Kiefer's POV
3 years ago when everything happens and until now I'm still in that page of my life.
*Flashback*
"Kief, Babe please. Wag mo naman akong iwan ng ganito. Ano ba yung kulang? Oh ano ba yung kasalanan ko?" -Alyssa
"Ly, hindi pwede. Buo na yung desisyon ko, di mo na mababago yun. Aalis na ako." Sagot ko habang nagpapakatatag sa harap ni Ly.
Hindi nya pwedeng sirain ang desisyon ko ngayon. Kahit masakit sakin, kailangan kong gawin to para sa ikabubuti nya. Sana lang maintindihan nya ako.
"Bakit Kief? Bakit ngayon pa? Kief, mahal na mahal na kita. Hindi ko na nga kaya na hindi ka makita kahit isang beses sa isang araw eh. Ganito ka ba talaga? Mangiiwan ka kung kelan hindi ko na kaya."
Gusto ng tumulo ng mga luha ko, kaya bago pa mangyari yun tatapusin ko na ang usapan na to.
"Ly, pinapahirapan mo lang ang sarili mo. Si Mika na yung mahal ko, di mo ba maintindihan yun?! Ayoko na sayo, pagod na akong intindihin ka! Hindi na kita mahal!" Sigaw ko sa kanya.
Masakit sakin ang lahat ng binitiwan kong salita, pero kung ito lang ang tanging paraan para di na kami mahirapan pareho, kaya kong gawin para sa ikabubuti nya.
Isang malutong na sampal ang dumapo sa kaliwang pisngi ko. Di ko naramdaman yung sakit dahil mas masakit yung loob ko.
"F*ck your love, Kief! For how many months and years we're together,ngayon mo pa naisipang balikan yung ex mo! Kiefer, ang sakit sakit naman nito." Sabi nya habang humahagulgol at nagmamakaawa na wag ko syang iwan.
"When time comes, maiintindihan mo din ako. Bye Ly, take care. Ituloy mo yung mga pangarap mo kahit wala ako." The last words I said before I kiss her forehead and leave.
*End of Flashback*
Hanggang ngayon paulit ulit pa din ang pagflash ng mga pangyayari nung araw na yun na paalis ako papuntang America.
Hindi ko kayang makita ang namamaga nyang mata dahil sa kaiiyak habang nagmamakaawa sakin na wag na akong tumuloy sa America.
"It's been 3 years, Ly. But then, ganun pa din yung epekto mo sakin." I sighed.
I know, today is supposed to be our 5th anniversary. I should be preparing for my surprise proposal to her dahil we decided na when we reach our 5th year together, I will propose to her.
But then, everything just fall out of place. I lost her, and everytime I woke up from sleep, it's still Alyssa who controls my whole system.
"Goodmorning, By." Mika said.
Yes, we're living in one unit because she's the reason why I left Alyssa. Not because I love her, but because I don't have any choice.
"Goodmorning." Tipid kong sagot.
Ganyan na talaga ako sumagot sa kanya, siguro nakasanayan nya na rin. Napilitan syang magadjust on how I treat her, it's the only option she has. Atleast we talk and I talk to her.
"I brought you breakfast." She said while smiling.
"You don't have to. I can go to the kitchen on my own, I don't need a service coming from you." Sagot ko sabay bangon at punta ng bathroom.
After ko maligo, lumabas na ako at nagpunta sa kitchen para kumain.
"Ahmm, By sorry sa kanina. Gus-" pagpapaliwanag nya na agad ko namang pinutol.
"It's okay. Wag mo akong itratong bata, kaya kong kumilos mag-isa at hindi ko kailangan ng yaya." Sagot ko sabay tayo dala ang plato ko.
I don't want to be rude on her, pero di ko mapigilan dahil sya ang dahilan kung bakit miserable ako ngayon dito sa America. Nilayo nya ako sa buhay kong masaya, di ko man sya magantihan in physical, kahit sa action ko na lang maramdaman nya naman sana kahit konti yung sakit na binigay nya.
After ko kumain, naisip kong mag gala, tutal wala naman akong training ngayon eh.
"I'll just go outside, don't wait for me." I said to her.
She's on the living room, sitting at the couch. I saw from the corner of my eye na she tries to ask question pa pero binilisan ko na lang ang paglabas.
Right now, I don't want to talk to her kasi ayokong makapagsalita ng masasakit sa kanya. Kahit papaano, kino-consider ko pa rin yung feelings nya. Babae pa din sya at nasasaktan pa din sya.
The only thing na alam kong pwedeng puntahan ko ngayon ay sa bar, I almost spend my 3 years going to the different bars here in US.
Gising sa umaga-Training-Bar-Tulog. Ganyan ang routine ko for the past 3 years. Nung una, akala ko okay lang at magiging madali, pero hindi pala. Araw araw hinahanap ng sistema ko ang yakap,halik at lambing ni Ly, yun ang lalaong nagpahirap sakin.
Pero kung para naman sa kaligtasan na Ly, bakit hindi diba? Ganun siguro talaga, you can make stupid things when it comes to love.
Ayan na po, unti unti nang nagkakaroon ng clue. Continue reading po 😍😘
Peace✌ and Love💙
YOU ARE READING
Take Me Back
FanfictionGusto ko nang kalimutan lahat, lahat ng sakit,hirap at kalungkutan na nararamdaman ko. Minsan nga, tinatanong ko ang sarili ko eh, "Tama pa ba na hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako? Tama pa ba na sya halos makalimutan na ako, pero ako patuloy pa...
