven' zegt hij, 'zit.'

Ik ga weer op de bank zitten. Hij gaat tegenover me zitten. 'Vertel me waarom jij familie zo belangrijk vind' zegt hij.

'Familie beschermt elkaar. Niemand hoort sowieso alleen te zijn. En met familie voel ik me niet zo alleen.'

'Mmh. Verder niets?'

'Ik kan het niet uitleggen Sire, ik ben nog nooit langer weggeweest van huis dan een week.'

'Een week?'

'Ja, met schoolreisje om te leren over vampiers.'

'En heb je er veel van opgestoken?'

'Dat denk ik wel.'

'Dus je weet hoe het gif werkt?'

'Wat ik me nog herinner ervan is dat het als een soort bloedverdunner werkt. Het verdunt bloed en vermeerdert het. Zodat wij ten eerste niet sterven als u kort bijt. En tweede we heel snel herstellen.'

'Weet je dan ook dat het soms verslavend kan werken?'

'Nee majesteit. Dat wist ik niet. Kunt u me dat uitleggen?'

'Soms geeft het mensen een kick en soms raken mensen er opgewonden van.'

Ik knik langzaam. 'En wanneer gaat het verslavend werken?'

'Als er heel veel en heel vaak bloed word gedronken bij je. Maar ik drink telkens maar kleine beetjes waardoor het niet verslavend kan gaan werken.'

Ik knik. 'Goed' zegt hij, 'waarom kwam je toch?'

'U wilde iedere avond bloed drinken. Dan kom ik ook iedere avond.'

Hij knikt en staat op. 'Ga maar slapen' zegt hij, 'morgen moet je weer vroeg op.'

Ik knik, sta op en maak een reverence. 'Tot morgenochtend Sire, en goede nacht' zeg ik.

'Goede nacht Vanora' zegt hij.

Ik loop zijn vertrekken uit richting mijn vertrekken. Tibby zit weer op de bank. 'Geen ruzie deze keer' vraagt ze.

'Nope.'

Ik ga tegenover haar zitten. Ze zet haar thee neer en zegt: 'Vraag maar raak.'

'Hoe weet je dat... wacht, u kan mijn gedachten lezen toch?'

Ze glimlacht, 'dat doe ik alleen als het nodig is liefje. Zoals wanneer ik denk dat er iets is.'

ik knik. Ze glimlacht, 'stel je vraag maar.'

'De koning is nogal.... hoe zeg ik dit, ik weet niet wanneer hij blij is of boos... of...'

Ze glimlacht naar me. 'Ik denk al dat u me snapt, heeft u geen tips.'

'Tips hé. Niet echt liefje, zo is hij.'

'Maar niet één ding zoals... als hij kortaf is wat bedoeld hij daarmee?'

'Ligt eraan waar het gesprek over ging.'

'Familie?'

'Boos.'

'Vampier gif?'

'Jullie hadden het over het gif?'

Ik knik, 'hij wilde weten wat ik wist.'

'Aha, oké. Ehm... daar heb ik het nog nooit met hem overgehad. Nou... één keer. Een soort voorlichting was dat. Wat zei hij precies?'

'Nou hij ging meer over waarom ik toch kwam.'

'Wat zei je?'

'Dat hij mij iedere avond wilde zien dus dan ga ik ook iedere avond.'

'En toen zei hij zeker dat je moest gaan slapen?'

'Ja, hoe weet u dat?'

'Zo kapt hij meestal gesprekken af. Als hij na wil denken over dingen bijvoorbeeld.'

'En hij wil nadenken over ons gesprek?'

'Ik denk eerder over jou, bedenk dit eens. Je bent het enigste meisje wat hij heeft laten leven. Waarom de rest niet? Waarom ben jij bijzonder volgens hem?'

Ik sla mijn ogen neer en frons. Daarna kijk ik haar weer aan. 'Wat gebeurt er als ik hem dit vraag?'

'Hij zal er geen antwoord op geven. Hij zal je weer wegsturen. Gedachtes delen is voor zwakken vind hij.'

Ik knik en gaap. 'Ga maar slapen liefje' zegt ze, 'morgen moeten we hem weer wekken. Oh en hij wil niet dat iemand zijn litteken ziet behalve ik. Daarom moet je je ogen dichtdoen als ik naar je kijk.'

Ik knik, 'dat zal ik doen. Goede nacht dan.'

'Goede nacht liefje.'

Ik loop naar mijn kamer en kleed me om. Ik ga in bed liggen maar val niet meteen in slaap. Waarom heeft de koning mij uitgekozen?!