I didn't expect this! 3

Hoofdstuk 2

"Maar, hoe noemt ze?" Vraagt Michael en ik geef hem een glimlach. "Wel, haar naam is..."

"Wel, haar naam is Hope." Zeg ik dan met een lach. "Wow, dat is echt een mooie naam. Maar waarom die?" Vraagt Lisa me. "Alexa en ik hadden nog niet echt over namen gesproken. We zouden de naam beslissen met de geboorte. Maar nu moest ik alleen beslissen. Zij geeft me hoop dat alles goed komt. Met ze allebei. Dat ik binnenkort mijn twee prinsessen kan vasthouden, tegelijk." Leg ik ze uit. "Dat is echt een hele mooie betekenis Ashton." Zegt Alexa haar moeder met een glimlach.

Na ongeveer een tweetal uur komt dezelfde dokter binnen. Hij seind me en we gaan op de gang staan.

"U zou nu uw vrouw kunnen bezoeken voor een halfuurtje. Uw kind kan niet, het is te gevaarlijk, omdat ze nog zo klein is. Als u wilt kan ik u nu naar haar kamer brengen." Zegt hij en ik knik.

De dokter is weg en ik zit naast het bed van Alexa. Kabels hangen rond haar lichaam, ze ziet er wit uit, heel erg wit en haar hartslag is erg traag.

"...Hey schat." Mompel ik, de dokter had gezegd dat praten helpt. Dus dat zal ik dan maar doen. "Dit is zo moeilijk...en zo fout. J-je zou hier niet moeten liggen. Je zou met onze dochter op een kamer moeten liggen. Zodat we haar samen kunnen vasthouden. Nu dat jij er niet bent moest ik de naam alleen beslissen. Ik heb haar Hope genoemd. Ik...hoop dat je het mooi vindt. Please Alexa, wordt wakker en leef. Ik weet niet wat ik moet doen als jij het niet overleefd. Ik weet niet of ik Hope alleen kan opvoeden. Word alsjeblieft wakker. Ik heb je nodig, ik kan niet zonder je. Dit is allemaal zo fout. Als er iemand hier zou moeten liggen, zou ik het moeten zijn. En niemand anders. Maar we zouden eigenlijk met ze'n drie in een bed moeten liggen. Jij en ik naast elkaar en dan Hope tussen ons in..." Ik wil verder praten maar word verstoord door een deur die open gaat. "U moet gaan meneer Irwin." Zegt de dokter en ik knik. Ik veeg mijn tranen weg en sta op.

Ik ga de kamer terug binnen en word meteen geknuffeld. "Z-ze z-ziet er zo zwak u-uit. Z-ze zou daar niet m-moeten l-liggen. Ze heeft a-al zoveel me-eegemaakt." Zeg ik snikkend. Ik zak neer op de grond. Maar voel nog steeds sterke armen rond me.

~

Een week is er al voorbij. Met mij en Hope gaat het relatief goed. Met Alexa nog hetzelfde, niet echt goed dus. Hope is thuis, bij mij en de anderen, sinds twee dagen. Iedereen steund me, maar het blijft moeilijk. En ik mis Alexa zo hard. Het is fout dat ze er nu niet is. Het is fout dat ze in het ziekenhuis ligt.

Gehuil vult mijn oren en ik sta zuchtend op. Ik pak Hope op uit het bedje naast mij. Ze heeft een eigen kamer, maar ik kan haar niet verliezen. Dus heb ik haar altijd zo dicht mogelijk tegen mij.

Ik ga terug in, het eenzame en lege, bed zitten met Hope in mijn armen. Ze kijkt me aan met haar stralende blauwe ogen. Ik begin zachtjes voor haar te zingen, in de hoop dat ik de anderen niet wakker maak. Ze pakt met haar kleine handje mijn vinger vast en begint er gefascineerd naar te kijken. Een glimlach komt op mijn gezicht. Ik hou zoveel van haar. Ze heeft echt een heel erg speciaal plaatsje in mijn hart gekregen.

Ik word opnieuw wakker van gehuil. Ik pak Hope op en ga met haar naar proberen. Ik wieg haar, rustig, op en neer terwijl ik naar beneden ga.

Ik hoor een 'piep' en pak het flesje uit de microgolf. Ik laat een beetje melk op een pols vallen en check of de warmte goed is. Gelukkig is die goed en ik leg Hope in mijn armen terwijl ik haar het flesje geef. Ze kijkt me weer aan met haar stralende oogjes. Ze zijn mijn hoop, mijn levensdoel, mijn alles, als ik haar nu niet had, dan was ik al lang af van het rechte pad. Ik kan niet meer zonder haar. Net zoals ik niet kan zonder Alexa.

Hope ligt al snel terug in mijn armen te slapen, dus ga ik met haar naar boven. Ik leg haar in haar wiegje en ze begint te huilen. Ik grinnik een beetje en pak haar op. Meteen stopt ze met wenen en een klein lachje verschijnt op haar gezicht. Ik grinnik opnieuw en ga met haar op het bed zitten. Ik begin met haar kieke boe te spelen.

Ik hou mijn handen voor mijn gezicht en ik begin kleine snikjes te horen. Meteen doe ik mijn handen weg en kijk haar aan. Ze blijft snikken en ik begin 'The Edge Of Tonight' van All Time Low te zingen.

It's a long way home,
When you're on your own,
And your only friends are the traffic lights,
Speaking in morse code,
(Yea) The road is long,
And I am tired,
But with you on my horizon,
I will drive until it all breaks down

'Cause I can't breathe without you near,
You keep me safe,
You keep me sane,
You keep me honest,

You keep me alive,
On the edge of tonight,
Chasing tomorrow,
With fire in my eyes, (yea)
You're like a siren in the dark,
You're the beat playing in my heart,
You keep me alive,
On the edge of tonight, (yea)

Spent my whole damn life,
Trying to get things right,
And for every one of my mistakes,
You gave me all these chances,
When the roads too long,
And I am tired,
You are my horizon,
And I'll drive until it all breaks down,

You keep me alive,
On the edge of tonight,
Chasing tomorrow,
With fire in my eyes, (yea)
You're like a siren in the dark,
You're the beat playing in my heart,
You keep me alive,
On the edge of tonight, (yea)

(You keep me safe,
You keep me sane,
You keep me honest, honest, honest, oh, woah
You keep me safe,
You keep me sane,
You keep me honest)

You keep me alive,
On the edge of tonight,
Chasing tomorrow,
With fire in my eyes, (yea)
You're like siren in the dark,
You're the beat playing in my heart,
You keep me alive,
On the edge of tonight, (yea)

We're on the edge of tonight
Edge of tonight
You keep me safe,
You keep me sane,
You keep me honest, honest, honest (standing on the edge of tonight)
On the edge of tonight
On the edge of tonight
On the edge of tonight

Als ik stop met zingen zie ik dat Hope terug inslaap is gevallen. Ik pak haar voorzichtig op, zodat ze niet wakker wordt. En lag haar in het wiegje. Ik glimlach nog even naar haar en kruip dan in mijn eigen bed.

Hi or hey,
Omdat ik zo gemeen was met het einde van I didn't expect this! 2 (hebben mensen me gezegd, ik wijs geen vingers...) heb ik nu een goed maak stukje geschreven. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. Ik vind Ashton en Hope echt schattig. #Haston😂🙈
Love ya! ❤️