I didn't expect this! 3

Hoofdstuk 12

Ik word wakker van geschreeuw. Pap schreeuwd nooit...wat is er aan de hand?

"Waarom breng je zoveel tijd met haar door?" Hoor ik Stacey vragend roepen. "Ze is mijn kind, verdomme. Natuurlijk breng ik veel tijd met haar door." Roept pap terug. "Ik heb alleen haar nog." Hoor ik pap zeggen.

"En mij dan?" Roept Stacey. Ik doe de deur een beetje open en zie pap huilen. "Ze is alles wat ik nog heb van Alexa." Zegt pap nu op een normale toon.

"Tuurlijk begin maar weer over Alexa. Ze is dood Ashton. Ze ligt onder de grond. Laat het los." Schreeuwd ze.

Auw, die doet zelfs pijn voor mij. Ik kijk naar pap en ik zie duidelijk dat hij gekwetst is.

"Weet je wat. Als je me toch niet wilt begrijpen of steunen. Vertrek dan maar. Ik wil je niet meer zien Stacey." Roept hij terug. "Ashton...het spijt me." Mompelt ze. "Nee, vertrek. Verdwijn uit mijn ogen." Schreeuwt hij.

Ik hoor een deur dicht slagen en dan een paar snikken. Ik doe de deur open en zie pap huilen in de zetel. Ik heb hem nog nooit zien huilen...

"Pap?" Vraag ik voorzichtig. "Moet jij je niet klaar maken voor school?" Vraagt hij en probeert zich terug sterk te houden. Ik schud mijn hoofd en neem hem in een knuffel.

"Je mag huilen pap. Dat is normaal. Ik huil ook soms." Zeg ik. "Je lijkt zo hard op je moeder." Mompelt hij met een glimlach. "Zou je me willen vertellen over haar?" Vraag ik. "Als je terug bent van school oké?" Vraagt hij en ik knik bevestigend.

Als ik boven ben zie ik dat pap me in een tweet heeft genoemd.

@Ashton5SOS: I got the most wonderful daughter ever. I love you. @HopeIrwin ❤️

Ik glimlach erbij. Ik begin de reacties te lezen. Ik krijg gelukkig geen haat. Of ja, soms wel een paar mensen die jaloers zijn. Maar daar trek ik me niks van aan. Want ik hou van pap.

@HopeIrwin: You're the best dad ever. Love you too. @Ashton5SOS ❤️

Ik wandel de schoolpoort in en meteen kijken verschillende leerlingen mij aan. Ik geef hen een vragende blik. Dan komt een meisje naar me toe gelopen.

"Ze zijn bezig over jou en je vader op twitter. Ze vinden het enorm schattig enzo." Zegt ze dan. "Ow...wat is je naam?" Vraag ik dan maar. Soms vergeet ik dat pap bekend is en dat mensen hem volgen, stalken.

"Mijn naam is Megan." Zegt ze en ik knik. "Ik ben Hope, voor moest je het niet weten." Mompel ik. "Wist ik. Maar ik ga nu." Zegt ze en weg is ze. Dat was...raar? Ik zucht en wandel dan naar Hailey.

"Wat was dat?" Vraagt Hailey met een glimlach. "Ze kwam me uitleggen waarom iedereen naar me aan het kijken was. En haar naam is Megan." Leg ik haar uit en ze knikt begrijpend. "Oké maar wat is er gebeurd?" Vraagt ze dan. "Hoe bedoel je?" Vraag ik verward. "Wel, ik ken jou en Ash al heel mijn leven dus ik weet wanneer er iets aan de hand is." Legt ze uit.

"Oké, dus ik werd wakker van geroep en je weet pap roept nooit. Maar hij en Stacey hadden dus ruzie. Het ging erover dat hij teveel tijd met mij door brengt. Pap zei dan dat ik alles ben wat hij nog heeft. En toen vroeg Lacey 'en mij dan?'. Pap antwoorde dat ik alles ben wat hij nog van mam heeft. Lacey werd hysterisch en begon dingen te zeggen van 'ze is dood.' en 'laat het los, ze ligt onder de grond'." Zeg ik en Hailey kijkt me verbaasd aan.

