The Escape

Hoofdstuk 25

*POV Tamara*

De man haalt een dikke bruine sigaar uit het doosje en steekt die aan. Ik heb de neiging te beginnen hoesten, maar ik houd me in. 'Nou ja, dat moet je enkel hier nog tekenen, en dan zijn jullie officiële huurders.' Zegt hij met een plat Hollands accent. Nathan zet een sierlijke handtekening op het papier en ik vind het bijna jammer dat ik met mijn hanenpoten zijn kunstwerk moet verwoesten. De man geeft ons de sleutels en heet ons welkom in ons nieuwe appartement. We verlaten zijn kantoor en rijden er meteen naartoe.

Het appartement is klein, maar gezellig en we hebben er alles wat we nodig hebben. Vergelijken met de afgelopen twee jaar heb ik nu een luxueus vijf sterren hotel en mij zal je niet horen klagen.

We gooien onze tassen in het hoekje van de woonkamer. 'Ik heb honger' zeg ik op klagende toon. 'McDonalds?' Stelt hij voor. Ik stem maar al te graag in. Eens iets anders dan dat ranzige gevangeniseten.

Ik zet mijn tanden in de gigantische hamburger en voor ik het weet komen alle tomaten en sla, ja eigenlijk bijna alles, er aan de andere kant weer uit. Terwijl ik zit te sukkelen lacht Nathan mij vierkant uit. 'Ik hou ook van jou' zeg ik met mijn mond vol tomaten. 'Tamara, je bent raar.' Zegt hij lachend. Ik kijk hem beledigd aan en focus mij daarna weer op de hamburger.

Na het gevecht met de sla en de tomaten besloten we terug naar huis te gaan. Nathan wil morgen naar één of ander feest en ik wil uitgeslapen zijn.

...

'Tamara?!' Roept Nathan in mijn oor, om de luide muziek te overstemmen. 'Wat?!' Roep ik terug. 'Wil je nog iets drinken?!' 'Ja, neem maar wat hetzelfde wat jij neemt!' Roep ik opnieuw. Nathan verdwijnt in de menigte en komt even later terug met twee rode bekertjes in zijn handen. Ik heb geen idee wat het is, ik weet alleen dat het een zoet naar kersen smaakend goedje is. Het is lekker, en ik drink het bekertje meteen volledig uit. 'Rustig, dat is geen kattenpis' lacht Nathan. Ik haal mijn schouders op en loop naar de bar om mijn beker bij te vullen.

Na heel wat drankjes en dansjes, besluit ik even te gaan zitten. Ik voel een hand op mijn schouder rusten en draai me om. Ik glimlach, verwachtend dat het Nathan is. Maar  in plaats van hem zie ik een jongen, ietsje groter dan ik. Hij heeft een iets wat getinte huid en zijn ogen zijn bloeddoorlopen van de alcohol. 'Hé schoonheid, wil je dansen?' Vraagt hij met dubbele tong. Ik duw hem bij me van vandaan en hij zakt door zijn knieën op de grond. Ik schenk geen aandacht meer aan hem en neem mijn beker en giet die achterover mijn keel in.

'Tamara, we gaan naar huis.' Zegt Nathan, die intussen echt naast me staat, of ik denk toch dat hij het is, het enige wat ik zie is een schemerende vlek die iets van hem mee heeft. 'Ik wil niet huis naar gaan!' Protesteer ik, 'of nee, is het niet, ik niet naar huis wil gaan?' Twijfel ik aan mijn woorden. 'Of is niet juist ook?' Vraag ik hem. Hij schud zijn hoofd en zucht, 'Tamara je bent dronken.' Zegt hij. 'Niet waar!' Protesteer ik met dubbele tong. Ik sta op van mijn stoel en wil naar de dansvloer lopen, maar na twee stappen zak ik al door mijn knieën, net als die jongen. Nathan raapt me op en kijkt me aan,  'je mag dan wel niet dronken zijn, het is vijf uur, we moeten gaan.' Lacht hij. Ik knik zachtjes en strompel naar de deur. Nathan neemt me bij de arm zodat ik niet opnieuw in elkaar zak.

Ow, dit is weer een tijdje geleden. Maarr, ik en Anna waren op gameforce. Ik denk dat ik nog steeds niet volledig bekomen ben, en ik mis hen allemaal. Help! : (
De rest zal ik jullie besparen : )

Ps: ik zal proberen sneller te updaten. Xxx