The Escape

Hoofdstuk 37

*POV Nathan*

'Het spijt me' zegt ze, 'ik overdreef' 'Het spijt mij ook, ik mocht het niet vergeten zijn.' Forceer ik mijn woorden. Eigenlijk wil ik zeggen dat ze moet ophouden met zo zielig te doen, maar ik houd me in, om drama te vermijden. Ze slaat haar armen om mijn nek en begint te snikken. Ik rol met mijn ogen en knuffel haar even terug. Wanneer ik los laat kijkt ze me teleurgesteld aan, maar ik negeer het en loop naar de keuken. 'Ik heb honger' zeg ik, terwijl ik de frigo opentrek. 'Misschien kunnen een keer uit eten gaan?' Vraagt ze. 'McDonalds?' Stel ik voor. Ze rolt met haar ogen, 'De romantiek druipt van je gezicht' zegt ze sarcastisch. 'Louise, jij kan echt overdrijven weet je.' Zeg ik geïrriteerd. 'Het is al goed, het wordt McDonalds.' Zucht ze.

'Ga je nog iets eten?' Vraag ik. 'Dit is allemaal veel te vettig' zeurt ze. 'Louise, zaag niet en eet gewoon!' Beveel ik. Ze zucht en steekt met tegenzin een frietje in haar mond. In totaal heeft ze amper vijf frieten gegeten, maar dat is dan haar probleem. Soms kan ze zo irritant zijn dat ik me afvraag of wij wel bij elkaar horen. Maar ik hou nog steeds van haar en het laatste wat ik wil is dat ze me verlaat.

Eenmaal thuis beweert ze dat ze moe is en gaat meteen slapen. 'Ik ga nog even naar buiten' laat ik haar weten, waarna ik de deur van het appartement achter me dichttrek.

Ik eindig boven op het dak van de gigantische elektrowinkel. Ik pruts het slot van het kleine ruitje open en klauter erdoorheen. Ik kom terecht op een soort zolder, vol met lege dozen van allerlei tv's en flatscreens. Op het einde van de ruimte is een kleine deur die je via een trap naar de winkel leidt. Terwijl ik de camera's probeer te ontwijken zoek ik mijn weg naar de kassa's.

De kassa's lijken op die waar ik als twee jarig kind mee speelde. Met een klein speldje kan je ze zo openbreken, zonder enig alarm of enig beveiligingssysteem. Het enige wat ik nu nog moet doen is de camera's ontwijken en veilig weer op het dak van deze achterlijk slecht beveiligde winkel raken.

Als ik eindelijk weer met mijn voeten op de grond sta kies ik een random auto, waarvan de bestuurder vergeten was dat zijn sleutels er nog op zaten, en race de straat uit.

Ja dit hoofdstuk is pure stront.
Ik heb het drie keer opnieuw geschreven, maar meer dat dit krijg ik er niet uit. I'm sorry!

                                       ~
Wat is je lievelingsnummer?
• closer - the chainsmokers (wisselt vaak) •