Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 5

Δευτέρα σήμερα και αυτό σημαίνει σχολείο. Σηκώστηκα απο το ωραίο μου κρεβατάκι, ετοιμάστηκα και πήγα στην κουζίνα για να ετοιμάσω ένα σάντουιτς.

"Άρη?" του φώναξα και μου απάντησε με ένα"Έλααα" απο πάνω.

"Θες να σου φτιάξω και εσένα σάντουιτς?" τον ρώτησα και μου απάντησε λέγοντας μου πως δεν τον πειράζει.

Μετά απο μισή ώρα είχα τελειώσει και ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω. "Άρη! Τελείωνε!" του φώναξα ξανά.

"Περίμενε! Ετοιμάζω την τσάντα μου για το ποδόσφαιρο." μου είπε και αναστέναξα. Πήγα και εγώ πάνω. "Το ξέρεις πως αν δεν ξεκινήσουμε τώρα θα αργήσουμε, έτσι?" τον ρώτησα σηκώνοντας το φρύδι μου και απλά μου έγνεψε λέγοντας μου πως πάντα αργεί.

Κοιταζόταν στον καθρέφτη φτιάχνοντας ξανά τα μαλλιά του "Τελείωνε ρε Άρη, άντε πάμε, είσαι κούκλος" μόλις αντιλήφθηκα πως είπα κούκλο το αγόρι που μου αρέσει.

Ο Άρης κοκκίνησε λίγο και με ευχαρίστησε. "Μην το πάρεις πάνω σου επειδή σε είπα κούκλο" ρόλαρα τα μάτια μου χαμογελώντας. "Εντάξει, πάμε" είπε τρέχοντας στις σκάλες. Πήρε την τσάντα του ποδοσφαίρου και βγήκαμε απο το σπίτι.

"Το λεωφορείο ήρθε ήδη" ο Άρης μου έδειξε το λεφωφορείο και ξαφνικά άρπαξε το χέρι μου και άρχισε να με τραβά τρέχοντας.

Είχαμε σχεδόν φτάσει αλλά οι πόρτες του λεωφορείου έκλεισαν και ξεκίνησε. Σταματήσαμε να τρέχουμε και αναστενάξαμε απογοητευμένοι.

"Εσύ φταις. Την μια να φτιάξεις τα μαλλιά σου, την άλλη την τσάντα σου ορίστε τώρα. Θα πάρουμε απουσία. Μπράβο" άρχισα να του θυμώνω.

Δεν μου απάντησε και σε 10 λεπτά ήρθε άλλο λεωφορείο. Μπήκαμε μέσα και καθήσαμε στις τελευταίες θέσεις.

"Το καλό είναι ότι θα πάρουμε και οι δυο απουσία" είπε ο Άρης.

"Μην μου μιλάς" του είπα χωρίς να τον κοιτάζω.

"Είσαι θυμωμένη μαζί μου τώρα? ρώτησε γελώντας "Ναι είμαι. Γιατί εγώ είμαι τυπική και δεν μου αρέσει να αργώ" προσποιούμουν την θυμωμένη ενώ στην πραγματικότητα δεν με ένοιαζε και τόσο πως άργησα απλά ήθελα να δω την αντίδραση του.

"Αν σου δώσω κάτι θα με συγχωρέσεις?" μου είπε και ρώτησα "Σαν τι δηλαδή?"

"Να σου αγοράσω μια σοκολάτα ή να σε πάω στα McDonalds ή δεν ξέρω" υπήρξε μια παύση και δεν απάντησα "Αν σε φιλήσω?" εισηγήθηκε και προσπαθούσα να καταλάβω αν άκουσα καλά. "Τι?" ήμουν έκπληκτη με το τι είπε και δεν ήμουν σίγουρη αν το είπε στα σοβαρά ή αν αστειευόταν "Τι?" επανέλαβε την ερώτηση μου και τότε το λεωφορείο σταμάτησε και εμείς έπρεπε να κατέβουμε.