Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 3

Μετά από 1 βδομάδα

Ήρθε η ώρα που η οικογένεια θα μετακομίσει μαζί μας και έχουμε ετοιμάσει ήδη τα δυο δωμάτια που θα μένουν. Το κορίτσι θα κοιμάται στο δωμάτιο δίπλα από το δικό μου και οι γονείς της στο δωμάτιο κάτω. Ήθελα να μετακομίσω κάτω για να είμαι πιο κοντά στους γονείς μου αλλά μου αρέσει το δωμάτιο μου πάρα πολύ και εκτός τούτου βαριέμαι να κουβαλώ όλα μου τα πράγματα κάτω.

Η μαμά μου βρήκε δουλειά οπόταν θα δουλεύει μέχρι το βράδυ κάθε μέρα ακριβώς όπως και ο μπαμπάς μου, άρα στην ουσία θα είμαι εγώ μόνο στο σπίτι.

Βλέπαμε τηλεόραση με τους γονείς μου όταν ακούσαμε το κουδούνι "Αυτοί πρέπει να είναι" είπε η μαμά μου. Τους γνώρισε όταν ήρθαν να δουν το σπίτι αλλά εγώ ήμουν σχολείο εκείνη την ώρα. Όπως μου είπε η μαμά μου έχουν μια κόρη ή ένα γιο.

Πήγαμε όλοι στην είσοδο για να τους υποδεχτούμε. Η μαμά μου άνοιξε την πόρτα καλωσορίζοντας τους δυο ενήλικες. Μετά από 10 δεύτερα είδα κάποιον να έρχεται πίσω τους.

Η καρδιά μου σταμάτησε για μια στιγμή, ένιωσα ένα ρίγος στο σώμα μου και ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω. "Αυτός είναι ο γιος μας, ο Άρης." είπε η κυρία συστήνοντας μας τον.

"Γνωριζόμαστε" είπε ο Άρης αφού εγώ δεν ήμουν σε θέση να μιλήσω. Το αγόρι με το οποίο είμαι ερωτευμένη θα μένει στο ίδιο σπίτι με μένα. Τελικά δεν είχαν κορίτσι, είχαν αγόρι και όχι οποιοδήποτε αγόρι αλλά τον Άρη.

Και ο ίδιος έδειχνε το ίδιο έκπληκτος με μένα. Η μαμά του χάρηκε που γνωριζόμαστε αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να χαρώ που θα μένει στο ίδιο σπίτι με μένα ή αν πρέπει να τρέξω στο δωμάτιο μου να κλειστώ στην ντουλάπα και να μην βγω ποτέ ξανά.

"Χριστίνα μπορείς να δείξεις στον Άρη το δωμάτιο του σε παρακαλώ?" με ρώτησε η μαμά μου και έγνεψα, η καρδιά μου εξακολουθούσε να χτυπά γρήγορα και εγώ προσπαθούσα να μην πέσω από τις σκάλες.

Του έδειξα το δωμάτιο του "Οπόταν θα είμαστε γειτονάκια ε?" του είπα χαμογελαστά.

"Ναι, υποθέτω." είπε έχοντας ένα στραβό χαμόγελο.

Πήγα στο δωμάτιο μου και άφησα τον εαυτό μου να πέσει στο κρεβάτι. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τηλεφωνήσω της Μαρίας να της πω ποιος μετακόμισε σπίτι μας. Στην αρχή δεν με πίστευε αλλά τελικά την έπεισα πως δεν της έκανα πλάκα.

"Τώρα είναι η ευκαιρία σου να έρθετε πιο κοντά." μου είπε από το τηλέφωνο και συμφώνησα. Να έρθω πιο κοντά του ή να γίνω εντελώς ρεζίλι.