Kiefer's POV
I was with Von when Ella confirmed that they're joining the mini vacation we set. Actually, kakarating ko lang din that time kasi nagyaya ang bestfriend kong 'to ng basketball game.
"Yes,Von. We're coming." Ella said from the other line.
"Ah, sige. I'll arrange the reservation for us." Von said before ending the call.
After that ay tinanong ko si Von kung sino yung tumawag dahil nakangiti sya ng sobrang laki.
"Paps! Sinong kausap mo at parang ngiting ngiti ka naman dyan ha?" Pabirong tanong ko sa kanya.
"Si Ella yun. Nag-confirm lang sya na sasama sila sa mini vacation na pinlano mo." Sagot nya.
"Really? Sasama sila? I mean silang Beshies?" Manghang tanong ko.
"Oo,paps! Sasama si Ly, kung yun yung gusto mong malaman." Diretsong sagot ni Von.
"Paps naman. Tinatanong ko lang naman eh." Reklamo ko.
"Oo Paps! Tinatanong mo nga, sinagot ko lang naman dahil alam ko kung saan mapupunta yang mga tanungan na yan. Kay Ly pa din ang bagsak." Pang-aasar nya.
Napa-buntong hininga na lang ako sa kalokohan at kapilyuhan ng taong kaharap ko ngayon.
Matapos ang kulitan namin ay nagsimula na kaming maglaro, one-on-one kami ni Von dahil kailangan nya daw itrain yung sarili nya na kalabanin ang isang NBA player like me.
"Ravena for threeeee!!!" Sigaw ko sabay gawa ng three point shot ko.
"Grabe,Paps! Yung totoo? Gaano kahirap at ilang oras ang training nyo sa US?" Hinihingal na tanong ni Von.
"Same lang yung oras ng training dito. Yung drills,medyo same din naman. It is me who trained myself for more than the maximum time of our training." Sagot ko while dribbling the ball.
"So, inuubos mo yung oras mo sa training kesa makasama si Mika?" He asked with sarcastic voice.
I stopped dribbling the ball and I started to walk along the bleachers.
"Honestly, at first hindi. Ginagawa ko yun kasi gusto ko na kahit papaano mabawasan yung lungkot ko and because I promised to Den nga na I'll do my best to be more productive and I want to earn something that I can be proud of. Pero it ended like it pa din eh, when I found out na wala syang sakit at niloko nya lang pala ako. " Sagot ko sabay inom ng gatorade na hawak ko.
For almost a couple of days I've been here in Manila, naikwento ko na din kay Von ang lahat ng nangyari 3 years ago. Kung paanong kinailangan kong mamili at pumili, kinailangan kong masaktan at makasakit at kung paanong kinailangan kong umalis at iwanan ang lahat.
"Until now, Paps. Di ko pa din ma-imagine how can Mika do that to you? She must be really crazy in love with you." Von said.
"Even me,Paps. Hindi ko din nga alam kung bakit sa dinami dami ng lalaki na nagkakagusto sa kanya, sa'kin sya nabaliw." I answered.
"Mahal ka lang talaga siguro nya,Paps. Yung tipong lahat gagawin nya para lang mapunta ka sa kanya o kaya para lang makasama ka." He said seriously.
"It is not love,Paps. It is not love when you don't feel the feelings anymore and always ended up hurt, selfishness and hate ang meron si Mika sa sarili nya." Sagot ko at tumingin na lang sa malayo.
"So, ano ng plano mo? Pano na yung naiwan mo sa US? Pano si Ly?" Tanong nya.
"I don't know. Ang gusto ko lang maayos yung naiwan ko noon, kahit yung friendship lang na meron kami ni Ly okay na ako dun. Basta alam ko lang na she's fine and happy, okay na ako dun." Sabi ko.
"Di mo na ba sya mahal? Wala na ba yung pwesto ni Ly dyan?" He asked pointing my heart.
Peace✌ and Love💙
YOU ARE READING
Take Me Back
FanfictionGusto ko nang kalimutan lahat, lahat ng sakit,hirap at kalungkutan na nararamdaman ko. Minsan nga, tinatanong ko ang sarili ko eh, "Tama pa ba na hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako? Tama pa ba na sya halos makalimutan na ako, pero ako patuloy pa...
