I didn't expect this! 3

Hoofdstuk 16

Pov. Ashton
Ik word wakker in een leeg bed. Waar ik eigenlijk nog steeds niet aan gewend ben. Elke dag mis ik Alexa nog. Maar ik ben meer dan tevreden met Hope.

Dat doet me eraan denken dat Hope is geschorst. Ik ben er niet tevreden mee maar ik snap haar punt wel. En dat het moeilijk voor haar moet zijn als iemand Alexa uitgescheld.

Ik beslis om een starbucks voor haar te gaan halen. Het mag dan wel niet goed zijn wat ze heeft gedaan. Maar ik denk dat als ik in haar schoenen zou staan, dat ik hetzelfde zou doen.

"Jij bent Ashton Irwin, niet?" Hoor ik de vrouw achter de kassa vragen als ik mijn besteling wil betalen. "Ja, dat ben ik. Wil je een handtekening?" Vraag ik haar. "Oh nee, ik herkende je omdat Hope enorm veel op jou lijkt." Zegt ze glimlachend.

"Jij kent Hope?" Vraag ik haar en ze knikt instemmend. "Ja, ze komt hier regelmatig. Ze is een erg vriendelijk meisje." Zegt ze glimlachend en ik knik instemmend. "Dat is ze inderdaad." Zeg ik met een glimlach.

"Ow ja, het spijt me enorm van je verlies van Alexa." Zegt ze dan. Ik geef haar een klein knikje. "Hoe gaat het met jullie? Hope heeft me verteld dat je het nogal moeilijk had." Zegt ze en ik kijk haar verbaasd aan. "Het gaat wel goed." Zeg ik en ze glimlacht naar me.

"Hey, mischien kan je straks bij ons komen eten. Ik denk dat Hope dat mischien wel leuk vindt. Je man en kinderen mogen meekomen." Zeg ik en ze geeft me een kleine glimlach. "Ik heb geen man of kinderen. Maar als het geen last is zou ik graag komen." Zegt ze met een glimlach.

"Ow...sorry. Ik dacht gewoon...een vrouw zoals jou..." Zeg ik en kijk haar verbaasd aan. "Een vrouw zoals mij?" Vraagt ze en ik kijk met een lichte blos naar beneden.

"Ja, jij bent mooi en lief." Mompel ik en ze kijkt me glimlachend aan. "Dankje Ashton." Zegt ze dan. "Ow, bijna vergeten. Ik ben Magalie." Zegt ze dan glimlachend.

"Leuk om je te ontmoeten." Zeg ik grinnikend wat haar ook laat lachen. "Hier is je bestelling Ashton." Zegt ze en geeft me twee bekertjes en twee muffins. "Dankje." Glimlach ik.

Ik gaaf haar mijn nummer en adres nog en vertrek dan naar huis.

"Hope? Ben je wakker?" Vraag ik en ik hoor een kleine grom van boven wat me laat lachen. Net haar moeder.

"Kom. Opstaan meisje." Zeg ik als ik in haar kamer sta. Maar ze beweegt niet. "Ik heb starbucks." Zeg ik dan en meteen zit ze rechtop en ik kijk haar lachend aan.

"Was het een grap?" Vraagt ze me als ze fatsoenlijk zit. "Nee, maar voor de starbucks te krijgen zal je naar beneden moeten gaan." Zeg ik en ze kijkt me verbaasd aan. "Gemeen." Mompelt ze waardoor ik begin te grinniken.

"Hey Hope. Ik moet over een uurtje naar de studio. Red je je in je eentje?" Vraag ik haar. We zitten samen aan tafel. Te genieten van onze starbucks en een eitje.

"Tuurlijk. Ik ben geen kleuter meer." Zegt ze grinnikend waardoor ik begin te glimlachen. "Dat weet ik. Ik zal rond zes uur terug thuis zijn. En deze avond komt Magalie eten." Zeg ik en ze kijkt me verbaasd aan. Ze kijkt van haar starbucks naar mij en terug.

"Magalie? Starbucks Magalie?" Vraagt ze en ik knik instemmend. "Cool. Die is wel chill." Zegt ze glimlachend.

"Wat gaan we eten?" Vraagt ze me dan. "Ik wou gewoon pizza bestellen." Zeg ik en ze kijkt me verbaasd aan. "Is goed. Je weet wel welke pizza ik wil." Zegt ze en ik kijk haar glimlachend aan.

Pov. Hope
Pap is weg en ik beslis om een berichtje naar Magalie te sturen. Ja, ik heb haar nummer. Ik ga al lang naar de starbucks en ik heb een goede band met haar gekregen.