The Escape

Hoofdstuk 23

*POV Tamara*

Nathan drukte op de bel en de deur ging meteen open. De vrouw begon spontaan te huilen en omhelsde hem meteen. Hij stelde me voor en we bleven nog even bijpraten. Nu zitten we op het strand, met elk een blikje Cara in de hand. Het is midden in de nacht en eigenlijk mogen we hier niet zijn. Maar sinds wanneer trekken wij ons iets aan van wat mag en wat niet mag? 'Ik ben moe' zeg ik met dubbele tong. Ja, ik moet toegeven dat het niet mijn eerste Cara was. 'Ik niet' zegt hij. Zijn ogen zitten waterachtig en zijn stem klinkt ook niet meer super helder. Toch blijven zijn antwoorden even droog en gemeen.

Ik sta op en ren lachend achter hem aan. Maar mijn voet blijft achter de paal van een achtergelaten parasol haken en ik val met mijn gezicht recht in het zand. Terwijl ik overeind krabbel ligt Nathan lachend in het zand te rollen. Ik geloof dat de alcohol hier wel een aandeel in heeft en ook al is ook mijn verstand bijna volledig weg, weet ik wel dat hij het nog een stuk erger heeft zitten dan ik.

...

'Mijn hoofd...' Zeur ik. 'Vertel mij wat' Kreunt Nathan. Zijn ogen zijn bloeddoorlopen en zijn haar staat alle kanten op. 'Mag ik eerst douchen?' Vraag ik. 'Tuurlijk' zegt hij, waarna hij weer in bed gaat liggen.

Ik snel naar de badkamer en sluit de deur achter me. Ik bekijk mezelf in de spiegel, mijn ogen zijn net zo doorlopen als die van Nathan en mijn blonde krullen lijken wel het haar van een vogelverschrikker. Mijn huid is zo wit als de dikke sneeuwlaag op de noordpool en de dikke wallen onder mijn ogen zijn zo blauw als Nathans ogen. Nu weet ik weer hoe het voelt om een kater te hebben, nu weet ik weer waarom ik de dag na het uitgaan zo verschrikkelijk vind.

'Wij zijn op zoek naar uw zoon. Hij is gisteren samen met een meisje uit de gevangenis ontsnapt.' Hoor ik een stem zeggen. Ik kijk door het kleine openstaande raampje in de badkamer en zie twee mannen in politie-uniform voor de deur. Mijn kater is op slag verdwenen, ik ren de kamer uit, naar Nathan.
'Politie! We moeten weg!'

Oeps, veel te kort en krot.
Maar ja, dat zijn jullie gewoon. : )
Wie wil mijn ouders overtuigen voor veed? Veel succes! Doei x