Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 37

Μαρίας POV

"Θεέ μου" αναστέναξα βλέπωντας τον Γιάννη στο πάτωμα, σηκώθηκα απο το κρεβάτι για να ξαπλώσουμε τον Γιάννη.

Δεν χρειαζόταν να φωνάξουμε κάποια νοσοκόμα αφού όταν του δώσαμε ένα χαστούκι και του ρίξαμε νερό στο πρόσωπο άνοιξε τα μάτια του. Ο Άρης πανικοβλήθηκε για την Χριστίνα και την έπερνε συνέχεια τηλέφωνοενώ οι υπόλοιποι ήταν δίπλα του, έτσι ήμουν μόνη μου με τον Γιάννη.

"Φίλε! Είδα ένα πολύ παράξενο όνειρο. Ήμασταν στο νοσοκομείο? Και η Μαρία φορούσε αυτή την ρόμπα του νοσοκομείου και είπε το πιο ανόητο πράγμα που θα μπορούσε να πει, ότι είναι έγγυος" γέλασε για μια στιγμή.

"Περίμενε, είμαστε στο νοσοκομείο τώρα και γιατί φοράς αυτή την ρόμπα" αντιλήφθηκε τι γίνεται και τα μάτια του γούρλωσαν. Μια κραυγή ξέφυγε απο το στόμα του όταν κατάλαβε πως δεν είναι όνειρο και πως είμαι όντως έγγυος.

Στάθηκα εκεί φοβισμένη για την αντίδραση του. "Είσαι όντως?" ήθελε να το σιγουρέψει και ένευσα κοιτώντας το πάτωμα.

"Είναι δικό μου?" με κοιτούσε έκπληκτος.

"Φυσικά και είναι δικό σου" ήμουν εντελώς σίγουρη για αυτό.

"Άρα προσπαθείς να μου πεις πως θα γίνω πατέρας?" ακόμα επεξεργαζόταν στο κεφάλι του τις πληροφορίες, ρωτώντας βλακείες.

"Κοίτα, ξέρω πως δεν είσαι έτοιμος, αλλά πραγματικά το αγάπησα ήδη αυτό το μωράκι για αυτό σε παρακαλώ μην με αφήσεις" σχεδόν τον παρακάλεσα.

"Προφανώς δεν είμαι έτοιμος να γίνω πατέρας" σταμάτησε. "Αλλά θα κάνω τα πάντα για να μάθω να είμαι, στο υπόσχομαι πως θα γίνω ο πιο τέλειος μπαμπάς" χαμογέλασε. Ο Γιάννης πήρε το πιο σοβαρό ύφος που είχε.

"Αλήθεια? Νόμισα πως δεν θα ήθελες" ήμουν έκπληκτη απο την δήλωση του.

"Μαρία, σ'αγαπώ εντάξει? Και θα έκανα τα πάντα για σένα. Φυσικά και θέλω το μωρό αφού είναι δικό μας, είναι κομμάτι δικό μου" τον διέκοψα πηδώντας στην αγκαλιά του φιλώντας τον ενώ και οι δύο πέσαμε πίσω στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

Ο Γιάννης απομακρύνθηκε λίγο έχωντας ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο του. "Αν είναι αγόρι θα γίνει ποδοσφαιριστής, αν είναι κορίτσι πάλι θα γίνει ποδοσφαιριστής" είπε και συνέχισε. "Και θα πάμε να ψωνήσουμε για το μωρό" έλεγα χαμογελώντας πλατιά.

"Και θα αγοράσουμε μικρά χαριτωμένα ρουχαλάκια" πρόσθεσα.

"Θα κάνουμε και αυτές τις αστείες φάτσες για να πει το μωρό αυτές τις λεξούλες όπως το αγκου?" ρώτησε και ξέσπασα σε γέλια.