The man in the black ft. Dioni Jurado-Gomez

32|

■
■
■
Dioni
■
■
■

Ik dacht echt dat Samuel het had gedaan. Maar blijkbaar niet. Hij moet ook naar het politiebureau. Hij gaat met ons mee in de auto en we zijn alle drie schuldig. Patricia is een getuige.

'Nog even wachten op de advocaten en getuigen.' Zegt de rechter. Onze advocaat komt binnen. 'Dit wordt wel moeilijk. Ik denk niet dat dit wel goed komt, vooral omdat het om een moord gaat.' Zegt onze advocaat. Samuel is al de hele tijd stil, net als ik. Net als Jai. Net als Patr.. nee zij niet. Ze is al de hele tijd aan het schreeuwen over haar maatschappijkunde les dat zelfs de verdachte rechten heeft en bla bla bla.

'Ah ze zijn er. Eindelijk. Neemt u plaats alstublieft.' Ik kijk naar de deur en kan mijn ogen niet geloven. Mijn twee beste vrienden. Kaj en Cassius. Kaj en Cassius hebben ons gewoon aangegeven. Ik ga weer goed zitten. Dit is al de tweede keer dat ik zoiets meemaak. Wat betekent vriendschap nou eigenlijk? Waarom kan ik geen goede vrienden voor het leven vinden? Ik denk wel dat Patricia en Jai anders zijn. Patricia en Jai. Ik kijk naar hun en ze kijken net zo verbaasd als ik.

'Dus, Kaj en Cassius hebben Jai, Samuel en Dioni aangegeven. Dus wat hier op dit papiertje staat is dat Samuel Dioni en Jai de vader van Samuel hebben vermoord. Verder niks, geen bewijs, niks. Dus ik vraag even aan.. uhm Jai. Is dit waar? Hebben jullie Jan Leijten vermoord?' 'Ja het is waar.' 'Dioni?'  Ik slik. 'Ja het is waar.' 'Samuel?' 'Nee. IK heb mijn vader vermoord. Jai en Dioni hebben me alleen geholpen met het lichaam van mijn vader.' Zegt hij zacht en kijkt naar beneden. 'Is dat zo Dioni en Jai?' We knikken. ' Oké..' hij schrijft iets op een blaadje. 'Een klein pauze.' En hij slaat met zijn hamer op zijn hoge tafel. POEM

'Het spijt me. Dit is allemaal mijn schuld.' Zegt Sam. 'Dat klopt.' Zeg ik. ' Ik ga er alles aandoen zodat jullie geen straf krijgen.' Ben je wel goed in je hoofd?' VraagtJai. 'We komen hier niet uit vandaag. We gaan sowieso een paar jaar van ons leven in een cel spenderen.' Zegt hij geïrriteerd en loopt naar buiten waar de rest ook is. Ik kijk Samuel nog even aan. Soms voel ik me slecht voor hem. Hij heeft zijn ouders verloren.. wacht... ik eigenlijk ook... door hem. Ik loop boos naar buiten.

'Kom, de pauze is al voorbij.' Zegt Patricia en legt een hand op mijn schouder. Ik zucht en loop met haar mee naar binnen.