I didn't expect this! 3

Hoofdstuk 1

De dokter komt op me afgelopen. Hij kijkt me moeilijk aan. "Zijn ze oké?" Vraag ik meteen en hij geeft me een verdrietig lachje. "U zal moeten kiezen tussen uw vrouw en ongeboren kind..."

"U zal moeten kiezen tussen uw vrouw en ongeboren kind..." Ik begin luid te snikken. Dit kan niet echt zijn. Dit kan niet echt gebeuren. Ik moet wakker worden. Dan is deze nachtmerrie over.

"Meneer?" Hoor ik de dokter vragen en ik geef hem een klein knikje. "Laten we naar mijn bureau gaan, daar kunnen we verder praten." Zegt hij en ik knik maar. Volgens mij is mijn stem gewoon weg. Ik kan niet zonder Alexa en mijn ongeboren kind. Ik zal nooit die keuze kunnen maken.

We zijn nu in het bureau van de dokter. "Meneer, ik weet dat het nieuws dat ik u heb gebracht moeilijk is. Maar mischien kan ik je keuze makkelijker maken." Zegt hij en wéér knik ik gewoon. "Als u voor uw vrouw gaat, is er geen enkele kans dat we uw dochter kunnen redden. Maar als u voor uw kind gaat, is er een kleine kans dat we uw vrouw ook kunnen redden." Hij geeft me even een bezorgde blik en gaat dan verder. "Dat komt omdat uw vrouw sterker is dan uw kind. Ik weet dat dit veel is in één keer. Maar u zou nu eigenlijk moeten beslissen. Des te meer overlevingskans voor beiden." Zegt hij en geeft me, opnieuw, een medelevende blik. "Ik denk dat ik al besloten heb." Zeg ik met een krakende stem. "Oké, wat is uw keuze dan?" Vraagt hij me. "Ik kies voor mijn kind. Ik hoop dat u daarna ook mijn vrouw kunt redden." Zeg ik hem. "We doen ons best, dat beloof ik u." Zegt hij me en ik geef hem maar een knikje.

Ik realiseer me ineens dat de rest nog niks weet. Ze weten dat we naar het ziekenhuis moesten. Maar meer niet, ik heb ze niet op de hoogte gehouden.

Ik beslis om eerst naar Lisa te bellen. Zij zal het hopelijk tegen de anderen zegen. Ik weet niet of ik het meer dan één keer kan uitleggen.

Lisa: Hey Ashton? Hoe gaat het? Is het kindje geboren? Is het een meisje of een jongen? Hoe gaat het met Alexa?
Ashton: Lisa...? I-ik m-moet je iets z-zeggen.
Lisa: Wat is er aan de hand, Ashton? Nu maak je me erg bezorgd.
Ashton: H-het g-gaat niet goed. N-niet met A-Alex-xa of o-ons k-kindje. I-ik m-moes-st ki-iezen t-tusse-en h-hun.
Lisa: Oh nee, Ashton toch. Ik laat het de anderen weten. Dan kom ik meteen af.
Ashton: Ho-oeft n-niet. Je k-kan hier n-niks doen.
Lisa: Nee, we komen allemaal naar je toe. Je moet nu niet alleen zijn.
Ashton: O-oké, b-bye.
Lisa: B-bye.

Ik word ineens op mijn schouder getikt. Maar ik ben te moe om te reageren. "Gaat het wat?" Hoor ik iemand met een gebroken stem zeggen. Weer reageer ik niet.

Ineens knuffeld iemand me en ik begin opnieuw te snikken. "Sst, het komt allemaal goed. Met allebij." Hoor ik de krakende stem van Calum zeggen. Ik kijk hem met tranende ogen aan en schud 'nee'. "I-ik moe-est kie-ezen Ca-alum. M-mischie-en red-dden ze h-het a-lle-ebei n-niet." Zeg ik terug huilend en meteen word ik door iedereen geknuffeld.

