Το αγόρι της διπλανής πόρτας #WattFunGr

Κεφάλαιο 42

Άρης POV 

"Aqui" είπε ο Πάμπλο ξαφνικά δείχνωντας το σπίτι μπροστά μας και νομίζω πως εννοούσε να σταματήσουμε εδώ.

Βγήκα γρήγορα απο το αυτοκίνητο και έτρεξα προς το σπίτι ενώ οι άλλοι με ακολουθούσαν. Ήταν ένα μεγάλο διώροφο σπίτι. Το μέρος φαινόταν παλιό σαν να εγκαταλείφθηκε εδώ και χρόνια. Ήταν σε μια πεδιάδα γεμάτη δέντρα γύρω γύρω.

Η μπροστινή πόρτα δεν άνοιγε. Την έσπρωξα αλλά δεν άνοιγε με τίποτα. Εκνευρίστηκα, έγινε έξω φρενών. Έκανα μερικά βήματα πίσω και την κλώτσησα δυνατά και η πόρτα έπεσε στο πάτωμα σπάζοντας.

"Ωραία" ο Ντίνος σχολίασε την κλωτσιά μου και εγώ μπήκα στο σπίτι έτοιμος να σώσω την Χριστίνα.

"Σε έπια-" σταμάτησα όταν αντιλήφθηκα πως δεν ήταν κανείς στο σπίτι.

Κοίταξα τριγύρω, σε κάθε δωμάτιο, χτυπώντας τις πόρτες πίσω μου και κοίταζα σε κάθε γωνιά για κάποιο στοιχείο. "Δεν ήταν κανείς εδώ" παραπονέθηκα έξαλλος.

"Που είναι τότε?" ούτε η Μαρία ήταν ήρεμη.

Ο Ντίνος έτρεξε στο αυτοκίνητο να φέρει το laptop του για να παίξει ξανά το βίντεο. Στεκόμασταν όλοι γύρω του παρακολουθώντας το βίντεο για να δούμε αν το σπίτι έμοιαζε με το μέρος στο βίντεο.

"Βλέπεις, το δωμάτιο φαίνεται πιο μικρό και τα παράθυρα είναι διαφορετικά. Και δεν υπάρχουν γράμματα στον τοίχο" εξήγησε ο Ντίνος δείχνοντας με το δάχτυλο του στην οθόνη και μετά κοιτάζε το δωμάτιο συγκρίνοντας τα. Είχα δίκαιο, δεν ήταν κανείς εδώ. Ήταν απλά ένα παλίο γαμημένο σπίτι που το εγκατέλειψαν αλλά το πιο λυπηρό είναι πως η Χριστίνα μου δεν είναι εδώ.

Ο Πάμπλο απολογήθηκε που μας έδωσε λάθος διεύθυνση και τον πήραμε σπίτι αφού δεν μπορούσε να μας προσφέρει άλλη βοήθεια.

Πήγαμε και εμείς σπίτι. Μπήκα στο σπίτι, τα χείλη μου ήταν πιεσμένα σε μια ευθεία γραμμή και η αναπνοή μου ήταν ακανόνιστη.

"Γαμώτο" έριξα το ποτήρι με το νερό που κρατούσα στο πάτωμα σπάζοντας το σε μικρά κομματάκια.

"Κοίτα. Θα την βρούμε εντάξει? Ο Μιχάλης δεν θα την κρατά για πάντα. Θα πάρει αυτό που θέλει και μετά θα την παρατήσει" μου είπε η Μαρία και τότε είδα τους υπόλοιπους να μπαίνουν στο σπίτι.

"Τι έγινε? Την βρήκατε?" η έκφραση της Σιας ήταν έκπληκτη και ανήσυχη βλέποντας το σπασμένο ποτήρι και τα εξαγριωμένα πρόσωπα μας.