"Dus dan werdt pap kwaad en heeft haar buiten gesmeten. Toen ben ik naar pap gegaan en heb hem geknuffeld. Hij wilt zich altijd zo sterk houden voor mij. Ik hou zoveel van hem." Zeg ik tegen Hailey en ik voel een paar tranen langs mijn wangen glijden. Snel veeg ik ze weg.

"Jij doet dat ook, weet je? Niet aan andere mensen je pijn willen laten zien. Je kan altijd met me praten. Ik ben dan wel jonger maar ik ben er voor je." Zegt ze en ik knik.

"Ik hou van je." Zeg ik en neem haar in een stevige knuffel. "En ik ook van jou." Zegt ze en knuffelt me terug.

"Hey pap." Zeg ik als ik woonkamer binnen komen. "Wij zijn er ook." Hoor ik Cal zeggen. "Niet belangrijk." Grinnik ik, waardoor hij me 'boos' aankijkt. "Oh nee." Hoor ik Luke grinniken.

Al snel zitten Calum en ik rond het huis te rennen. Tot ik tegen iemand opbots. "Sorry Mikey." Grinnik ik en knuffel hem. "Laat me raden. Calum?" Vraagt hij grinnikend en ik knik instemmend.

"Euhm...pap?" Vraag ik als ik bij hem in de keuken sta. "Ja?" Vraagt hij. "Je euh...ging me vertellen over mam." Zeg ik dan en hij knikt instemmend. "Weet ik, daarom zijn de jongens hier ook. Ze gaan mee dingen vertellen." Zegt hij en ik geef hem een knikje.

"We zullen je eens vertellen hoe we elkaar hebben ontmoet." Grinnikt Cal. "Jullie hebben in een vliegtuig ontmoet." Zeg ik en ze knikken instemmend.

"Ik was Aziaat, Luke, was lange met blauwe ogen. Michael was rode en Ashton bandana." Zegt Cal grinnikend. "Ik was zo geïrriteerd dat ze me constamt Aziaat of 'belachelijke naam' noemde." Zegt hij met een glimlach. "Nu mis ik het." Mompelt hij.

"Dit weten niet veel mensen. Maar ooit hebben Alexa en ik een prank week gehouden." Zegt Mikey lachend. "Wacht, dus dat mijn haar geverfd was jullie schuld? Ik dacht altijd dat ik de verkeerde bus had gepakt." Zegt Luke verbaasd. Waardoor we allemaal beginnen te lachen.

"Dus dat was jeukpoeder op mijn gitaar snaren, ik was niet allergisch aan die zeep?" Vraagt Calum dan en Michael knikt instemmend. "Dat was Alexa haar idee. Omdat jij haar drumstokken had kapot gedaan." Zegt Mikey grinnikend. "Dat was perongeluk." Verdedigt Cal zich.

"De eerste keer dat Lisa en Alexa bij ons waren. Dat ze alles tegelijk aan het zeggen waren. Damn, dat was eng." zegt Luke met een glimlach.

"Ik weet nog toen Luke jarig was dat ze met alle fans had gepraat. Ze had aan elke fan die naar die meet&greet zou komen gevraagd. Of ze niks over zijn verjaardag wouden zeggen. Dus voelde Luke zich enorm slecht. Maar toen we She Looks So Perfect begonnen te spelen. Liet elke fan een ballon omhoog gaan. En werden er papieren omhoog gedaan." Zegt pap glimlachend.

"Dat was de beste verjaardag." Zegt Lukey enthousiast en kijkt dan mij aan. "Ze zou voor jou elke verjaardag nog spectaculairder maken." Zegt hij dan met een verdrietige glimlach. "Pap, doet dat ook goed." Zeg ik met een glimlach en geef hem een knuffel.

Als het half twaalf is vertrekken de jongens terug. "Dankje pap." Zeg ik met een glimlach. "Graag gedaan." Antwoord hij. "Als je vaker dingen over je moeder of familie wilt horen. Vraag het me dan." Zegt hij en ik knik.

"Ik ga slapen pap." Zeg ik en geef hem een kus op zijn wang. "Slaapwel Hope." Zegt hij met een glimlach.