Zo zitten we tot een dokter me roept. "Meneer Irwin?" Vraagt hij en ik kijk op. Ik sta op en loop met de dokter terug mee maar zijn bureau.

We gaan zitten en hij begint te praten. "Alles is goed met uw kind. We doen ons best om uw vrouw ook te redden. Ze ligt nu in een coma." Zegt hij en ik knik begrijpend. "Weet u wat er precies was gebeurd?" Vraag ik hem. "Ja, het lichaam van uw vrouw begon zich te verzetten tegen de geboorte. Dat heeft een bloeding veroorzaakt. Uw kind was ook nog niet helemaal gedraaid en zat met de navelstrend rond het nekje. Uw kind heeft veel geluk gehad." Legt hij uit en wéér knik ik. "Wat gaat er nu gebeuren met Alexa?" Vraag ik hem dan. "Ze ligt nu in een coma. Waar ze zelf zal moeten uitkomen. We hebben de bloeding gelukkig op tijd kunnen stoppen. Maar we zijn er niet zeker van dat als de wonde terug open gaat. En begint met bloeden, dat ze het dan ook zal overleven. Dat is nog altijd bang afwachten. Uw vrouw heeft ook even met een zuurstof tekort gezetten. Waardoor er mischien schade is aan het brein. Maar dat kunnen we u pas later zeggen. We doen ons best om haar ook te helpen. U kunt spijtig genoeg nog niet naar haar gaan. Dat is te gevaarlijk." Zegt hij en ik geef hem een begrijpend knikje. "Zou ik wel naar mijn kind mogen?" Vraag ik met een kleine glimlach. Hij knikt en we staan op.

Nu zit ik hier met mijn kind in mijn armen. De dokter is de anderen gaan halen. Ze hebben ons op een kamer gezet, voor meer privacy. Ik kijk nog eens naar het kindje in mijn armen. Ze is zo mooi. Ze heeft Alexa haar blauwe ogen. Ze heeft mijn neus en lach. Ik kan uren naar haar kijken.

Ik schrik op van een deur die open gaat. Daar staan iedereen, behalve Mackenzie. Van haar gesproken. Weet ze al wat er is gebeurd?

"Ze is zo mooi." Zegt de vader van Alexa met tranen. Ik geef hem een knikje. "Weet je al wat meer van Alexa?" Vraagt haar moeder dan en ik knik opnieuw. "Alexa ligt nu in een coma, waar ze zelf uit zal moeten komen. Haar lichaam verzette zich tegen de geboorte waardoor er een bloeding is ontstaan. Die hebben ze gelukkig op tijd kunnen dichten. Ze weten niet, dat als het opnieuw begint te bloeden, dat ze haar dan ook kunnen redden. Ze heeft ook een zuurstof tekort gehad. Er is een mogelijkheid dat er schade is aan haar brein. Maar dat kunnen ze nu nog niet met zekerheid zeggen." Leg ik hun uit, iedereen kijkt me geschokt aan. Ze wisten dat het erg was, maar zo erg. Nee, dat niet.

"Wat erg Ashton. Was er maar iets wat we konden doen." Zegt Luke dan. Die Faith vast houdt. Lisa heeft Alex vast. "We kunnen niks doen, alleen maar hopen." Zeg ik zuchtend. "Alexa is sterk, ze kan dit wel overleven." Zegt Daisy en ik geef haar een knikje. Wat ik vandaag veel heb gedaan.

"Maar, hoe noemt ze?" Vraagt Michael en ik geef hem een glimlach. "Wel, haar naam is..."

Hi or hey,
Eerste hoofdstuk van het derde deel! Ik heb hoop dat jullie me niet haten voor mijn keuze. Ik kan jullie al wel zeggen dat er nog veel, heel veel drama komt.
Als alles gaat zoals gepland. Wordt dit een langer boek dan deel twee.
Love ya! ❤️